Νέες κατευθυντήριες οδηγίες για τη θρόμβωση σε ασθενείς με καρκίνο

Εκδόθηκαν νέες κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τη θρόμβωση σε ασθενείς με καρκίνο, από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Παθολόγων Ογκολόγων και με ελληνική συμμετοχή. Η θρόμβωση αποτελεί τη 2^η κυριότερη αιτία θανάτου στους περιπατητικούς ασθενείς με καρκίνο και οι χειρουργικές και φαρμακολογικές αντικαρκινικές θεραπείες έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον κίνδυνο θρομβώσεων.

Από ελληνικής πλευράς, στη σύνταξη των οδηγιών συμμετείχαν ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Σορβόνης κ. Γρηγόρης Γεροτζιάφας, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Hull York κ. Αντώνης Μαραβέγιας και ο καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κωσνταντίνος Συρίγος. Οι οδηγίες δημοσιεύτηκαν σήμερα στο περιοδικό Annals of Oncology.

Τα κύρια σημεία από τις νέες οδηγίες είναι:

📌 Η πρωτογενής θρομβοπροφύλαξη μπορεί να εξεταστεί σε περιπατητικούς ασθενείς με καρκίνο υψηλού κινδύνου, χρησιμοποιώντας επικυρωμένα μοντέλα κινδύνου.
📌 Η αντιπηκτική θεραπεία της Φλεβικής θρομβοεμβολής (VTE) είναι αποτελεσματική, αλλά μπορεί να σχετίζεται με αυξημένη αιμορραγία.
📌 Οι ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH) ή τα νέα από του στόματος αντισηπτικά (DOAC) είναι αποτελεσματικές θεραπείες και γενικά ασφαλείς επιλογές για τη θρόμβωση που σχετίζεται με τον καρκίνο.

Ιδιαίτερα προσεκτικοί πρέπει να είναι οι ασθενείς με καρκίνο στομάχου ή καρκίνο παγκρέατος , καθώς σύμφωνα με μελέτες οι συγκεκριμένες μορφές καρκίνου συνοδεύονται από το μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης θρόμβωσης, με τον καρκίνο του πνεύμονα, το γυναικολογικό καρκίνο και τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως να ακολουθούν.

Μία ακόμη σημαντική παράμετρος είναι το στάδιο του καρκίνου, με τον κίνδυνο θρόμβωσης να αυξάνεται σε πιο προχωρημένα στάδια. Επίσης, οι ασθενείς με καρκίνο που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση διατρέχουν πολλαπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν κάποιο θρομβωτικό επεισόδιο. Παρομοίως η μακρά νοσηλεία για οποιοδήποτε λόγο έχει συσχετιστεί με αυξημένες πιθανότητες θρόμβωσης.

Συγκεκριμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα έχουν συσχετιστεί με μεγαλύτερη πιθανότητα θρόμβωσης όπως και οι αντιαγγειογενετικοί παράγοντες και η ερυθροποιητίνη. Μία επιπλέον ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι ο κίνδυνος θρόμβωσης είναι μεγαλύτερος τους πρώτους 3 μήνες από τη διάγνωση του καρκίνου.

Τέλος, η μεγαλύτερη ηλικία, η περιορισμένη κινητικότητα, το προηγούμενο ιστορικό θρόμβωσης και η παχυσαρκία αποτελούν γενικότερους παράγοντες κινδύνου που ισχύουν και στους ογκολογικούς ασθενείς. Με βάση λοιπόν κάποιους από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, έχουν διαμορφωθεί προβλεπτικά μοντέλα που ταξινομούν τους ασθενείς με καρκίνο σε χαμηλού, ενδιαμέσου και υψηλού κινδύνου για εμφάνιση θρόμβωσης.