Κραυγαλέα λάθη στο ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης των γενοσήμων

«Μάτι βγάζουν» τα λάθη στο λογισμικό με τους ελάχιστους ποσοστιαίους στόχους στη συνταγογράφηση των γενόσημων φαρμάκων, κατ’ εφαρμογή της υπουργικής απόφασης για τον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης.

Το ζήτημα θίγει ο Ιατρικός Σύλλογος Πάτρας (ΙΣΠ), ζητώντας την άμεση απόσυρση του παρόντος λογισμικού. Ανάλογη παρέμβαση είχε κάνει προ ημερών και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (δες εδώ).

Οι γιατροί από την Πάτρα επισημαίνουν μια σειρά «παράδοξα» που έχουν καταγράψει «δουλεύοντας» πάνω στο σύστημα και τα οποία στην πραγματικότητα αλλοιώνουν εντελώς την όποια προσπάθεια γίνεται για τον καθορισμό και υπολογισμό συγκεκριμένων ποσοστών και για μείωση της δαπάνης στο φάρμακο.

Πιο συγκεκριμένα καταγγέλλουν πως:

• Καθορίζεται στόχος για χρήση γενοσήμων σε θεραπευτικές κατηγορίες φαρμάκων για τις οποίες δεν κυκλοφορεί καν γενόσημο στην ελληνική αγορά.
• Εμφανίζονται ως πρωτότυπα φάρμακα που είναι γενόσημα, αλλά και το αντίθετο.
• Καινούργια πρωτότυπα φάρμακα που αποτελούν νέα θεραπευτική κατηγορία, προσμετρώνται μαζί με παλαιότερα.
• Σε ορισμένες κατηγορίες, το λογισμικό οδηγεί σε θεραπευτικές αποφάσεις που οδηγούν σε αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης αντί για μείωση.

Ένα ζήτημα που απασχολεί ακόμη τους γιατρούς είναι πως δεν τους έχει γίνει γνωστή η ακριβής ημερομηνία έναρξης υπολογισμού των ποσοστών, αλλά και το αν θα υπάρξουν συνέπειες σε περίπτωση παρέκκλισης από τους στόχους. Ο ΙΣΠ, πάντως, τονίζει πως η ποινικοποίηση της ορθής επιστημονικής πρακτικής σε κάθε περίπτωση τον βρίσκει αντίθετο.

Οι γιατροί ζητούν, παράλληλα, να μάθουν γιατί η εφαρμογή της ΥΑ εμπλέκει αποκλειστικά τους ίδιους, αφού η συνταγογράφηση πραγματοποιείται πλέον με δραστική ουσία. Κατά συνέπεια, ο τελικός υπεύθυνος για το εμπορικό είδος του πρωτότυπου ή γενόσημου σκευάσματος που χορηγείται στον ασθενή, είναι ο φαρμακοποιός.

«Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η διαδικασία είναι αδικαιολόγητη, παράλογη και χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση» υπογραμμίζει ο ΙΣΠ, που αναδεικνύει την ανάγκη θεσμικής/επιστημονικής συνδρομής του ιατρικού κόσμου στην έκδοση διατάξεων αυτού του τύπου, προς αποφυγήν κραυγαλέων λαθών.