Ο ΣΥΡΙΖΑ το εμβόλιο…. για την Ελλάδα!

Η αξιολόγηση φαίνεται ότι επιτέλους ολοκληρώνεται. Αναμφίβολα, πρόκειται για θετική εξέλιξη – όσο βαρύ και αν είναι το τίμημα. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό, για να πάει η χώρα μπροστά. Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως…. εμβολιασμό ώστε να αναπτύξει γρήγορα αντισώματα κατά του λαϊκισμού, του κρατισμού, του κομματισμού, των πελατειακών σχέσεων και της αναξιοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δράσει ως εμβόλιο!

Η αφορμή για το σημερινό σημείωμα δεν έχει καμία σχέση με όλα όσα προανέφερα. Φαινομενικά. Πριν από 10 ημέρες, βρέθηκα στην Τοσκάνη της Ιταλίας, σε ένα από τα πιο γραφικά μέρη του κόσμου, που κάθε χρόνο προσελκύει περισσότερους τουρίστες απ’ ότι όλη η Ελλάδα.

Όχι, η επίσκεψή μου δεν ήταν για λόγους αναψυχής. Φυσικά και περιπλανήθηκα στα μεσαιωνικά σοκάκια της Σιένα και δοκίμασα τα τοπικά ζυμαρικά με την ονομασία PICI (πίτσι). Όσοι δεν τα έχετε γευτεί τα συνιστώ, ειδικά στο εστιατόριο San Giuseppe.

Για άλλο λόγο όμως θα μου μείνει αξέχαστη η Σιένα. Σκοπός ήταν να επισκεφθώ ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής εμβολίων στον κόσμο: To Rosia, που μέχρι πρότινος ανήκε στη Novartis και πρόσφατα λειτουργεί υπό την ευθύνη της GSK, η οποία εξαγόρασε το τμήμα εμβολίων της πρώτης.

Για να αντιληφθείτε τα μεγέθη, αρκεί να σας πω ότι εκτιμάται πως το 40% των παιδιών όλου του κόσμου έχουν λάβει τουλάχιστον μία δόση εμβολίου της GSK! Η εταιρεία έχει διαθέσει το 2015 περίπου 690 εκατ. δόσεις εμβολίων!

Στη Σιένα λοιπόν εδρεύει ένα από τα τρία στον κόσμο ερευνητικά κέντρα της GSK. Πρόκειται για ένα μεγαθήριο, το οποίο ιδρύθηκε το 2008 και στο οποίο εργάζονται 2.800 άνθρωποι από 49 χώρες. Το 43% είναι ηλικίας 30-40 ετών και το 61% απόφοιτοι πανεπιστημίου.

Προσέξτε. Το εργοστάσιο φτιάχτηκε δίπλα στη μεσαιωνική Σιένα. Μία πόλη με μόλις 50.000 κατοίκους. Όχι στο Μιλάνο, την πρωτεύουσα του πλούσιου ιταλικού βορρά ή κάποια άλλη σύγχρονη μεγαλούπολη, όπως η Ζυρίχη ή ακόμη και η Βαρκελώνη. Και μάλιστα ενώ η Σιένα δεν διαθέτει αεροδρόμιο… Το πιο κοντινό είναι στη Φλωρεντία περίπου 150 χλμ μακριά.

Αν μπορούσα να παραλληλίσω την υπόθεση με την Ελλάδα, είναι σαν να λέμε μία μεγάλη φαρμακοβιομηχανία να επέλεγε την Πύλο για να φτιάξει ένα μεγάλο ερευνητικό κέντρο! Όπως και να το κάνουμε, από πλευράς φυσικής ομορφιάς, λίγα πράγματα έχει να ζηλέψει η Μεσσηνία από την Τοσκάνη. Εκεί όμως αρχίζουν και τελειώνουν οι ομοιότητες.

