Η μεταμοσχευτική δραστηριότητα στη χώρα μας μειώθηκε συγκριτικά με πέρυσι κατά 85%. Προσοχή συνιστάται στους ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων (καρδιάς, πνεύμονα, ήπατος, νεφρού) καθώς αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου σε ότι αφορά στη λοίμωξη από τον νέο κοροναϊό SARS-COV-2, από τον καθηγητή Νεφρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρο του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, Ιωάννη Μπολέτη και την Επίκουρη Καθηγήτρια Νεφρολογίας, Σμαραγδή Μαρινάκη.
Το γεγονός αποδίδεται στη μειωμένη ανοσοαπάντησή τους λόγω της ανοσοκαταστολής που λαμβάνουν εφ’ όρου ζωής. «Η ανοσοκαταστολή είναι μη εκλεκτική και επιτυγχάνεται με συνδυασμό φαρμάκων που κυρίως καταστέλλουν την ενεργοποίηση του Τ-λεμφοκυττάρου, παρεμβαίνοντας στα τρία κύρια μονοπάτια ενεργοποίησής του. Ένα «κλασσικό» ανοσοκατασταλτικό σχήμα για όλες τις μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων περιλαμβάνει έναν από τους δύο αναστολείς καλσινευρίνης, συνήθως το Tacrolimus, έναν αντιμεταβολίτη, κυρίως το μυκοφαινολικό οξύ και κορτικοειδή» εξηγούν οι ειδικοί.
Ιδιαίτερα προσεκτικοί θα πρέπει να είναι οι ασθενείς κατά την αρχική μεταμοσχευτική περίοδο, τους πρώτους τρεις μήνες, «καθώς η ανοσοκαταστολή είναι εντονότερη και υπάρχει αυξημένη ευπάθεια σε ιογενείς λοιμώξεις, όπως για παράδειγμα ερπητοϊούς αλλά και ευκαιριακές λοιμώξεις».
Άξιο λόγου είναι ότι από την έναρξη της πανδημίας έως και σήμερα, υπήρξε ένα μόνο κρούσμα COVID-19 σε μεταμοσχευμένο νεφρού, ο οποίος επιζεί.
Σημειώνεται ότι παρατηρήθηκε μειωμένη συχνότητα λοίμωξης στους λήπτες συμπαγών οργάνων, περί το 3% των μεταμοσχευμένων στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, με τα χαμηλότερα ποσοστά να κυμαίνονται μεταξύ 0.2 και 0.5%. «Αυτό οφείλεται στις ακόμα αυστηρότερες συστάσεις για εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και κοινωνικής απομόνωσης απ’ ότι στο γενικό πληθυσμό αλλά και την τήρησή τους από τους ίδιους τους ασθενείς» σύμφωνα με τους καθηγητές.
Οι μεταμοσχευμένοι ασθενείς μου νοσούν από COVID-19, έχουν αφενός βαρύτερη νόσο και αφετέρου χειρότερη πρόγνωση με υψηλότερα ποσοστά νοσηλείας και διασωλήνωσης. Η δε θνητότητα είναι εκτιμάται στο 15-19% για τους λήπτες όλων των οργάνων εκτός του πνεύμονα, με τη θνητότητα να φθάνει στο 62%.
Για την πρόληψη ισχύουν τα μέτρα του γενικού πληθυσμού, αλλά με μεγαλύτερη σχολαστικότητα και αυξημένη επαγρύπνηση.
Η δε θεραπεία περιλαμβάνει όλα τα φάρμακα που έχουν χρησιμοποιηθεί και στους άλλους ασθενείς με COVID-19, με προσαρμογή στη μειωμένη νεφρική ή ηπατική λειτουργία και συνεκτίμηση των αλληλεπιδράσεών τους με τα ανοσοκατασταλτικά.
Σε ότι αφορά την ανοσοκαταστολή, ισχύουν οι γενικές αρχές που εφαρμόζονται σε όλες τις βαριές, ευκαιριακές ή ιογενείς λοιμώξεις και περιλαμβάνουν μείωση του συνολικού φορτίου της ανοσοκαταστολής.
Σημαντική είναι η διακοπή των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, που προάγουν τον ιικό αναδιπλασιασμό, αλλά προκαλούν και αυτά καθ’ αυτά λευκοπενία όπως είναι οι αντιμεταβολίτες (μυκοφαινολικό οξύ και η πολύ σπανιότερα χορηγούμενη αζαθειοπρίνη), ενώ μπορεί να γίνει και δραστική μείωση ή/και διακοπή του αναστολέα καλσινευρίνης.
