Οργίζομαι

Του Λάμπρου Λιάπη. Νοσηλευτή

Ποιος έχει δώσει ποτέ, προτεραιότητα στην υγεία;
Ποιος θα δώσει σήμερα, προτεραιότητα στην υγεία;
Ποιος θα νοιαστεί για τον άρρωστο, πέρα από ένα γιατρό κι ένα νοσηλευτή;

Οργίζομαι όταν ”γκρινιάζω” για τις συνθήκες εργασίας μου κι εκεί έξω υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι συνάδελφοι που διψάνε για δουλεία. Αλλά, πρέπει να ”γκρινιάξω”, το κάνω για όλους.
Οργίζομαι όταν τα χρήματα του φορολογούμενου από τις κρατήσεις υπέρ υγείας, μονό εκεί δε πάνε.
Οργίζομαι όταν μαθαίνω για το αλισβερίσι των εταιριών που πουλάνε ότι πιο άχρηστο με ”συμφέρουσα” υπερτιμημένη αξία στα νοσοκομεία κι εγώ είμαι αυτός που θα χρησιμοποιήσω τα όχι και τόσο ποιοτικά υλικά, με ότι συνεπάγεται αυτό για μένα και τον ασθενή.
Οργίζομαι όταν ο συνάδελφος στον ιδιωτικό τομέα είναι ένα στάδιο πάνω από το δούλο. Πολλές φορές ειναι δυσθεώρητη η διάφορα αυτή. Αλλά, ας όψεται η πουτάνα η ανάγκη.
Οργίζομαι όταν κρυώνουν και τους λέω οτι έχουμε κάνει πάνω από 5 αιτήσεις για κλιματισμό και οι από πάνω μας γραφούν κανονικά (κι εμάς και τους ασθενείς).
Οργίζομαι όταν δυο ασθενείς πονάνε και τους λέω οτι έχω ένα μόνο παυσίπονο και ψάχνω τις κλινικές για δανεικό δεύτερο.
Οργίζομαι όταν πρέπει σε μια νυχτερινή βάρδια, που είμαι μόνος και δυο ασθενείς μου παθαίνουν ανακοπή, εγώ κι ο γιατρός να είμαστε αυτοί που θα πρέπει να παραστήσουμε το Θεό και να αποφασίσουμε σε ποιον θα πάμε και ποιον θα αφήσουμε για…..αργότερα.
Οργίζομαι όταν νυστάζω μπροστά στον ασθενή μετά από 3 νυχτέρια στη σειρά.
Οργίζομαι όταν εγώ θα πρέπει να δώσω εξηγήσεις γιατί δεν έχουμε κρεβάτια, σεντόνια, κουβέρτες.
Οργίζομαι όταν τα μηχανήματα χαλάνε και δεν επισκευάζονται διότι έχει λήξει η σύμβαση με την εταιρία αφού το νοσοκομείο χρωστάει σέρβις 3 ετών. Κι ο ασθενής πώς θα κάνει αιμοκάθαρση;
Οργίζομαι όταν δίνω στο συνοδό τα βιοχημικά του άνθρωπου του και του λέω να τα πάει σε εξωτερικό μικροβιολογικό, γιατί στο νοσοκομείο μας δεν έχουμε όλα τα αντιδραστήρια και θα πρέπει να πληρώσει.
Οργίζομαι όταν η υπηρεσία έχει να παράσχει στολές 7 χρονιά και οι συνάδελφοι φύρανε τις μπαλωμένες, ματωμένες, ξεθωριασμένες στολές της 7ετιας, καθώς δε μπορούν όλοι να αγοράσουν πλέον ούτε ένα σετ.
Οργίζομαι διότι τα λεφτά για τα γάντια, για το οινόπνευμα, για τα σεντόνια, για τις κουβέρτες, για τα αντιδραστήρια, για τα φάρμακα, για τις προσλήψεις, για τους μισθούς, τα κομμένα δώρα και τις κλεμμένες υπερωρίες, έγιναν υποβρύχιο, μίζες, Siemens, μετακλητοί, διορισμοί ημετέρων, επιδόματα και συντάξεις μαϊμού.
Οργίζομαι για τη κατάντια τους που έγινε δική μας.
Ξέφτιζες. Όλοι.

Η ΥΓΕΙΑ πλέον, από ΑΓΑΘΟ, έγινε ΑΚΡΙΒΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ κι εμείς, από ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ, γίναμε ΝΟΣΕΙΛΩΤΕΣ προκειμένου να εξυπηρετήσουμε τον ασθενή και μόνο.
Θα μου πεις, ωραία τα λες έξω από το χορό.
Ναι, είμαι έξω από το χορό τους, δε μου αρέσει ο βηματισμός, ένα βήμα μπρος, δυο πίσω.
Εμείς, οι νοσηλευτές έχουμε δικό μας χορό. Το μόνο που μένει είναι να συγχρονίσουμε, όλοι, τα βήματα μας.
Έχεις τη σύριγγα. Κάνε το εμβόλιο.
Δραστική ουσία;
ΕΝΟΤΗΤΑ.