Νέα θεραπεία για χρόνια νόσο των ματιών

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη χορήγηση του βιολογικού φαρμάκου Humira για τη θεραπεία της χρόνιας, μη λοιμώδους πρόσθιας ραγοειδίτιδας σε παιδιά ηλικίας άνω των 2 ετών, τα οποία δεν είχαν ανταπόκριση ή δεν μπορούσαν να ανεχτούν τη συμβατική θεραπεία.

Το Humira είναι το πρώτο σε πωλήσεις φάρμακο στον κόσμο με ετήσιο τζίρο, που ξεπερνά τα 15 δις δολάρια. Στην Ε.Ε. έχει λάβει ένδειξη για άλλα 13 ξεχωριστά νοσήματα, όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα, ψωρίαση κλπ. Το φάρμακο έχει αναπτυχθεί από την αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Abbvie.

Η νόσος

Η ραγοειδίτιδα είναι η φλεγμονή μέρους ή ολόκληρου του ραγοειδούς χιτώνα, του χιτώνα δηλαδή που βρίσκεται κάτω από το λευκό χιτώνα του ματιού. Ο χιτώνας αυτός αποτελείται από 3 μέρη:

• Την ίριδα (το έγχρωμο μέρος του ματιού).
• Το ακτινωτό σώμα.
• Τον χοριοειδή χιτώνα.

Η πρόσθια ραγοειδίτιδα συμβαίνει στο πρόσθια μισό μέρος του ματιού και μπορεί να αφορά στην ίριδα, το ακτινωτό σώμα, αλλά ακόμα να περιλαμβάνει και τον κερατοειδή ή το σκληρό. Στη χρόνια μορφή, η φλεγμονή υποτροπιάζει σε λιγότερο από 3 μήνες μετά τη διακοπή της θεραπείας.

Είναι μία ύπουλη κατάσταση, καθώς η φλεγμονή ξεκινά χωρίς συμπτώματα, που αργεί να διαγνωσθεί μέχρι την ανάπτυξη επιπλοκών (καταρράκτης, ζωνοειδής κερατοπάθεια). Αν και αντιμετωπίζεται σχετικά ευκολότερα από την οπίσθια ραγοειδίτιδα ή την πανραγοειδίτιδα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, που μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην όραση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις (80%) τα αίτια είναι άγνωστα και η νόσος αποκαλείται ιδιοπαθής. Ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η ψωρίαση και η ιδιοπαθής αρθρίτιδα μπορεί να ευθύνεται. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται είναι: Θολή όραση, φωτοφοβία, ερυθρότητα, πόνος και συστολή της κόρης του οφθαλμού.

Η διάγνωση της ραγοειδίτιδας γίνεται με την εξέταση με σχισμοειδή λυχνία. Είναι μια πολύ γρήγορη, εύκολη και ανώδυνη εξέταση. Πραγματοποιείται με τη χρήση μιας δέσμης φωτός, που διέρχεται μέσω ενός μικροσκοπίου για την αναζήτηση φλεγμονής στα μάτια.

Θεραπεία

Η θεραπεία της ραγοειδίτιδας εξαρτάται από τον τύπο της. Αν το αίτιο είναι κάποια λοίμωξη μπορεί να χρειαστεί η χορήγηση αντιβιοτικών ή μπορεί να θεραπευτεί από μόνη της.

Αν τα αίτια είναι άγνωστα ή αυτή συνδέεται με αυτοάνοσα νοσήματα συνήθως απαιτεί φαρμακευτική θεραπεία. Τα φάρμακα για τη θεραπεία της φλεγμονής μπορεί να χορηγηθούν τοπικά στο μάτι ή συστημικά από το στόμα ή με ένεση.

Η τοπική θεραπεία με κολλύρια είναι συνήθως η πρώτη που χορηγείται. Κατά κανόνα χρησιμοποιούνται κολλύρια στεροειδών. Τα κολλύρια που διαστέλλουν το μάτι αποτελούν ένα εξίσου σημαντικό μέρος της θεραπείας, βοηθώντας στην πρόληψη των συμφύσεων.

Αν η τοπική θεραπεία αποδειχθεί αναποτελεσματική, τότε ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει συστημική θεραπεία. Αυτή συνίσταται στη χορήγηση φαρμάκων από το στόμα, με ένεση ή με έγχυση. Στο είδος αυτό θεραπείας συνήθως υπεύθυνος χορήγησής της είναι ο ρευματολόγος και όχι ο οφθαλμίατρος.

Οι επιπλοκές ποικίλουν από παιδί σε παιδί, ενώ ορισμένα μπορεί να μην εμφανίσουν καμία επιπλοκή. Οι επιπλοκές μπορεί να προκύψουν είτε λόγω της φλεγμονής είτε ορισμένες φορές ως παρενέργειες των φαρμάκων. Πιθανές επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν είναι οι ακόλουθες:

• Καταρράκτης (θόλωση του φακού στο μάτι)
• Γλαύκωμα (αυξημένη εξοφθάλμια πίεση στο μάτι)
• Συμφύσεις (ταινίες ουλώδους ιστού)