Κορωνοϊός : Η σημασία του επιστημονικού μάνατζμεντ

του Γιώργου Στάθη, προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Μάνατζμεντ Υπηρεσιών Υγείας

Αναμφίβολα, η πλέον επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας κορωνοϊού, μέχρι σήμερα, φαίνεται να επιτεύχθηκε στην Ταϊβάν, παρά τη μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού σε πολύ μικρή εδαφική έκταση. Αντίθετα, τα χειρότερα αποτελέσματα σημειώνονται μέχρι σήμερα στην Ιταλία.

Εκτός από τα λεπτομερή στοιχεία για τη διαχείριση της κρίσης, που παρέχει κατωτέρω ένας έλληνας ιατρός (εργαζόμενος στην ασιατική χώρα), νομίζω ότι αξίζει να σημειωθούν τα ακόλουθα.

Το σύστημα υγείας της Ταϊβάν διοικείται πλήρως από επαγγελματίες managers υγείας. Ήδη, το 1984 ιδρύθηκε το πρώτο Graduate Institute of Health Services Administration, από το οποίο (και μόνο) είχαν αποφοιτήσει, μέχρι το 2016, 610 πτυχιούχοι, 540 κάτοχοι τίτλου Master και 160 κάτοχοι τίτλου Executive Master.

Λόγω του υψηλού επιπέδου σπουδών, εισάγονται ετησίως 40-45 προπτυχιακοί φοιτητές, ενώ ένας πολύ μικρός αριθμός συνεχίζει προς απόκτηση διδακτορικού διπλώματος. Οι επαγγελματίες αυτοί στελεχώνουν όλες τις ανώτερες θέσεις των κυβερνητικών και περιφερειακών υπηρεσιών υγείας, τους φορείς ασφάλισης υγείας και φυσικά διοικούν τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας κ.λ.π..

Στα καθήκοντα των νοσοκομειακών managers, εκτός των αυτονόητων αρμοδιοτήτων ( planning, human resources, accounting, billing, material management, information services, medical records, etc) περιλαμβάνεται η ευθύνη της Ιατρικής Διοίκησης, της Ιατρικής Ποιότητας και της Ασφάλειας των Ασθενών.

Προφανώς, η επιτυχής διαχείριση της πρόσφατης κρίσης στην Ταϊβάν πρέπει να οφείλεται (τουλάχιστον και) στην επαγγελματική αρτιότητα αυτών των στελεχών.

Όσον αφορά στην αποτυχία της Ιταλίας, χωρίς να μπορώ να συνδέσω άμεσα τα δυο δεδομένα, οφείλω να σημειώσω ότι η διεύθυνση των ιταλικών νοσοκομείων ασκείται από Iατρούς Υγειονολόγους.

Το επισημαίνω, κυρίως, επειδή διάφοροι ανόητοι Έλληνες (πολιτικοί, συνδικαλιστές και μεμονωμένοι) συνεχίζουν να υποεκτιμούν την επιστήμη του Health ή Ηospital Management, με τις ανάλογες επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητα και ποιότητα του ημέτερου ΕΣΥ.