Νέα δεδομένα από το Ισραήλ επιβεβαιώνουν ότι ο εμβολιασμός με δύο δόσεις προστατεύει και από την παραλλαγή Delta (ινδική). Ωστόσο, αυξάνεται η ανησυχία, καθώς αυτή πλήττει και πλήρως εμβολιασμένα άτομα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας αναφέρθηκαν 564 νέες μολύνσεις covid-19 μεταξύ 22 Μαΐου και 20 Ιουνίου. Από αυτά:

• 385 ήταν άτομα που δεν είχαν εμβολιαστεί κατά του COVID,
• 13 από τα άτομα είχαν πάρει μόνο την πρώτη δόση και
• 165 άτομα που είχαν δύο δόσεις.

Με άλλα λόγια, το 29% αυτών που είχαν προσβληθεί από το COVID είχαν εμβολιαστεί. Το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων στο Ισραήλ φθάνει στο 65% του πληθυσμού. Με άλλα λόγια, στους εμβολιασμένους είχαμε αναλογία μόλυνσης μόλις 2,8 περιστατικά ανά 100.000, ενώ στους ανεμβολίαστους η αντίστοιχη αναλογία ήταν 12,2, ήτοι 4,3 φορές περισσότερα!

Βέβαια, υπάρχουν και άλλες σοβαρές παράμετροι, που χρήζουν ανάλυσης, όπως η ηλικία των εμβολιασμένων, που  διαγνώστηκαν και αν ήταν ανοσοκατεσταλμένοι (στα άτομα αυτά ο εμβολιασμός προσφέρει χαμηλή προστασία).

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η μετάλλαξη Delta είναι τώρα η κυρίαρχη μορφή του κορωνοϊού παγκοσμίως και βρίσκεται σε περισσότερες από 80 χώρες. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, το ποσοστό μετάδοσης αυξήθηκε από 24 περιπτώσεις ανά εκατομμύριο σε 126 περιπτώσεις τον τελευταίο μήνα λόγω της μετάλλαξης.

Γιατί είναι τόσο μεταδοτική

Με βάση όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, η παραλλαγή Delta δεν διαφέρει στη βασική δομή της από άλλες μεταλλάξεις. Όπως και οι άλλες, μπορεί να αναγνωριστεί από ορισμένες γενετικές αλλαγές στην πρωτεΐνη της ακίδας που καλύπτει τον ιό. Η πρωτεΐνη των ακίδων δίνει στον ιό την χαρακτηριστική του εμφάνιση σαν κορώνα και του επιτρέπει να προσκολλάται σε κύτταρα στόχους.

Η παραλλαγή Delta περιλαμβάνει δύο μεταλλάξεις στην ακίδα πρωτεΐνης:

1. Μία, που ονομάζεται L452R, βρίσκεται επίσης στην παραλλαγή του ιού της Καλιφόρνια.
2. Η δεύτερη, που ονομάζεται E484Q, βρίσκεται στην ίδια θέση στην πρωτεΐνη ακίδα (θέση 484) με άλλες γενετικές μεταλλάξεις του ιού, για παράδειγμα παραλλαγές της Νότιας Αφρικής και της Βραζιλίας.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτές οι μεταλλάξεις επιτρέπουν στον ιό να προσκολλάται πιο εύκολα στα κύτταρα του ξενιστή, ιδίως στα πνευμονικά κύτταρα. Όσο καλύτερη είναι η ικανότητα προσκόλλησης ενός ιού, τόσο λιγότεροι ιοί απαιτούνται για τη μετάδοση της νόσου και τη μόλυνση του ξενιστή.