«Μια επιβεβλημένη απάντηση»

Μιλάνε για 11.000 χαμόγελα που πάγωσαν λόγω της πραγματικά απαράδεκτης στάσης του ΕΟΠΥΥ, παραβλέποντας ότι με δικές μας ενέργειες που δεν διαφημίσαμε, η πληρωμή των φαρμάκων (που αποτελεί το 95% των συνταγών μας) μειώθηκε για πρώτη φορά στα χρονικά όρια που προβλέπονται από την σύμβαση.
Καταλαβαίνω ότι είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια προσωπική επίθεση κατά του Λουράντου, γιατί … πότε θα ξαναβρούν μια τέτοια ευκαιρία!

Γνωρίζουν όμως όλοι, ότι οι «τρομεροί» συνδικαλιστές του Άδωνι, ήταν απόντες από την συζήτηση στο ΔΣ που αφορούσε την σύμβαση, προτιμώντας τις κομματικές συγκεντρώσεις κατά τις οποίες «δήλωναν» ότι ο ΠΦΣ είναι σε … ξένα χέρια (στα δικά μου δηλαδή) και ζητούσαν την βοήθεια για να ανακτηθεί …

Θα πρέπει να γνωρίζουν οι Φαρμακοποιοί ότι αν η Σύμβαση αυτή δεν υπογραφόταν τότε, ήταν μονόδρομος για τον ΕΟΠΥΥ η επιλεκτική ατομική σύμβασή του με Φαρμακεία, με ό,τι κινδύνους αυτό εμπεριείχε και για τις συλλογικές συμβάσεις μας, τα ISO και τις πιστωποιήσεις που θα απαιτούντο για τα φαρμακεία κ.λ.π.

Θα πρέπει να γνωρίζουν οι φαρμακοποιοί ότι όταν εμείς αγωνιζόμαστε καθημερινά, κάποιοι άλλοι επιδίδονται στο συνδικαλιστικό … μασάζ στους εκλέκτορες για να κερδίσουν την ψήφο τους.

Γνωρίζω ότι η κριτική είναι εύκολη τακτική, που περιορίζεται όμως στο να υποσκάπτει προσπάθειες , αν δεν περιέχει το στοιχείο της δημιουργίας.

Στους επικριτές και τους πολέμιούς μου δηλώνω ότι θα συνεχίσω με την ίδια διάθεση να αγωνίζομαι και μετά τις εκλογές, χωρίς να υπολογίζω συνδικαλιστικό ή άλλο κόστος και θα συμφωνώ ή θα διαφωνώ, θα κριτικάρω αλλά και θα διατυπώνω σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις αναγνωρίζοντας δημοσίως και τα λάθη μου.

Σε αυτούς αφήνω το παπικό αλάθητο.

(σ.σ. Το παραπάνω κείμενο ήταν ανάρτηση του κ. Λουράντου στην προσωπική του σελίδα στο Facebook)