Έπιασα κουβέντα γι’ αυτό με το γενικό διευθυντή της GSK στην Ελλάδα, Roberto Greco. Ζει και εργάζεται χρόνια στη χώρα μας, έχει παντρευτεί Ελληνίδα (καλά να πάθει…) και σε αντίθεση με άλλους ξένους μάνατζερ, νοιάζεται και πονάει για την Ελλάδα, που τη θεωρεί πια, δεύτερη πατρίδα του.

Μπορεί η Ελλάδα να προσελκύσει επενδύσεις σε τομείς υψηλής εξειδίκευσης και τεχνολογίας; Μπορεί να γίνει ένα hub για έρευνα και ανάπτυξη νέων φαρμάκων και εμβολίων;

Έτσι, όπως είναι τα πράγματα σήμερα, ΟΧΙ δεν μπορεί. Δεν αρκούν ο όμορφος καιρός και η πλούσια ιστορία και παράδοση. Σίγουρα, η ύπαρξη ικανού αριθμού νέων ανθρώπων με καλές σπουδές είναι ένα ατού, αλλά αυτό δεν φτάνει.

Τι άλλο χρειαζόμαστε; Θα αφήσω κατά μέρος τα τετριμμένα, όπως κίνητρα, σταθερότητα, ευνοϊκό φορολογικό περιβάλλον κ.ο.κ. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι:

Όσον αφορά το πρώτο, δεν είμαι σίγουρος ότι η σημερινή κυβέρνηση πράγματι θέλει κάτι τέτοιο. Εδώ η ηγεσία του υπουργείου Υγείας αρνείται κατηγορηματικά εδώ και 14 μήνες να συναντηθεί με εκπροσώπους ιδιωτικών εταιρειών! Είναι ο «ταξικός εχθρός»!

Τι να περιμένει κανείς όμως από ένα κόμμα, που πιστεύει ότι η ανάπτυξη θα έλθει από το δημόσιο τομέα; Και όταν τους ρωτάς, από πού θα βρεθούν τα φορολογικά έσοδα για να χρηματοδοτηθεί ο δημόσιος τομέας, αν δεν βγάζει κέρδη ο ιδιωτικός, σε κοιτούν με μισό μάτι ως προβοκάτορα…

Δεν είναι όμως μόνο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω τίποτα με τις ενδυματολογικές προτιμήσεις του Πολάκη ή του Φίλη. Είδαμε και τους καθωσπρέπει κουστουμαρισμένους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια, το μόνο που έκαναν είναι με δανεικά να κάνουν προσλήψεις στο δημόσιο και να μοιράζουν δημόσια έργα στους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Συνεπώς, πρώτα απ’ όλα, πρέπει πραγματικά να θέλουμε να φέρουμε ξένες επενδύσεις στη χώρα. Και όταν λέω πραγματικά εννοώ ότι δεν θα μείνουμε μόνο στα λόγια, ούτε θα ζητήσουμε μίζες για να τους αφήσουμε να επενδύσουν. Δυστυχώς, δεν βλέπω αυτό να συμβαίνει.

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ακόμη πελαγοδρομούν στα απόνερα του τέλους της μεταπολίτευσης. Παράλληλα, η πνευματική και επιχειρηματική ελίτ δεν δείχνουν ικανές ή διατεθειμένες να εμπλακούν. Ίσως και να μην μπορούν, έχοντας διαπλακεί τόσες δεκαετίες με το διεφθαρμένο, πολιτικό προσωπικό.

Θέλω να πιστεύω ότι, αργά ή γρήγορα, αυτό θα αλλάξει. Είναι τέτοια η φύση των πραγμάτων και της οικονομίας. Θα γυρίσει ο τροχός. Και σε αυτό θα έχει συμβάλει καθοριστικά η περίοδος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δράσει σαν εμβόλιο. Σαν το αντιγόνο του μικροβίου ή του ιού. Με τις ιδεοληψίες και τα λάθη του, να οδηγήσει στην ανάπτυξη των αντισωμάτων, που τόσο έχουμε ανάγκη για να διαλυθούν οι μύθοι του λαϊκισμού και του κρατισμού στη διακυβέρνηση της χώρας. Ίδομεν…