Νέα ευρήματα για φάρμακο που “μάχεται” τον Καρκίνο Προστάτη

6 περιλήψεις μελετών που υποστήριξαν την καλύτερη κατανόηση του προφίλ οφέλους-κινδύνου του διχλωριούχου ραδίου 223 (Xofigo) παρουσίασε η Bayer στο ετήσιο Συνέδριο της Ευρωπαϊκή Εταιρείας Ογκολογίας (ESMO 2018).

Τα τελευταία ευρήματα της έρευνας σχετικά με το διχλωριούχο ράδιο-223 (εμπορική ονομασία Xofigo®) παρουσίασε η Bayer στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ογκολογίας (ESMO) που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας. Οι διάφορες παρουσιάσεις δεδομένων που έχουν προκύψει, τόσο από κλινικές μελέτες, όσο και από μελέτες καθημερινής κλινικής πρακτικής, προσθέτουν στην επιστημονική κατανόηση της χρήσης του διχλωριούχου ράδιου-223 και το εύρος της έρευνας αποδεικνύει τη δέσμευση της Bayer να διερευνήσει την ασφάλεια της θεραπείας και την ευρύτερη κλινική χρησιμότητα σε όλο το φάσμα του καρκίνου του προστάτη.

Στο πλαίσιο του τρέχοντος κλινικού προγράμματος της Bayer για το διχλωριούχο ράδιο-223, η εταιρεία παρουσίασε δεδομένα ασφάλειας από την ερευνητική μελέτη ERA-223, στην οποία εξετάστηκε η ταυτόχρονη χρήση του διχλωριούχου ράδιου-223 με οξική αμπιρατερόνη συν πρεδνιζόνη / πρεδνιζολόνη. Η Bayer αναίρεσε τον τυφλό χαρακτήρα της μελέτης το 2017, λόγω των θεμάτων ασφάλειας που παρατηρήθηκαν στην ομάδα που λάμβανε τη συνδυαστική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων των καταγμάτων οστών, τα οποία τείνουν να εμφανίζονται με υψηλότερο ρυθμό στους άνδρες με καρκίνο του προστάτη από ό, τι στους υγιείς άνδρες. Οι πρωτογενείς αναλύσεις των δεδομένων ERA-223 δείχνουν αυξημένη συχνότητα εμφάνισης οστικών καταγμάτων (28,6% έναντι 11,4%) και διαφορά στη θνησιμότητα (38,5% έναντι 35,5%) σε ασθενείς που έλαβαν διχλωριούχο ράδιο 223 σε συνδυασμό με οξική αμπιρατερόνη συν πρεδνιζόνη / πρεδνιζολόνη, συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου.

Ως αποτέλεσμα της μελέτης ERA-223, οι υγειονομικές αρχές σε ολόκληρο τον κόσμο πραγματοποίησαν αξιολόγηση αυτών των δεδομένων. Οι αρχές στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και πρόσφατα στον Καναδά διατήρησαν την αρχικά εγκεκριμένη ένδειξη και προσέθεσαν προειδοποίηση και προφύλαξη σχετικά με την αυξημένη συχνότητα καταγμάτων και θνησιμότητας σε συνδυασμό με αμπιρατερόνη συν πρεδνιζόνη / πρεδνιζολόνη1. Στην Ευρώπη, ο οργανισμός ΕΜΑ επιβεβαίωσε επίσης το θετικό προφίλ οφέλους-κινδύνου του διχλωριούχου ραδίου-223 και έχει περιορίσει την ένδειξη στη θεραπεία ενηλίκων ασθενών με μεταστατικό, ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη (mCRPC), που παρουσιάζουν συμπτωματικές μεταστάσεις στα οστά και χωρίς γνωστές σπλαγχνικές μεταστάσεις, σε εξέλιξη μετά από τουλάχιστον δύο προηγούμενες γραμμές συστηματικής θεραπείας για mCRPC (διαφορετικές από ανάλογα της της ορμόνης απελευθέρωσης της ωχρινοτρόπου ορμόνης, LHRH), ή ασθενείς που είναι μη επιλέξιμοι για οποιαδήποτε διαθέσιμη συστηματική θεραπεία για mCRPC. Ο συνδυασμός με οξική αμπιρατερόνη και πρεδνιζόνη / πρεδνιζολόνη παραμένει αντένδειξη στην Ευρώπη.

Επιπλέον, στο ESMO παρουσιάστηκαν αρκετά δεδομένα από τη μελέτης της διαδοχικής χρήσης του διχλωριούχου ράδιου-223, συμπεριλαμβανομένων των αποτελεσμάτων σχετικά με τα οστά.

