Όχι άλλη υποκρισία-Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των ράντζων

Όχι για τα ράντζα στο ΕΣΥ δεν φταίνε οι ελλείψεις σε προσωπικό ή κλίνες. Άλλωστε, κλίνες έχουμε πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε. Μία από τις κύριες αιτίες είναι το γεγονός ότι σε ορισμένες χειρουργικές ειδικότητες οι γιατροί βάζουν τους “πελάτες” τους στη γενική εφημερία, βαφτίζοντας τους ως επείγοντα περιστατικά…

Θα δώσω δύο απλά παραδείγματα, για να δούμε πως πράγματι έχει η κατάσταση και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Πρόσφατα, γνωστός μου χρειάστηκε να χειρουργηθεί. Το περιστατικό δεν ήταν επείγον. Ρώτησε (όχι εμένα) και βρήκε κάποιο γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο (δεν είχε χρήματα για ιδιωτικό). Σαν και αυτόν είναι χιλιάδες περιστατικά σε όλη τη χώρα.

Ο γιατρός του λοιπόν του είπε να πάει Παρασκευή στη γενική εφημερία, ώστε να κάνει εισαγωγή, να γίνουν οι εξετάσεις και το χειρουργείο να γίνει την… Τρίτη. Ως γνωστόν Σαββατοκύριακα χειρουργεία δεν γίνονται – εκτός αν απειλείται η ζωή του ασθενή.

Πράγματι, έκανε εισαγωγή και υποβλήθηκε σε προεγχειρητικό έλεγχο. Τα ωραία έπονται. Του λένε ότι μπορεί να πάει σπίτι του και να έρθει ξανά τη Δευτέρα. Προσέξτε: Δεν έλαβε εξιτήριο. Για τις υπηρεσίες του νοσοκομείου το κρεβάτι του εμφανιζόταν κατειλλημένο!

Το χειρουργείο έγινε κανονικά την Τρίτη και ο χειρουργός δέχθηκε αμοιβή, που του προσφέρθηκε (χωρίς να τη ζητήσει). Το κωμικοτραγικό είναι ότι ο ΕΟΠΥΥ χρεώθηκε λογιστικά 3 νύχτες επιπλέον. Λέω λογιστικά διότι στην πράξη, ο ΕΟΠΥΥ δεν καταβάλει το σύνολο των νοσηλίων και τα νοσοκομεία στηρίζονται στην επιχορήγηση από το υπουργείο Υγείας. Greek Statistics…

Το δεύτερο περιστατικό: Πριν από μερικά χρόνια επισκέφθηκα στα πλαίσια του ρεπορτάζ την Ιρλανδία. Εκεί συνάντησα μία φίλη, που εργαζόταν για λογαριασμό ξένης εταιρείας. Πρόσφατα, είχε ένα ατύχημα με το ποδήλατό της και έπαθε κάταγμα. Μεταφέρθηκε στα επείγοντα, όπου της ζητήθηκε να πληρώσει εισιτήριο 100 ευρώ!

Για τα ελληνικά δεδομένα ήταν σοκαριστικό. Σκεφθείτε ότι επί Μνημονίων κάποιοι έπεσαν να φάνε τον Άδωνη, που είχε βάλει εισιτήριο 5 ευρώ στα τακτικά περιστατικά… Ποια ήταν όμως η λογική των Ιρλανδών; Η αμοιβή ήταν αντικίνητρο ώστε οι πολίτες να μην προσέρχονται για ψύλλου πήδημα στα επείγοντα – όπως κατά κόρον συμβαίνει στην Ελλάδα και ουδείς τολμά να λάβει μέτρα.

Ανακεφαλαιώνοντας, αν η κυβέρνηση και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θέλουν πράγματι να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των ράντζων πρέπει να σπάσουν αυγά. Ήτοι, να τα βάλουν με τους γιατρούς, ώστε να μη βαφτίζονται τα τακτικά περιστατικά ως επείγοντα.

Για να μην είμαστε όμως υποκριτές, αυτό προϋποθέτει να μιλήσουμε ανοιχτά για τις αμοιβές των ιατρών. Χωρίς δογματισμούς και ιδεοληψίες. Αντί να επιτρέψουμε στους γιατρούς του δημοσίου να χειρουργούν ιδιωτικώς στα ιδιωτικά κέντρα, να τους επιτρέψουμε να χειρουργούν ιδιωτικώς στα δημόσια νοσοκομεία.

Οι πολίτες θα γνωρίζουν πως αν θέλουν να επιλέγουν το γιατρό τους, τότε θα χρειαστεί να πληρώσουν επιπλέον αμοιβή. Έτσι, κι αλλιώς το κάνουν χρόνια τώρα. Μόνο που πλέον η αμοιβή θα είναι θεσμοθετημένη και πάνω από το τραπέζι.

Η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει. Αν επιχειρήσει να διαχειριστεί τα πράγματα ως ταύρος εν υαλοπωλείο, με αστυνομικού τύπου μέτρα κατά των γιατρών, αυτό θα γυρίσει ως μπούμεραγκ σε βάρος της. Διότι χάρη στο υπάρχον πελατειακό σύστημα, που ζει και βασιλεύει επί χρόνια, έχει επέλθει μία ισορροπία ανάμεσα στις ανάγκες εξυπηρέτησης των ασθενών και τις ανάγκες βιοπορισμού εκατοντάδων ιατρών.

Οποιαδήποτε άγαρμπη παρέμβαση θα επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα: Αύξηση λιστών αναμονής και δυσαρέσκειας στους πολίτες. Και βέβαια κανένας επαγγελματίας ιατρός, που σέβεται τον εαυτό του δεν θα θέλει να δουλέψει στο ΕΣΥ.