Η σημασία της φυσικής δραστηριότητας σε ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα

Η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρία αναδεικνύει τον ρόλο της φυσικής δραστηριότητας και της εξατομικευμένης άσκησης στην καλή υγεία ασθενών με ΧΑΠ και με Post-Long COVID. Με αφορμή την 6η Απριλίου,  Παγκόσμια ημέρα φυσικής δραστηριότητας τονίζονται τα πλεονεκήματα της φυσικής δρστηριότητας γα ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα.

Με το εργαλείο ΖωήμεΧΑΠ, τον πρώτο ελληνικό ιστότοπο για κατ’ οίκον άσκηση ασθενών με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, βάσει των Εθνικών Συστάσεων για την Χρόνια Αναπνευστική Πνευμονοπάθεια, των Οδηγιών για ασθενείς με Post-Long COVID αποσκοπείται να αναδειχθεί η ευεργετική δράση της φυσικής δραστηριότητας και της εξατομικευμένης άσκησης.  Η φυσική δραστηρότητα θεωρείται αναγκαίο θεραπευτικό μέσο των ασθενών με χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις.

Συστάσεις

Για κάθε ηλικιακή ομάδα έχουν καθοριστεί συγκεκριμένα, κατώτερα όρια φυσικής δραστηριότητας, τα οποία είναι αναγκαίο να πληρούνται, προεκιμένου να εξασφαλιστούν οι ευεργετικές επιδράσεις της στην καρδιαγγειακή λειτουργία, στις αναπνευστικές εφεδρείες, στο μεταβολικό προφίλ και στην γνωσιακή λειτουργία να είναι εφικτές. Συγκεκριμένα, σε ενήλικες συνιστώνται τουλάχιστον 150-300 λεπτά μέτριας έντασης αερόβιας άσκησης εβδομαδιαία, σε συνδυασμό με ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης τουλάχιστον 2 φορές εβδομαδιαία, ενώ σε ενήλικες άνω των 65 ετών πρέπει να προστίθενται και ασκήσεις που ενισχύουν την ισορροπία. Οι γενικές αρχές που διέπουν την συνιστώμενη φυσική δραστηριότητα είναι παρόμοιες και σε ασθενείς με αναπνευστικά νοσήματα.

Φαύλος Κύκλος

Όμως έχει διαπιστωθεί ότι  παρά τις διεθνείς συστάσεις, λιγότερο από το 25% του πληθυσμού παρουσιάζει επαρκή φυσική δραστηριότητα. Ορισμένοι από τους σημαντικότερους παράγοντες που σχετίζονται με την έλλειψή της είναι η μεγαλύτερη ηλικία, η κακή λειτουργική κατάσταση, το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και οι συννοσηρότητες. Πρόκειται για παράγοντες που σχετίζονται με χειρότερη φυσική κατάσταση και με βαρύτερο στάδιο νόσου στους αναπνευστικούς ασθενείς. Εκείνοι που χρειάζονται περισσότερη φυσική δραστηριότητα είναι αυτοί που ασκούνται και λιγότερους.  Εφόσον δεν βάλουν την σωματική άσκηση στην ζωή τους θα επιδεινώνεται ο φαύλος κύκλος της δύσπνοιας, της μειωμένης ικανότητας για άσκηση, της κακής ποιότητας ζωής και της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης.

Έως τώρα έχει παρατηρηθεί πως  οι ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια που παρουσιάζουν μέτρια ή έντονη φυσική δραστηριότητα έχουν σημαντικά καλύτερη επιβίωση από αυτούς που έχουν χαμηλή ή πολύ χαμηλή.  Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η σύσταση των ειδικών για επαρκή φυσική δραστηριότητα και επαναλαμβανόμενη, δομημένη άσκηση ως βάση της μη φαρμακολογικής αντιμετώπισης της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή αποτυπώνεται σε όλες τις διεθνείς συστάσεις, ενώ έχει προσφάτως ενταχθεί και στις οδηγίες αντιμετώπισης ασθενών με Πνευμονική Υπέρταση και με Διάμεσες Πνευμονοπάθειες.