Νέα έρευνα για τη μακροχρόνια COVID-19 στα παιδιά

Περίπου ένα στα 10 παιδιά, που χρειάστηκαν νοσηλεία λόγω COVID-19, ανέφεραν συμπτώματα μακροχρόνιου COVID-19 90 ημέρες αργότερα, σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη σε 8 χώρες και δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open.

Η αρχική νοσηλεία για πάνω από 48 ώρες, 4 ή περισσότερα συμπτώματα κατά την αρχική επίσκεψη στα επείγοντα και η ηλικία 14 ετών ή μεγαλύτερη συσχετίστηκαν με μακρά COVID-19. Τα πιο επίμονα αναφερόμενα συμπτώματα στα παιδιά ήταν κόπωση ή αδυναμία, βήχας, δυσκολία στην αναπνοή ή δύσπνοια.

«Διαπιστώσαμε ότι σε ορισμένα παιδιά, η νόσηση με COVID-19 σχετίζεται με την αναφορά επίμονων συμπτωμάτων μετά από 3 μήνες», δήλωσε ο κύριος ερευνητής Stephen Freedman, από την ιατρική Σχολή Ιατρικής Cumming στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι. «Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι απαιτείται κατάλληλη καθοδήγηση και παρακολούθηση, ειδικά για παιδιά υψηλού κινδύνου για μακροχρόνιο COVID».

Η μελέτη περιελάμβανε 1.884 παιδιά με COVID-19 που είχαν παρακολούθηση 90 ημερών. Μακροχρόνια COVID-19 βρέθηκε σε σχεδόν 10% των νοσηλευόμενων παιδιών και 6% εκείνων, που εξήλθαν από τα επείγοντα.

“Τα αναφερόμενα ποσοστά μακροχρόνιου COVID-19 σε ενήλικες είναι σημαντικά υψηλότερα από αυτά που βρήκαμε στα παιδιά”, δήλωσε ο  Nathan Kuppermann, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Davis School of Medicine του Sacramento. «Τα ευρήματά μας μπορούν να ενημερώσουν τις αποφάσεις πολιτικής για τη δημόσια υγεία σχετικά με τις στρατηγικές μετριασμού του COVID-19 για παιδιά και τις προσεγγίσεις προσυμπτωματικού ελέγχου για μακροχρόνια COVID-19 μεταξύ εκείνων με σοβαρές λοιμώξεις».

«Το εύρημα μας ότι τα παιδιά που είχαν πολλαπλά συμπτώματα COVID-19 αρχικά διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο για μακροχρόνιο COVID-19 είναι σύμφωνη με τις μελέτες σε ενήλικες», δήλωσε ο Todd Florin, από το Νοσοκομείο Παίδων Ann & Robert H. Lurie του Σικάγου. «Δυστυχώς, δεν υπάρχουν γνωστές θεραπείες για τη μακροχρόνια COVID στα παιδιά και χρειάζεται περισσότερη έρευνα σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα είναι σημαντικά, η θεραπεία που στοχεύει τα συμπτώματα είναι πιο σημαντική. Απαιτείται πολυεπιστημονική φροντίδα εάν τα συμπτώματα επηρεάζουν την ποιότητα ζωής”.