Μελέτη με Ελληνική συμμετοχή φέρνει καλά νέα για την αντιμετώπιση του μεταστατικού καρκίνου του μαστού

Αισιοδοξία προκαλούν τα ευρήματα μελέτης για τη χορήγηση  του συνδυασμού Trastuzumab-Deruxtecan σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του μαστού. Στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «New England Journal of Medicine», συμμετείχε η παθολόγος ογκολόγος, αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Θεραπευτική κλινική της Ιατρικής σχολής Αθηνών του ΕΚΠΑ, Φλώρα Ζαγούρη.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι παρά τα  χαμηλά επίπεδα έκφρασης του HER2 υποδοχέα, υπήρξε σημαντικά μεγαλύτερη επιβίωση ελευθέρας νόσου (PFS) αλλά και συνολική επιβίωση (OS) συγκριτικά με ασθενείς που έλαβαν χημειοθεραπεία.  Σημειώνεται πως ένα μεγάλο ποσοστό των περιστατικών καρκίνου του μαστού που δεν υπερ-εκφράζουν τον HER2 υποδοχέα, παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα του HER2 αποτελώντας έναν δυνητικό θεραπευτικό στόχο. Ωστόσο, οι σημερινές θεραπευτικές επιλογές που σημαδεύουν τον συγκεκριμένο υποδοχέα έχουν αποδειχθεί μη αποτελεσματικές στις περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται από χαμηλή έκφραση του HER-2 (“HER2-low” cancers).

Συγκεκριμένα, ο πληθυσμός της μελέτης περιελάβανε  557 ασθενείς με χαμηλή έκφραση του HER2 υποδοχέα και έχοντας λάβει προηγουμένως ένα ή δύο χημειοθεραπευτικά σχήματα. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 2:1 και έλαβαν είτε το συνδυασμό Trastuzumab–Deruxtecan είτε τη χημειοθεραπεία που όριζε ο θεράπων ιατρός.

Ως πρωταρχικός στόχος της μελέτης  τέθηκε ο υπολογισμός της επιβίωσης ελευθέρας νόσου (PFS: progression-free survival) στους ασθενείς με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς και στη συνέχεια, ο υπολογισμός του PFS στο σύνολο των ασθενών. Παράλληλα, υπολογίστηκε η συνολική επιβίωση (OS: overall survival) τόσο στους ασθενείς με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς όσο και στο σύνολο των ασθενών.

Από το σύνολο των ασθενών οι 494 (88.7%) εμφάνισαν νόσο με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς και οι 63 (11.3%) νόσο με αρνητικούς ορμονικούς υποδοχείς. Στους ασθενείς με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς η διάμεσος (median) του PFS υπολογίστηκε στους 10.1 μήνες για αυτούς που έλαβαν το συνδυασμό Trastuzumab-Deruxtecan και στους 5.4 μήνες για αυτούς που έλαβαν χημειοθεραπεία (hazard ratio for disease progression or death, 0.51; P<0.001).

Συνολική επιβίωση (OS)

• 9 μήνες και 17.5 μήνες, αντίστοιχα (hazard ratio for death, 0,64; P=0.003).
• Στο σύνολο των ασθενών η διάμεσος (median) του PFS υπολογίστηκε στους 9 μήνες για αυτούς που έλαβαν το συνδυασμό Trastuzumab-Deruxtecan και
• στους 1 μήνες για αυτούς που έλαβαν χημειοθεραπεία (hazard ratio for disease progression or death, 0.50; P<0.001).
• συνολική επιβίωση (OS) ήταν 23.4 και 16.8 μήνες στις δύο ομάδες ασθενών (hazard ratio for death, 0,64; P=0.001).

Ανεπιθύμητες ενέργειες

• βαθμού ³ 3 εμφανίστηκαν στο 52.6% των ασθενών που έλαβαν Trastuzumab–Deruxtecan και
• στο 4% αυτών που έλαβαν τη χημειοθεραπεία επιλογής του θεράποντος ιατρού.

Σημειώνεται ότι διάμεση πνευμονοπάθεια ή πνευμονίτιδα σχετιζόμενη με τη χορήγηση φαρμάκων εντοπίστηκε στο 12.1% των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε ο συνδυασμός Trastuzumab-Deruxtecan. Στους ασθενείς αυτούς το 0.8% εμφάνισε ανεπιθύμητες ενέργειες βαθμού 5.