Οι παγκόσμιες προοπτικές της υγειονομικής περίθαλψης για το 2015

Καθώς η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς ανάκαμψη από την παρατεταμένη παγκόσμια ύφεση, οι δαπάνες για την υγεία αναμένεται να επιταχυνθούν, με αύξηση κατά μέσο όρο 5,2% ανά έτος από το 2014-2018, φτάνοντας τα 9,3 τρισ. δολ., σύμφωνα με την έρευνα της Deloitte. Η αύξηση αυτή θα προέλθει από τις υγειονομικές ανάγκες του γηράσκοντος, αλλά και αυξανόμενου πληθυσμού, την αυξανόμενη επικράτηση των χρόνιων ασθενειών, την επέκταση των αναδυόμενων αγορών, τη βελτίωση των υποδομών, καθώς και την πρόοδο που σημειώνουν οι θεραπευτικές μέθοδοι και η τεχνολογία.
Το κόστος είναι το μεγαλύτερο υγειονομικό ζήτημα του κλάδου στις περισσότερες χώρες το 2015. Σύμφωνα με την Deloitte, όλες οι πλευρές – οι κυβερνήσεις, τα συστήματα υγείας, οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές – θα ασκήσουν πίεση για να μειωθούν τα κόστη και να βελτιωθεί η προσφερόμενη αξία. Ακόμη, η πολιτική αβεβαιότητα, τα θέματα της οικονομίας, και τα μέτρα λιτότητας σε πολλές χώρες θέτουν υπό αμφισβήτηση τη βιωσιμότητα της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.
Όσο τα έξοδα και οι αριθμοί των ασθενών θα αυξάνονται, οι φορείς του κλάδου υγειονομικής περίθαλψης θα χρειαστεί να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά, να μειώσουν τα κόστη και να εντοπίσουν τρόπους για τη βελτίωση της αξίας που προσδίδουν οι περιορισμένοι πόροι τους. Θα πρέπει να σχεδιάσουν στρατηγικές που θα θέτουν στο επίκεντρο τους το ιατρικό προσωπικό και θα επιτυγχάνουν βέλτιστη αξιοποίηση των επιχειρησιακών και κλινικών πόρων και θα αναπτύσσουν τις δυνατότητες και τις δεξιότητες που απαιτούνται για να επιτευχθεί η παροχή ποιοτικής υγειονομικής περίθαλψης.
Ο παγκόσμιος κλάδος υγειονομικής περίθαλψης διανύει μια φάση μετασχηματισμού, σύμφωνα με την έρευνα. Υφιστάμενες και αναδυόμενες τάσεις της αγοράς καθιστούν αναγκαία την αναθεώρηση του παραδοσιακού επιχειρησιακού μοντέλου και του σχεδιασμού των παρόχων ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στις αλλαγές ή στις αναδυόμενες προκλήσεις και ευκαιρίες του κλάδου. Οι τάσεις αυτές περιλαμβάνουν τον διευρυμένο ρόλο των κυβερνήσεων, την εξάπλωση των εταιριών προκειμένου να αναπτυχθούν, τον ανταγωνισμό για το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, τη παροχή μεγαλύτερης πρόσβασης στην περίθαλψη και τον καταναλωτισμό.
Η μεταβαλλόμενη αγορά του κλάδου υγειονομικής περίθαλψης οδηγεί όλους τους φορείς που δραστηριοποιούνται στον κλάδο να αναθεωρήσουν το παραδοσιακό επιχειρησιακό μοντέλο, να επαναπροσδιορίσουν τις παροχές, να καινοτομήσουν μέσω νέων προϊόντων και υπηρεσιών και να αποδεχθούν τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις, καθώς και άλλου είδους συνεργασίες.
Τα ηλεκτρονικά αρχεία, οι εφαρμογές για την υγεία για κινητές συσκευές, και οι υπηρεσίες ανάλυσης δεδομένων (analytics) που αξιοποιούνται στη διάγνωση αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γιατροί, οι ασθενείς και άλλοι παράγοντες του κλάδου υγειονομικής περίθαλψης. Οι ψηφιακές καινοτομίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη νέων διαγνωστικών και θεραπευτικών επιλογών, στην αύξηση της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών, καθώς και στη μείωση του κόστους.
Υιοθετώντας την ψηφιακή καινοτομία, οι πάροχοι υπηρεσιών υγείας θα αυξήσουν την αποδοτικότητά τους, θα έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερη πληροφόρηση που θα διευκολύνει τη λήψη επιχειρησιακών και κλινικών αποφάσεων και θα βελτιώσουν την παροχή φροντίδας.
Σύμφωνα με την Deloitte, το ρυθμιστικό τοπίο του παγκόσμιου κλάδου υγειονομικής περίθαλψης είναι σύνθετο και διαρκώς εξελισσόμενο. Η πρωταρχική κινητήρια δύναμη είναι η υγεία και η ασφάλεια των ασθενών. Ωστόσο οι προσεγγίσεις των αρχών για την προστασία των ασθενών μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα. Επιπλέον, σε αυτήν την πολυπλοκότητα προστίθενται παράγοντες όπως οι ταχείες κλινικές και τεχνολογικές αλλαγές, ο αυξημένος έλεγχος από τις κυβερνήσεις, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και από τους καταναλωτές, οι πιο εξελιγμένες τεχνικές παρακολούθησης του κινδύνου και ο συντονισμός φορέων και περιφερειών.
Η κατάλληλη αναθεώρηση της προσέγγισης αντιμετώπισης κινδύνων είναι σημαντική τόσο σε επιχειρησιακό, όσο και σε κλινικό επίπεδο. Οι πάροχοι θα πρέπει να αξιολογήσουν τα πιθανά κενά στις δυνατότητές τους και να καθορίσουν το όραμα και τις ανάγκες τους. Τέλος, θα πρέπει να εγκαταστήσουν μια διαδικασία διακυβέρνησης για τη λήψη αποφάσεων σε σχέση με τους κινδύνους, να εξασφαλίσουν επαρκή χρηματοδότηση και εκπαιδευμένο προσωπικό και να αναπτύξουν κατάλληλα προγράμματα εφαρμογής.