Τη τελική απόφαση λαμβάνει ο θεράπων ιατρός, λαμβάνοντας υπόψη τη βαρύτητα της λοίμωξης και τον κίνδυνο για τη ζωή έναντι αυτού της απώλειας του μοσχεύματος. «Εξυπακούεται ότι για τη καρδιά, πνεύμονες και ήπαρ απώλεια του μοσχεύματος είναι συνώνυμη με απώλεια της ζωής» τονίζουν οι ειδικοί.
«Θύμα» της πανδημίας του COVID-19 είναι η μεταμοσχευτική δραστηριότητα, η οποία κατά τους προηγούμενους 2.5 μήνες έχει σημειώσει μεγάλη μείωση σε όλες τις χώρες, αλλά με διακυμάνσεις από 30% στην Ιταλία μέχρι 50% στο Ηνωμένο Βασίλειο και 80% στην Ισπανία.
Καθώς η μάχη κατά του ιού μαίνεται, οι μονάδες εντατικής θεραπείας αλλά και οι νοσοκομειακοί ιατροί εστιάζουν στη διάσωση των νοσούντων από COVID-19, ενώ ελάχιστοι δυνητικοί δότες «χάθηκαν» σε αυτή την προσπάθεια.
Σημειώνεται ότι ελλοχεύει μικρός κίνδυνος λοίμωξης για όλους τους νοσηλευόμενους ασθενείς, αλλά η μόλυνση μπορεί να αποβεί μοιραία για τον λήπτη, ενώ υπάρχει και δυνητικός κίνδυνος μετάδοσης του ιού από το δότη στο λήπτη.
Στην Ελλάδα, όπως και διεθνώς, σταμάτησαν άμεσα όλες οι μεταμοσχεύσεις από ζώντα δότη, αυτό αφορά μόνο το νεφρό , ενώ συνέχισαν οι μεταμοσχεύσεις όλων των οργάνων από αποβιώσαντες δότες. Στο γεγονός συντέλεσε και η χαμηλή μεταμοσχευτική δραστηριότητα στην Ελλάδα διαχρονικά. Εκτιμάται ότι για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο 2020 υπήρξε ένας μόνο δότης από τον οποίο έγινε μία μεταμόσχευση καρδιάς και δύο νεφρού. Το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2019 υπήρχαν 15 δότες, το οποίο μεταφράζεται σε μείωση της μεταμοσχευτικής δραστηριότητας κατά 85%.
Ένας δότης απορρίφθηκε, επειδή η 2ηPCR ήταν θετική για SARS-COV-2, ενώ σε αυτό το χρονικό διάστημα πραγματοποιήθηκαν και 3 μεταμοσχεύσεις νεφρού και μία ήπατος με 2 δότες από τη Βουλγαρία, όπου είχε διακοπεί πλήρως το πρόγραμμα μεταμοσχεύσεων.
Ελπιδοφόρο είναι, ότι από τις 1 Μαΐου έχουν αναφερθεί τρεις δότες, ενώ από τους δυο που ήταν κατάλληλοι πραγματοποιήθηκαν μία μεταμόσχευση καρδιάς, ενός ήπατος και 4 νεφρού.
Στο Λαϊκό Νοσοκομείο, όπου διενεργείται το 80% των μεταμοσχεύσεων νεφρού από ζώντα δότη στη χώρα μας, επανεκκίνησε από 1 Μαΐου και το πρόγραμμα μεταμοσχεύσεων νεφρού από ζώντες δότες με μία μεταμόσχευση την εβδομάδα για τις πρώτες δύο εβδομάδες και δύο την εβδομάδα στη συνέχεια.
Από τα μέσα Μαΐου έχει εκπονηθεί πρόγραμμα επαναλειτουργίας των τακτικών μεταμοσχευτικών ιατρείων στο Λαϊκό Νοσοκομείο με λήψη των κατάλληλων μέτρων, για την τακτική παρακολούθηση των 1500 περίπου μεταμοσχευμένων ασθενών μας.
Το virus.com.gr σας φέρνει καθημερινά τις πιο έγκυρες ειδησεις από τον χώρο της πολιτικής υγείας και φαρμάκου
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
