Μύθος ότι η Όμικρον είναι πιο ήπια – Νέα μελέτη

Η κατανόηση της εγγενούς σοβαρότητας νόσησης με παραλλαγή όμικρον αποτελεί πρόκληση για τους ερευνητές. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανατρέπει όσα γνωρίζουμε  για αυτή μέχρι τώρα.

Στη μελέτη ενσωματώθηκαν παράγοντες όπως είναι ο εμβολιασμός, οι συννοσηρότητες, τα δημογραφικά στοιχεία και η χρήση υγειονομικής περίθαλψης. Κατόπιν αυτών η μελέτη έδειξε ότι η σοβαρότητα νόσησης είναι στην πραγματικότητα πολύ παρόμοια μεταξύ των παραλλαγών.

Αναλυτικά, στη μελέτη συμμετείχαν ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, η οποία προδημοσιεύτηκε στο Research Square. Σύμφωνα με τους ερευνητές  αξιολογήθηκαν στοιχεία  από 13 νοσοκομεία στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ.

Ειδικότερα, στη σταθμισμένη μελέτη ελέγχου περιπτώσεων, που στόχο είχε την σύγκριση κινδύνων εισαγωγής σε νοσοκομείο και της θνησιμότητας σε όλα τα κύματα του SARS-CoV-2, ο πληθυσμός ήταν περισσότεροι από 130.000 ασθενείς COVID. Παρόλο που  αρχικά από τα μη προσαρμοσμένα ποσοστά εισαγωγής στο νοσοκομείο και θνησιμότητας φάνηκε να είναι υψηλότερα στα προηγούμενα κύματα σε σύγκριση με την περίοδο  επικράτησης της παραλλαγής όμικρον, μετά την προσαρμογή για τους συγχυτικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων δημογραφικών στοιχείων,τις βαθμολογίες του δείκτη συννοσηρότητας Charlson και την κατάσταση εμβολιασμού (και κρατώντας τη χρήση της υγειονομικής περίθαλψης σταθερή), διαπιστώθηκε ότι οι κίνδυνοι νοσηλείας και θνησιμότητας ήταν σχεδόν πανομοιότυποι μεταξύ των διαφορετικών πανδημικών περιόδων. Η ανάλυσή υποδηλώνει ότι η εγγενής σοβαρότητα της παραλλαγής όμικρον μπορεί να είναι τόσο σοβαρή όσο και οι προηγούμενες παραλλαγές.

Συγκεκριμένα καταγράφηκε ότι 148.876 ασθενείς είχαν θετική αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR)μεταξύ της 1ης Δεκεμβρίου 2020 και της 28ης Φεβρουαρίου 2022. Εξ αυτών 131.174 ασθενείς με COVID-19 πληρούσαν την τα κριτήρια ένταξης και αποκλεισμού για τη μελέτη.

Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι σε όλα τα  πανδημικά κύματα περισσότερα από όλα τα περιστατικά ήταν γυναίκες από ό,τι άνδρες (από 57,8% έως 61,5%). Οι ασθενείς που μολύνθηκαν το χειμώνα 20′-21′ ήταν μεγαλύτερης ηλικίας (47,4 ± 21,2) σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες περιόδους. Ο αριθμός των μη λευκών που μολύνθηκαν μειώθηκε στα δύο τελευταία κύματα σε σύγκριση με τα δύο πρώτα. Οι βαθμολογίες του δείκτη συννοσηρότητας Charlson είναι παρόμοιες και στις τέσσερις περιόδους. Ωστόσο, κατά την περίοδο 20′-21′, υπήρχαν λιγότεροι ασθενείς που είχαν βαθμολογία 0 και περισσότεροι με βαθμολογία μεγαλύτερη από 4. Όπως θα ήταν αναμενόμενο, δεδομένης της εισαγωγή των εμβολιασμών κατά την περίοδο χειμώνα 20′-21′, το ποσοστό των ασθενών που εμβολιάστηκαν άλλαξε σημαντικά με κάθε επόμενη περίοδο. Τις δύο πρώτες περίοδοι καταγράφηκαν πολύ λίγοι ασθενείς που είχαν μολυνθεί από τον SARS-CoV-2 και είχαν εμβολιαστεί προηγουμένως. Ενώ κατά τις μεταγενέστερες περιόδους ένα μεγαλύτερο ποσοστό των μολυσμένων είχε εμβολιαστεί.

Τα ευρήματα της μελέτης, μετά τη συνεκτίμηση των συγχυτικών παραγόντων,  υποστηρίζουν ότι η παραλλαγή όμικρον ήταν εξίσου θανατηφόρα με τα προηγούμενα κύματα SARS-CoV-2. Ο κίνδυνος νοσηλείας είχε ένα λιγότερο σταθερό μοτίβο, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τους συγχυτικούς παράγοντες, το  στέλεχος Όμικρον φαίνεται να έχει ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο νοσηλείας από τον Χειμώνα του 20′ – 21′, και ελαφρώς χαμηλότερο κίνδυνο νοσηλείας από εκείνον της Άνοιξης του 21‘. Υπήρχαν αλλαγές στην κατανομή του φύλου, της ηλικίας, της φυλής και της βαθμολογίας συννοσηρότητας μεταξύ κάθε κύματος. Καθένας από αυτούς τους παράγοντες έχει προηγουμένως συσχετιστεί με διαφορές στη σοβαρότητα του COVID-19. Μετά τη συνεκτίμηση των αλλαγών τους, η σημασία της σοβαρότητας φαίνεται να μειώνεται. Ο παράγοντας του εμβολιασμού φαίνεται πως άλλαξε περισσότερο μεταξύ των κυμάτων.