Μια πρόσθετη ανάλυση των δεδομένων που έχουν προκύψει από το Διεθνές Πρόγραμμα Πρώιμης Πρόσβασης στο διχλωριούχο ράδιο-223 (πρόγραμμα λήψης της θεραπείας, πριν την έγκριση από τις αρμόδιες αρχές), διερεύνησε τα συμπτωματικά σκελετικά συμβάντα, συμπεριλαμβανομένων των καταγμάτων, της συνολικής επιβίωσης και τη χρήση στοχευτικών παραγόντων των οστών με βάση την προηγούμενη χρήση αμπιρατερόνης. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 85% των ασθενών που έλαβαν προγενέστερα θεραπεία με αμπιρατερόνη έλαβαν επίσης προ-θεραπεία με docetaxel. Στη μελέτη συμμετείχαν 708 ασθενείς με mCRPC και επίσης συμπεριλήφθηκαν ασθενείς που είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία με αμπιρατερόνη. Η ανάλυση που παρουσιάστηκε έδειξε ότι οι ασθενείς που είχαν προηγουμένως λάβει αμπιρατερόνη είχαν περισσότερο χρόνο από τη διάγνωση οστικών μεταστάσεων έως την έναρξη της θεραπείας με διχλωριούχο ράδιο-223, υποδηλώνοντας ότι αυτοί οι ασθενείς ήταν σε πιο προχωρημένο στάδιο κατά την έναρξη της θεραπείας με διχλωριούχο ράδιο-223. Οι στοχευτικοί παράγοντες των οστών, οι οποίοι συνιστώνται σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες σε αυτή την περίπτωση, φαίνεται ότι δεν χρησιμοποιούνται επαρκώς στην καθημερινή κλινική πρακτική στο συγκεκριμένο πληθυσμό ασθενών. Παρόμοιο ποσοστό παθολογικών και μη παθολογικών καταγμάτων αναφέρθηκε σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με διχλωριούχο ράδιο-223 ανεξάρτητα από την προηγούμενη χρήση της αμπιρατερόνης.

Μία αναδρομική μελέτη των δεδομένων από το μητρώο καρκίνου του προστάτη Flatiron που περιέχει ηλεκτρονικά αρχεία υγείας από περισσότερα των 245 αμερικανικών θεραπευτηρίων για τον καρκίνο, διερεύνησε τα δεδομένα του μητρώου για τον προσδιορισμό κλινικών αποτελεσμάτων με τη θεραπεία διχλωριούχου ραδίου-223 σε ασθενείς που είχαν προηγουμένως υποβληθεί σε θεραπεία με αμπιρατερόνη ή ενζαλουταμίδη σε καθημερινές συνθήκες, παγκοσμίως. Η ανάλυση περιλάμβανε δεδομένα από τετραετή κλινική πρακτική και 625 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με διχλωριούχο ράδιο-223, εκ των οποίων το 29,9% (n = 187) και το 26,2% (n = 164) είχαν ολοκληρώσει προηγούμενη θεραπεία με αμπιρατερόνη ή ενζαλουταμίδη αντίστοιχα. Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών είχαν σκελετικά συμβάματα πριν από την έναρξη της θεραπείας με διχλωριούχο ράδιο-223 (50% του συνολικού πληθυσμού [314/625]). Κατά τη διάρκεια ή μετά τη θεραπεία με διχλωριούχο ράδιο-223, τα συμβάματα αυτά αναφέρθηκαν με παρόμοιο ρυθμό σε ασθενείς που είχαν προηγουμένως λάβει αμπιρατερόνη (21% [39/185]) και στους ασθενείς που έλαβαν προηγούμενη θεραπεία με ενζαλουταμίδη (20% [33/163]). Παθολογικά κατάγματα αναφέρθηκαν στο 10% (61/623) των ασθενών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η χρήση διχλωριούχου ραδίου-223 μετά από θεραπεία με αμπιρατερόνη ή με ενζαλουταμίδη δεν επηρεάζει αρνητικά τα αποτελέσματα ασφάλειας που σχετίζονται με τα οστά, σε σύγκριση με τη συνολική ομάδα. Αυτά τα δεδομένα καθημερινής κλινικής πρακτικής επιβεβαιώνουν ότι το διχλωριούχο ράδιο-223 είναι μια κατάλληλη επιλογή θεραπείας μετά από θεραπεία με αμπιρατερόνη ή ενζαλουταμίδη.

«Η μελέτη ERA 223 έδειξε ότι η χρήση του διχλωριούχου ραδίου-223 σε συνδυασμό με αμπιρατερόνη σε ασθνείς που πάσχουν από mCRPC οδήγησε σε περισσότερα κατάγματα σε σύγκριση με την αμπιρατερόνη μόνο, χωρίς συνολικό όφελος επιβίωσης. Ωστόσο, το μήνυμα από πρόσθετες μελέτες δείχνει ότι η χρήση της αμπιρατερόνης ή της ενζαλουταμίδης πριν από το διχλωριούχο ράδιο-223 δεν φαίνεται να αυξάνει τα ποσοστά θραύσης. Το άλλο κοινό εύρημα σε όλες τις αναφορές είναι ότι η χρήση στοχευτικών παραγόντων των οστών (BHA, denosumab, bisphosphonate) μαζί με διχλωριούχο ράδιο-223 μειώνει τον κίνδυνο κατάγματος», δήλωσε η Celestia Higano, MD, FACP, καθηγητής Ιατρικής στο τμήμα Ογκολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον, στο Σιάτλ. «Όλες αυτές οι μελέτες συμβάλλουν στην κατανόηση της κατάλληλης τοποθέτησης του διχλωριούχου ραδίου-223 στη θεραπεία του mCRPC».