Νέα βιολογική θεραπεία στην Ευρώπη για τη Νόσο του Crohn

Μία εναλλακτική θεραπευτική επιλογή για τα ενήλικα άτομα που ζουν με μέτρια ή σοβαρή νόσο Crohn αποτελεί η ουστεκινουμάμπη (ustekinumab), η χρήση της οποίας εγκρίθηκε πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ) για ασθενείς οι οποίοι εμφάνισαν ανεπαρκή ανταπόκριση, απώλεια ανταπόκρισης ή δυσανεξία στη συμβατική θεραπεία ή σε έναν ανταγωνιστή του παράγοντα νέκρωσης του όγκου α (TNFα) ή παρουσιάζουν ιατρικές αντενδείξεις σε αυτές τις θεραπείες.

Η ουστεκινουμάμπη της Janssen-Cilag International NV αποτελεί την πρώτη βιολογική θεραπεία για τη νόσο του Crohn που στοχεύει τις κυτοκίνες ιντερλευκίνη (IL)-12 και (IL)-23, οι οποίες είναι γνωστό ότι διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη φλεγμονώδη και την ανοσολογική απόκριση.

«Η σημερινή απόφαση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για τα άτομα που ζουν με τη νόσο του Crohn. Υφίσταται μεγάλη ανάγκη για εναλλακτικές αποτελεσματικές θεραπευτικές επιλογές που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να ελέγξουν τα συμπτώματά τους, και η Ουστεκινουμάμπη διαθέτει ένα ισχυρό σύνολο κλινικών δεδομένων που καταδεικνύουν υψηλά ποσοστά κλινικής ανταπόκρισης και ύφεσης για τα άτομα στα οποία η βιολογική θεραπεία είναι κατάλληλη», δήλωσε ο Frederic Lavie, Επικεφαλής  ΕΜΕΑ για τη Θεραπευτική Κατηγορία Ανοσολογίας, Καρδιαγγειακών και Μεταβολικών Νόσων, Janssen.

Το συνιστώμενο δοσολογικό σχήμα για την ουστεκινουμάμπη συνίσταται σε μία αρχική δόση επαγωγής βασισμένη στο σωματικό βάρος (~6  mg/kg), χορηγούμενη μέσω εφάπαξ ενδοφλέβιας (IV) έγχυσης. Η πρώτη υποδόρια (SC) χορήγηση της ουστεκινουμάμπης στη δόση των 90 mg θα πρέπει να πραγματοποιηθεί την εβδομάδα 8 μετά την ενδοφλέβια δόση. Εν συνεχεία, συνιστάται η χορήγηση της δόσης κάθε 12 εβδομάδες.

Οι ασθενείς οι οποίοι δεν επέδειξαν επαρκή ανταπόκριση την εβδομάδα 8 μετά την πρώτη υποδόρια δόση, μπορούν σε αυτό το χρονικό σημείο να λάβουν μία δεύτερη υποδόρια δόση. Οι ασθενείς που εμφανίζουν απώλεια της ανταπόκρισης με χορήγηση της δόσης κάθε 12 εβδομάδες, μπορεί να επωφεληθούν από αύξηση της συχνότητας χορήγησης της δόσης σε κάθε 8 εβδομάδες. Εν συνεχεία, η δόση μπορεί να χορηγείται στους ασθενείς κάθε 8 εβδομάδες ή κάθε 12 εβδομάδες, σύμφωνα με την κλινική αξιολόγηση.

«Είμαστε υπερήφανοι που παρέχουμε μία νέα κατηγορία θεραπείας για την αντιμετώπιση της νόσου του Crohn σε αυτόν τον ανεπαρκώς αντιμετωπιζόμενο πληθυσμό», δήλωσε η Jane Griffiths, Πρόεδρος του Ομίλου Εταιρειών, Janssen Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής (ΕΜΕΑ). «Η Ουστεκινουμάμπη έχει ήδη βοηθήσει πολλά άτομα με ψωρίαση και ψωριασική αρθρίτιδα και δεσμευόμαστε να συνεργαστούμε με τις υγειονομικές αρχές σε όλη την Ευρώπη προκειμένου να καταστεί διαθέσιμο το συντομότερο δυνατόν για τα άτομα που ζουν με νόσο του Crohn» πρόσθεσε.

Τι έδειξαν οι κλινικές μελέτες για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της Ουστεκινουμάμπης

Η έγκριση της ΕΕ βασίζεται σε δεδομένα από τρεις καίριες μελέτες Φάσης 3, στις οποίες συμπεριλήφθηκαν περίπου 1.400 ασθενείς με μετρίως έως σοβαρά ενεργή νόσο του Crohn. Οι μελέτες Φάσης 3 έδειξαν ότι η θεραπεία με ουστεκινουμάμπη επέφερε κλινική ανταπόκριση και διατήρησε την κλινική ύφεση σε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό ενηλίκων ασθενών με μετρίως έως σοβαρά ενεργή νόσο του Crohn, μετά από 1 έτος θεραπείας σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.

Σε γενικές γραμμές η Ουστεκινουμάμπη ήταν καλά ανεκτή ως θεραπεία επαγωγής και συντήρησης και στις τρεις μελέτες, ενώ το προφίλ ασφάλειας της Ουστεκινουμάμπη στο πρόγραμμα κλινικής ανάπτυξης για τη νόσο του Crohn παρέμεινε σε συμφωνία με αθροιστικά δεδομένα 5 ετών που συλλέχθηκαν από ασθενείς με ψωρίαση (με υποδόριες ενέσεις Ουστεκινουμάμπη έως και 90 mg) και δεδομένα ασφάλειας 2 ετών σε ασθενείς με ψωριασική αρθρίτιδα που έλαβαν θεραπεία με Ουστεκινουμάμπη.

Στην ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη συντήρησης IM-UNITI τα ανεπιθύμητα συμβάντα αναφέρθηκαν σε παρόμοια ποσοστά στις ομάδες θεραπείας με Ουστεκινουμάμπη και εικονικό φάρμακο, και στην πλειοψηφία τους σχετίζονταν με διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος, όπως κοιλιακό άλγος και διάρροια, και λοιμώξεις/παρασιτώσεις, με πιο συχνά συμβάντα τη ρινοφαρυγγίτιδα και τη λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Τα σοβαρά ανεπιθύμητα συμβάντα που αναφέρθηκαν ήταν παρόμοια στις ομάδες της ουστεκινουμάμπης σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, ενώ δεν αναφέρθηκαν θάνατοι ή μείζονα καρδιαγγειακά ανεπιθύμητα συμβάντα.