Μετά-ανάλυση: Κατά πόσο το Viagra βοηθά στην ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση

Η σιλδεναφίλη, γνωστή ως Viagra, της φαρμακευτικής εταιρείας Pfizer, μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα σε ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση (IPF), σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο ή τη συνήθη θεραπεία, σύμφωνα με μετα-ανάλυση τεσσάρων μελετών. Ωστόσο, δεν μειώνει τις νοσηλείες ή τις οξείες παροξύνσεις από τη διαταραχή, σύμφωνα με μια μικρή μετα-ανάλυση τεσσάρων μελετών.

Πρόκειται για έναν αναστολέα της φωσφοδιεστεράσης-5 (PDE-5) και ένα πνευμονοεκλεκτικό αγγειοδιασταλτικό παράγοντα, σύμφωνα με το medspace.com. Η μελέτη για το Viagra δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο στην επιθεώρηση Pulmonary Pharmacology & Therapeutics.

«Υπήρξαν μόνο τέσσερις μελέτες που διερεύνησαν τη σιλδεναφίλη και τα αποτελέσματα ήταν πολύ κοντά στο να είναι στατιστικά σημαντικά, οπότε η προσθήκη μερικών συμβάντων θα το καταστούσε αυτό αληθινό», δήλωσαν ο Tyler Pitre, MD, Πανεπιστήμιο McMaster, Hamilton, Ont., και η Dena Zeraatkar, PhD της Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, Βοστώνη, σε κοινό ηλεκτρονικό μήνυμα σε αυτόν τον οργανισμό ειδήσεων. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι η έλλειψη στατιστικής σημαντικότητας δεν αποκλείει το όφελος. Οι ίδιοι τάχθηκαν υπέρ νέων δοκιμών και εφόσον τα αποτελέσματα παραμείνουν συνεπή, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι» η επόμενη ενημέρωση της ανάλυσης μπορεί να καταδείξει στατιστική σημαντικότητα».

Γιατί διερευνάται

Όπως επεσήμαναν οι ερευνητές, οι πιο πρόσφατες διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες έχουν υπό όρους σύσταση κατά της χρήσης της σιλδεναφίλης σε ασθενείς με Πνευμονική ίνωση, οπότε κρίθηκε απαραίτητη η εκ νέου ανάλυση των δεδομένων προκειμένου να ενημερωθούν οι επερχόμενες κατευθυντήριες οδηγίες. Σκοπός της ανασκόπησης ήταν να παράσχει μια επικαιροποίηση των στοιχείων σχετικά με το κατά πόσον η σιλδεναφίλη όχι μόνο παρέχει όφελος στη θνησιμότητα σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών, αλλά και κατά πόσον βελτιώνει τη συνολική πνευμονική λειτουργία, μειώνει τις παροξύνσεις και τις νοσηλείες μαζί με τις ανεπιθύμητες ενέργειες (ΑΕ) που οδηγούν στη διακοπή του φαρμάκου.

Οι τέσσερις μελέτες που συμπεριλήφθηκαν στη μετα-ανάλυση ήταν όλες τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες μελέτες στις οποίες συγκρίθηκαν είτε αυτόνομοι αναστολείς PDE-5 με εικονικό φάρμακο είτε με την τυπική θεραπεία της IPF με πιρφενιδόνη (Esbroef ) ή νιντεντανίμπη (Ofev). Η ηλικία των συμμετεχόντων σε όλες τις δοκιμές κυμαινόταν από 68,6 έως 70,4 έτη και οι συμμετέχοντες ήταν κυρίως άνδρες.Η παρακολούθηση διήρκησε από μόλις 12 εβδομάδες έως 52 εβδομάδες. Οι τέσσερις δοκιμές που περιλάμβαναν 659 ασθενείς, εκ των οποίων 88 έχασαν την ζωή τους. Ως προς τη θνησιμότητα, διαπιστώθηκε σχετική μείωση του κινδύνου κατά 0,73 (95% διάστημα εμπιστοσύνης, 0,51-1,04). Συνεπώς, οι ερευνητές κατέληξαν με μέτρια βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι η σιλδεναφίλη πιθανώς μειώνει τη θνησιμότητα σε ασθενείς με Πνευμονική ίνωση.

Στο πλαίσιο των μελετών διερευνήθηκαν οι οξείες παροξύνσεις και οι νοσηλείες. Με RR 1,10 (95% CI, 0,61-1,67), τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η σιλδεναφίλη ενδέχεται να μην μειώνει τις νοσηλείες ή τις οξείες παροξύνσεις, σε σύγκριση με τους μάρτυρες, αν και το συμπέρασμα αυτό προέκυψε με χαμηλή βεβαιότητα. Σε πληθυσμό 661 συμμετεχόντων, ανέφεραν οξείες παροξύνσεις που οδήγησαν σε διακοπή του φαρμάκου.Και πάλι με μέτρια βεβαιότητα, οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πιθανώς δεν υπάρχει διαφορά στα ποσοστά διακοπής του φαρμάκου λόγω των οξέων παροξύνσεων κατά τη σύγκριση της σιλδεναφίλης με τους ελέγχους, με RR 0,79 (95% CI, 0,56-1,10).
Σημειώνεται ότι σε πληθυσμό 602 ασθενών ανέφεραν μεταβολές της πνευμονικής λειτουργίας, ενώ τα αποτελέσματα της ικανότητας διάχυσης του μονοξειδίου του άνθρακα (DLCO) ήταν διαθέσιμα για 487 ασθενείς. Με βάση αυτές τις τέσσερις μελέτες, η σιλδεναφίλη ενδέχεται να μην αλλάξει τη μείωση της εξαναγκασμένης ζωτικής χωρητικότητας (FVC) με μέση διαφορά 0,61% (95% CI, -0,29 έως 1,59), σε σύγκριση με την τυπική θεραπεία ή το εικονικό φάρμακο.