Η ταξική διάσταση της υγειονομικής κρίσης

Του Γιάννη Κυριόπουλου. MD, MPH, MSc, PhD, Καθηγητής ΕΣΔΥ

Τα ΑΡΝΗΤΙΚΑ αποτελέσματα της συνδυαστικής επίδρασης των επιπτώσεων της παρούσας οικονομικής κρίσης και των πολιτικών του μνημονίου επιβεβαιώνουν την επιστημονική θέση για την ισχυρή συμβολή των κοινωνικών και οικονομικών παραμέτρων στην υγεία του πληθυσμού.

Επιπροσθέτως, επικυρώνουν τα ευρήματα της διεθνούς εμπειρίας και τα τεκμήρια της επιστημονικής έρευνας, τα οποία υποδεικνύουν και ενοχοποιούν ως «υγειοκτόνους» παράγοντες την ύφεση, την ανεργία, την επαπειλούμενη θέση εργασίας, τον υπερδανεισμό και το εξ αυτών άγχος.

Τούτων δοθέντων, αναμένεται ότι τα πρώιμα αρνητικά ευρήματα στον ελληνικό πληθυσμό, όπως η μείωση του (αυτοαναφερόμενου) επιπέδου υγείας, η αύξηση των περιπτώσεων καταθλιπτικής συνδρομής και ενδεχομένως της αυτοκτονικότητας και άλλα σχετικά, πρόκειται να ενταθούν και σε συνέργεια με τη χρονική παράταση της κρίσης να ευνοήσουν την εμφάνιση αυξημένης νοσηρότητας και θνησιμότητας κυρίως από καρδιαγγειακά νοσήματα και ορισμένες μορφές νεοπλασμάτων.

Είναι προφανές από τη συνεκτίμηση των ποσοτικών δεδομένων ότι η αυτοεκτίμηση του επιπέδου υγείας του πληθυσμού εμφανίζει διαχρονικά μια (μικρής ή μέσης έντασης) κάμψη, αλλά είναι βέβαιο ότι η διατύπωση αυτή (διά της αυθαίρετης γενίκευσης) λειτουργεί ως μηχανισμός συσκότισης και απόκρυψης της αλήθειας, δηλαδή της ύπαρξης ενός «Καιάδα ανισοτήτων».

Τα ερευνητικά δεδομένα καταδεικνύουν ότι τα πλήγματα της οικονομικής κρίσης κατανέμονται ανίσως και «ταξικά» και, ως εκ τούτου, επιτείνουν την ενδημική κατάσταση κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, η οποία επικρατεί -από μακρού- στη χώρα. Ειδικότερα, η μείωση του επιπέδου υγείας είναι -σε στατιστικά σημαντικό βαθμό- πιθανότερη στους ηλικιωμένους, στους ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από χρόνιο νόσημα, σε όσους δεν έχουν κοινωνικά υποστήριξη και στους πολίτες οι οποίοι θεωρούν ότι ανήκουν σε χαμηλή κοινωνική βαθμίδα. Εν κατακλείδι, η οικονομική κρίση πλήττει γενικά το επίπεδο υγείας του πληθυσμού, προκαλεί έκρηξη των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων στην υγεία, επιφέρει αποσυναρμολόγηση των μηχανισμών κοινωνικής συνοχής και κυριότατα «συντρίβει» τις μη ευνοημένες (και χαμηλά στην ιεράρχηση) κοινωνικές τάξεις.

Πηγή: docmed.gr