Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου: “Τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι”

«Κορόνα-γράμματα» παίζουν καθημερινά τη ζωή τους πηγαίνοντας για δουλειά, οι υπάλληλοι του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου. Το 80 ετών κτίριο έχει υποστεί τεράστιες ζημιές στη διάρκεια όλων αυτών των ετών, με αποτέλεσμα να αποκολλώνται διαρκώς κομμάτια της οροφής του και να κινδυνεύουν άνθρωποι. Ιδιαίτερα σοβαρά είναι τα προβλήματα στατικότητας που αντιμετωπίζει το κτίριο που στεγάζει τις Διοικητικές Υπηρεσίες, όπου στις 30 Απριλίου ένα ολόκληρο τμήμα της οροφής στα Ταμεία κατεδαφίστηκε, αφήνοντας σύξυλους όσους ήταν μπροστά στο περιστατικό.

Όπως λέει στο Virus ο Διοικητής του νοσηλευτικού ιδρύματος, Δημήτρης Καρανικόλας, τόσο το κτίριο του Θεραπευτηρίου όσο και του Νοσοκομείου στη Λέρο, είναι ιταλικής κατασκευής και δεν έχουν συντηρηθεί ποτέ σωστά. Έτσι, τα νερά έχουν διαβρώσει τα τοιχώματα, με αποτέλεσμα να πέφτουν διαρκώς σοβάδες. Ο ίδιος αναφέρει μάλιστα, ότι πρόσφατα υπήρχε πολύ πιο σοβαρό θέμα στο Ακτινολογικό, όπου το νερό είχε μπει στους σωλήνες του ρεύματος.

«Για συντήρηση κτιρίων έχουμε 2.000 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά ούτε πινέλα δεν μπορούμε να αγοράσουμε» λέει ο κ. Καρανικόλας, προσθέτοντας ότι ο συνολικός προϋπολογισμός του Θεραπευτηρίου για φέτος (4,2 εκατ.) είναι κατά 15% μειωμένος σε σχέση με πέρυσι και κατά 60% μειωμένος σε σχέση με το 2010 (12 εκατ.)

«Η Λέρος έχει 62 δομές συνολικά και χρειάζεται πάνω από 2-3 εκατ. Ευρώ αν αποφασίσει να τις φτιάξει όλες» προσθέτει, τονίζοντας ότι έχει στείλει περισσότερες από 15 επιστολές προς το Υπουργείο Υγείας για το θέμα, ακόμη και πρόσφατα, χωρίς καμία απάντηση.

Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι που κατήγγειλαν το θέμα, δηλώνουν ότι αρνούνται να συνεχίσουν να εργάζονται κάτω ανασφαλείς συνθήκες, στηλιτεύοντας κάθε προϊστάμενη αρχή που κωφεύει.

Προς το παρόν, το μόνο που γίνεται σε σχέση με το θέμα είναι μια συνεργασία της Διοίκησης του Θεραπευτηρίου με την Περιφέρεια, προκειμένου να γίνει μια μελέτη κόστους για τις αναγκαίες επισκευές, η οποία στη συνέχεια και θα παραδοθεί στο Υπουργείο Υγείας.

Στο μεταξύ, το ερώτημα παραμένει. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν συμβεί το μοιραίο;