Καινοτομία στην αρθροπλαστική του ισχίου

Γράφει ο Σπύρος ∆αρµανής, Μ.Sc., Ph.D,  Ορθοπαιδικός Χειρουργός Διευθυντής Νοσοκοµείου MEDITERRANEO, τμήματος πυελικής χειρουργικής και σύνθετης χειρουργικής ισχίου και γόνατος.

Η αρθρίτιδα αποτελεί μία νόσο που προκαλεί καταστροφή του υαλοειδούς αρθρικού χόνδρου στις αρθρικές επιφάνειες. Υπάρχουν πολλές αιτιολογίες και μορφές, που προσβάλλουν κυρίως τα νεαρά άτομα υπάρχουν μορφές που προβάλουν τους ενήλικες. Στις μέρες μας οι ασθενείς, με την ωρίμανση του πληθυσμού και την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, όχι μόνο ζουν περισσότερο αλλά ασχολούνται με ολοένα και περισσότερες δραστηριότητες. Αποτέλεσμα του παραπάνω είναι ότι δεν ανέχονται καμιά ελάττωση στην κινητικότητα των αρθρώσεων γιατί αν υπάρχει πόνος και δυσκαμψία θα πρεπει να απομακρυνθούν από τις δραστηριότητές τους και συνεπώς θα πέσει δραματικά η ποιότητας ζωής τους.

Ευτυχώς έχει βελτιωθεί πάρα πολύ η αντιμετώπιση των αρθρίτιδών στις ημέρες μας. Έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ οι φαρμακευτικοί παράγοντες τόσο σε εκφυλιστική όσο και σε άλλες μορφές αρθρίτιδας όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Έχουν ανακαλυφθεί πέρα από την κλασσική φαρμακευτική αγωγή με τα αντιφλεγμονώδη και ανοσοκατασταλτικά, οι βιολογικοί παράγοντες και φυσικά και ειδικές ασκήσεις φυσιοθεραπευτικές που βελτιώνουν και διαφυλάσσουν την κινητικότητα των αρθρώσεων.

Φυσικά και η χειρουργική επέμβαση που κάποτε θεωρούνταν αγωγή για το τελευταίο στάδιο τώρα και αυτή έρχεται σε νεαρότερους ηλικιακά ασθενείς διότι είναι πολύ πιο απλή διαδικασία χωρίς πόνο, χωρίς μεγάλη παραμονή στο νοσοκομείο και ειδικά όπως μερικές τεχνικές έχουμε άμεση επάνοδο σε απαιτητικές δραστηριότητες όπως σκί, ορειβασία, σεξουαλικές δραστηριότητες, χορός, αφού έχουν πλήρες και φυσιολογικό εύρος κίνησης από την πρώτη μετεγχειρητική εβδομάδα. Ειδικά στην αρθροπλαστική του ισχίου εφαρμόζουμε μια καινοτομία που βασίζεται σε τροποποίηση της χειρουργικής τεχνικής και της προσπέλασης που κλασσικά διενεργούταν στο παρελθόν.

Πλέον o χειρουργός «πηγαίνει από άλλο δρόμο» με αποτέλεσμα να μην «κόβει» καθόλου τα μαλακά μόρια που είναι υπεύθυνα για την σταθερότητα του ισχίου. Αυτό φυσικά γίνεται με κατάλληλη εκπαίδευση και νέα εργαλεία, που του επιτρέπουν να έχει επαρκή ορατότητα και να τοποθετεί την καινούργια πρόθεση με απόλυτη ακρίβεια στην πραγματική της θέση, ασχέτως αν χρησιμοποιεί ρομπότ, ή απλό σύστημα ψηφιακής υποβοήθησης ή και απλώς με την εμπειρία του. Αυτό λένε και τα αρχικά της λέξης S.P.A.I.R.E. (spare piriformis and internus, repair externus), δηλαδή ουσιαστικά υπαγορεύουν να μη γίνει διατομή στους βασικούς δύο τένοντες που προφυλάσσουν την κινητικότητα του ισχίου.

Τα αποτελέσματα, όπως ήδη φαίνονται με τα πρώτα περιστατικά στο κέντρο μας, όσο και αυτά που βλέπουμε στην πρώιμη βιβλιογραφία είναι θεαματικά:

Οι ασθενείς σηκώνονται την ημέρα του χειρουργείου και περπατούν, δεν χρειάζονται βοηθήματα όπως ανυψωτικό τουαλέτας, δεν χρειάζονται προσοχή και ανύψωση του κρεβατιού τους, δεν έχουν περιορισμούς στις κινήσεις π.χ βάζουν κάλτσες, σκύβουν. Για τους νεαρότερους, δεν υπάρχει περιορισμός στη σεξουαλική δραστηριότητα με ότι σημαίνει αυτό για την ψυχολογία τους, επίσης φυσιολογικό βάδισμα άμεσα μετά το χειρουργείο. Επιπροσθέτως έχουν ανεμπόδιστη συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες που άλλοτε θεωρούταν ασύμβατες με την αρθροπλαστική του ισχίου.

Συνεπώς η αρθρίτιδα που τόσο ταλάνιζε σωματικά και ψυχολογικά τους ασθενείς στο παρελθόν, πλεόν παύει να αποτελεί εφιάλτη ειδικά για τα δραστήρια άτομα, και είναι μία ολιγοήμερη ανάπαυλα στην κλινική….