«Όμηροι» δηλώνουν οι ασθενείς με μεσογειακή αναιμία που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από την αιμοδοσία του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία». Η ταλαιπωρία τους λόγω των σοβαρών ελλείψεων αίματος τους αναγκάζει να βρεθούν στην είσοδο της Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου του νοσοκομείου την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την υπομετάγγισή τους.
Οι περικοπές του αριθμού των εισαγόμενων φιαλών αίματος από την Ελβετία είναι ένα χρόνιο θέμα, από το 2013 που αποφασίστηκε από την Πολιτεία να δοθεί έμφαση στην εθελοντική αιμοδοσία. Ωστόσο, εκτότε δεν έχει αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα, όπως εξήγησε στο Virus.comgr η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Πασχόντων από την Μεσογειακή Αναιμία και Δρεπανοκυτταρική Νόσο, Μαρία Αγγελοπούλου. Η Πολιτεία δεν φρόντισε για την κεντρική διαχείριση αίματος και την οικονομική επένδυση στην προσπάθεια αυτή, οπότε «μειώθηκαν στις 21.000 οι φιάλες με την λογική ότι θα το αναπτύξουμε, αλλά δεν έχει γίνει τίποτα, με όποια ηγεσία του Υπουργείου και εάν πέρασε» επισημαίνει η κ. Αγγελοπούλου. Οι δυσλειτουργίες εντείνονται από τις ελλείψεις προσωπικού στις αιμοδοσίες, σύμφωνα μετα καταγγελλόμενα στην ανακοίνωση του συλλόγου.
Οι φιάλες αίματος είναι πολύ λίγες και δεν επαρκούν για την αιμοδοσία των 800 πασχόντων που μεταγγίζονται σταθερά από το Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», οι οποίοι αποτελούν και τον μεγαλύτερο αριθμό πασχόντων σε όλη την Ελλάδα που μεταγγίζονται από μια υγειονομική μονάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι πανελλαδικά είναι 2.500 οι τακτικά μεταγγιζόμενοι πολίτες με μεσογειακή αναιμία.
Η υπηρεσία δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τους αλλά και το ΕΚΕΑ υποστηρίζει ότι δεν συνεργάζεται μαζί της, όπως τονίζει η κ. Αγγελοπούλου υπογραμμίζοντας στα λεγόμενά της το έλλειμμα κεντρικής διαχείρισης. Συνεπώς, οι ασθενείς καλούνται να φέρουν δικούς τους αιμοδότες στις αιμοληψίες. Όμως, το πρόβλημα εξακολουθεί γιατί κατά περιπτώσεις η υπηρεσία της αιμοδοσίας όταν δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ακόμα και όταν ο μεταγγιζόμενος έχει κινητοποιήσει δικούς του αιμοδότες, του δίνει μια μονάδα, «την στιγμή που η θεραπεία μας βασίζεται σε δυο μονάδες (φιάλες) ανά δεκαπενθήμερο» υπογραμμίζει στα λεγόμενά της η κ. Αγγελοπούλου. Ο σύλλογος διαμαρτύρεται ότι οι ασθενείς καλύπτουν τις αιμοδοτικές ανάγκες του νοσοκομείου γιατί «όταν πηγαίνει ένας πάσχοντος τρεις αιμοδότες και του λες ότι θα πάρεις μια, αυτό σημαίνει ότι έχεις πράγματι ανάγκη το αίμα ως νοσοκομείο και το δίνεις και κάπου αλλού» εξηγεί η πρόεδρος του συλλόγου. Σαφώς οι πάσχοντες με μεσογειακή αναιμία είναι υπέρ του να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή, αλλά όπως σημειώνει η κ. Αγγελοπούλου δεν μπορεί η «αιμοδοσία να είναι ατομική ευθύνη».
Άξιο λόγου είναι ότι από την συγκεκριμένη αιμοδοσία μεταγγίζονται ημερησίως περισσότεροι από 100 πάσχοντες με μεσογειακή αναιμία με μια φιάλη και αναβολές μπορεί να έχουν οι μεταγγιζόμενοι με δύσκολη ομάδα αίματος. «Αυτή τη στιγμή είμαστε όμηροι του νοσοκομείου, πηγαίνουμε κάθε εβδομάδα στο νοσοκομείο για να πάρουμε μια μονάδα αίματος» αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Αγγελοπούλου.
Επιπρόσθετα, η ταλαιπωρία πολλαπλασιάζεται για τους μεταγγιζόμενους, καθώς υποβάλλονται σε περισσότερες φλεβοκεντήσεις– δυο ημέρες πριν υποβάλλονται σε αιμοληψία για να βρεθεί ο συμβατός δότης συν το τρύπημα της μεταγγίσεως. Εξαιτίας της ανεπάρκειας φιαλών αίματος, οι ασθενείς θα πρέπει να ακολουθήσουν ξανά την ίδια διαδικασία σε μια εβδομάδα. Υπενθυμίζεται ότι οι εκτός από αυτή την διαδικασία οι μεταγγιζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα χρόνιο νόσημα και σε πολλές περιπτώσεις κι άλλες επιπλοκές.
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
