Τρόπους αποσυμφόρησης των δομών του από χρήστες που θεωρείται πως έχουν σταθεροποιηθεί, αναζητά ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ).
Αυτή τη στιγμή, τα προγράμματα του Οργανισμού παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε περίπου 8.500 άτομα σε όλη την Ελλάδα, ενώ μόνο η λίστα αναμονής στην Αττική για ένταξη σε κάποιο πρόγραμμα μετρά άλλες 2.500. Η λίστα στη Θεσσαλονίκη έχει σχεδόν εξαλειφθεί, αλλά στην επαρχία το πρόβλημα παραμένει.
Το «άνοιγμα» της υποκατάστασης πιλοτικά σε δημόσια νοσοκομεία πριν από 3 χρόνια, παρά τις ενστάσεις που είχαν εκφραστεί αλλά και τους περιορισμούς του εγχειρήματος που συνεχίζουν να υφίστανται, είχε μειώσει κατά πολύ το χρόνο αναμονής για ένταξη σε κάποιο πρόγραμμα, καθώς αξιοποιούσε δομές και προσωπικό από το Ε.Σ.Υ. Έτσι, οι σκέψεις για επέκταση της περίθαλψης των εξαρτημένων ατόμων και σε δομές της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας δεν άργησε να ‘ρθει.
Για το θέμα είχε συσταθεί εδώ και καιρό ειδική Επιτροπή στο υπουργείο Υγείας, αρμοδιότητα της οποίας ήταν να επεξεργαστεί ένα σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση, στη βάση των οδηγιών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Ψυχική Υγεία. Μάλιστα ο απελθών υπουργός Παναγιώτης Κουρουμπλής είχε ετοιμάσει σχετική τροπολογία, όπως αναφέρει στο Virus ο Ευάγγελος Καφετζόπουλος, Νευρολόγος-Ψυχίατρος και Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΚΑΝΑ.
«Τα άτομα που μπαίνουν στον ΟΚΑΝΑ, μετά από ένα διάστημα σταθεροποιούνται σε μια φυσιολογική ζωή, διακόπτουν οι περισσότεροι τη χρήση των υπόλοιπων ουσιών και παίρνουν το υποκατάστατο. Προτείνουμε, λοιπόν, τα άτομα αυτά που είναι σταθεροποιημένα και έχουν βελτιώσει τη ζωή τους να σταματήσουν πια να έρχονται στον ΟΚΑΝΑ για να πάρουν το υποκατάστατο κι αυτό να περάσει στην ΠΦΥ όπως και στα νοσοκομεία» εξηγεί ο κ. Καφετζόπουλος. «Η ανταπόκριση σ’ αυτό ήταν θετικότατη τόσο από την επιστημονική κοινότητα όσο και από την προηγούμενη κυβέρνηση και περιμένουμε να συνεχιστεί έτσι και με τη σημερινή κυβέρνηση» συμπληρώνει ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ, υπογραμμίζοντας πως η δράση αυτή θα δώσει μια μεγάλη «ανάσα» στον ΟΚΑΝΑ ώστε να ομαλοποιηθεί η ροή των ανθρώπων που μπαίνουν και βγαίνουν από τα προγράμματα έχοντας ολοκληρώσει τη θεραπεία τους, δημιουργώντας παράλληλα νέες θέσεις ένταξης.
Ένας βασικός προβληματισμός που είχε εκφραστεί κατά το παρελθόν σε σχέση με την υποκατάσταση μέσω του συστήματος υγείας, ήταν η απουσία ή η ελλιπής παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας στους πρώην χρήστες, καθώς αυτή αποτελεί αναντικατάστατο κομμάτι της θεραπείας πλάι στο φάρμακο, προκειμένου να μην υπάρξουν υποτροπές. Όπως υποστηρίζει πάντως ο κ. Καφετζόπουλος, μετά από 5 και 10 χρόνια στο πρόγραμμα, τα άτομα αυτά δεν έχουν πλέον ανάγκη ψυχοκοινωνικής βοήθειας.
«Έχουν ολοκληρώσει ουσιαστικά τη θεραπεία τους, δεν έχουν να πάρουν άλλη βοήθεια σαν ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Είναι σε μια φυσιολογική ζωή, έχουν διακόψει τη χρήση, κάποιοι δουλεύουν, όλοι έχουν επανασυνδεθεί με την οικογένεια, κ.λπ. Είναι καθαροί, απλά δεν θέλουν να κόψουν το υποκατάστατο για κάποιους λόγους» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Το ζητούμενο τώρα για τη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ είναι το «άνοιγμα» της δράσης του ΟΚΑΝΑ στην ιατρική κοινότητα, με τη βοήθεια επιστημονικών εταιρειών και πανεπιστημίων, με στόχο την παροχή καλύτερων υπηρεσιών στα απεξαρτημένα άτομα.
«Η βοήθεια που δίνεται στα νοσοκομεία είναι ελλιπής, γιατί δυστυχώς ακόμη κι από επιστήμονες υπάρχουν κάποια στερεότυπα, όπως ο φόβος, το στίγμα, κ.ά.» σημειώνει ο Πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ. «Αυτό που θέλουμε είναι να φέρουμε την ιατρική επιστημονική κοινότητα – όχι μόνο τους γιατρούς αλλά και τους ψυχολόγους – σε επαφή με το πρόβλημα και τις ανάγκες, να κατευθύνουμε στην εξυπηρέτηση αυτών των αναγκών και να έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με τα νοσοκομεία με τα οποία συστεγαζόμαστε αυτή τη στιγμή» προσθέτει.
Σε αυτή την κατεύθυνση πιλοτικά προγράμματα που είχαν ξεκινήσει με τις Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων, η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ επιδιώκει να συνεχιστούν και να επεκταθούν, ενώ παράλληλα θέτει ως στόχο να δώσει στους γιατρούς του ΕΣΥ κατευθύνσεις και συμβουλές για την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση των ατόμων που βρίσκονται στην υποκατάσταση.
«Έχουμε ετοιμάσει έναν πολύ καλό οδηγό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και για αποτοξίνωση και άλλες ειδικές ανάγκες. Για παράδειγμα, όταν ένας χρήστης μπαίνει σε μια κλινική να χειρουργηθεί υπάρχει ένας φόβος και μια ανασφάλεια, τι θα κάνει ο αναισθησιολόγος, τι θα κάνει ο χειρουργός, πώς θα αντιμετωπιστεί ενδεχόμενο στερητικό σύνδρομο, κ.λπ. Υπάρχει λοιπόν ένας ανανεωμένος οδηγός με οδηγίες τις οποίες και θα μοιράσουμε στους γιατρούς του ΕΣΥ ως εφόδιο για να μπορέσουν πιο αποτελεσματικά να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους προβλήματα» αναφέρει ο κ. Καφετζόπουλος. Όπως εξηγεί, το σχετικό μάθημα σε όσα τμήματα υπάρχει είναι θεωρητικό παρά πρακτικό, ενώ δεν έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα.
Τα προαναφερόμενα ζητήματα θα αποτελέσουν τον κορμό της συζήτησης σε Ημερίδα που διοργανώνει ο ΟΚΑΝΑ στις 10 Σεπτεμβρίου 2015, στην Αθήνα (δείτε εδώ).
Διαπιστευμένη δημοσιογράφος στο Υπουργείο Υγείας. Διπλωματούχος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών. Τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΟΕΕ.
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