ΠΕΦ εναντίον «Θεσμών»: Η κυβέρνηση παγιδεύεται σε καταστροφικές πολιτικές – Επιστολή στους Βουλευτές

Στην αντεπίθεση περνάει η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία, αντιδρώντας στις νέες ρυθμίσεις για την τιμολόγηση των φαρμάκων. Την ώρα που η κυβέρνηση ανακοινώνει την πρόθεση της να στηρίξει την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), με επιστολή της στους Έλληνες Βουλευτές περιγράφει μια εικόνα με πιο μελανά χρώματα.

Όπως υποστηρίζει η ΠΕΦ, οι αλλαγές στις τιμές των φαρμάκων που επιβάλλονται από τους «θεσμούς», «θα οδηγήσουν στη χειραγώγηση της φαρμακευτικής αγοράς εις βάρος της εγχώριας παραγωγής φαρμάκου και υπέρ των εισαγόμενων σκευασμάτων».

«Οι «θεσμοί» παγιδεύουν την κυβέρνηση, εξοντώνουν το φτηνό Ελληνικό φάρμακο και ενισχύουν τις ακριβές εισαγωγές», προειδοποιεί η ΠΕΦ, σημειώνοντας πως τελικά θα μας επιβληθεί να εισάγουμε ό,τι μπορούμε να παράγουμε.

Παράλληλα, καλεί τους Βουλευτές «να επανεξετάσουν τις απαιτήσεις των «θεσμών» και να προγραμματίσουν έναν ολοκληρωμένο διάλογο με σκοπό τη χάραξη μιας εθνικής πολιτικής φαρμάκου, μέσω της οποίας η αναγκαία φαρμακευτική δαπάνη θα αποτελεί και μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας».

Η επιχειρηματολογία της ΠΕΦ

Τις τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς παρέμβασης στις τιμές των φαρμάκων, με στόχο τη χειραγώγηση της αγοράς εις βάρος της εγχώριας παραγωγής και υπέρ των εισαγόμενων σκευασμάτων. Παράλληλα, από ισχυρά κέντρα εντός και εκτός της Ελλάδας, βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση παραπληροφόρησης, με στόχο να καλλιεργηθεί η εντύπωση «προστασίας» της Ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας.

Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι «θεσμοί», με μία μονομερή και στοχευμένη πολιτική, που λειτουργεί ως «Δούρειος Ίππος», επιχειρούν, μέσω της επιβολής ενός μηχανισμού επιλεκτικής «μείωσης τιμών», να διαλύσουν την ελληνική παραγωγή φαρμάκου, με αποτέλεσμα να εισάγουμε και να πληρώνουμε ακριβότερα φάρμακα σε σύγκριση με αυτά που μπορούμε να παράγουμε. Και αυτό, με επιβάρυνση των ασθενών, των Ταμείων και της εθνικής οικονομίας.

Πώς γίνεται να «μειώνονται» οι τιμές και να πληρώνουμε περισσότερα;
Γίνεται. Η κυβέρνηση εγκλωβίζεται σε μια διαδικασία, που ενώ διατηρούνται οι ονομαστικές τιμές των νέων εισαγόμενων φαρμάκων, διαλύονται μονομερώς οι τιμές των φτηνών παλαιών δοκιμασμένων σκευασμάτων, σε επίπεδα που δεν θα είναι πλέον δυνατή η παραγωγή τους στην Ελλάδα – όπως σε τέτοιες τιμές δεν μπορούν να παραχθούν πουθενά στην Ευρώπη. Πολλά Ελληνικά ποιοτικά φάρμακα θα βγουν τελείως από την αγορά.

Με αυτόν τον τρόπο, οι ασθενείς και τα Ταμεία θα στερηθούν δοκιμασμένων και οικονομικών φαρμακευτικών θεραπειών. Αυτές θα υποκατασταθούν βαθμιαία από νέα εισαγόμενα φάρμακα. Έτσι, ενώ ακούγεται ότι «επιδιώκεται να φτηνύνουν τα φάρμακα», στην ουσία ακριβαίνουν, σε βάρος των Ταμείων και των ασθενών. Γιατί όταν βγουν από την αγορά τα ήδη πολύ φτηνά ανταγωνιστικά Ελληνικά φάρμακα, το σύστημα υγείας θα μείνει δέσμιο των πολύ ακριβότερων εισαγωγών.

Ποια είναι σήμερα η σχέση τιμών Ελληνικών και εισαγόμενων φαρμάκων;

Σήμερα τα Ελληνικά φάρμακα είναι 30% – 60% οικονομικότερα από τα αντίστοιχα εισαγόμενα. Η μεσοσταθμική λιανική τιμή τους κυμαίνεται γύρω στα 8 ευρώ, ενώ η αντίστοιχη μέση τιμή των εντός προστασίας εισαγόμενων είναι 28 ευρώ (χωρίς να υπολογίζονται τα φάρμακα υψηλού κόστους). Αυτό σημαίνει ότι η Ελληνική φαρμακοβιομηχανία εισπράττει ως κατώτατη τιμή -μετά από τα ποσοστά του φαρμακείου και των χονδρεμπόρων, των υποχρεωτικών εκπτώσεων και επιστροφών στο Δημόσιο – γύρω στα 4 ευρώ.

Τι ζητούν οι «θεσμοί»;
Η εξωφρενική απαίτηση των «θεσμών» είναι να μειωθούν ΜΟΝΟ οι τιμές των παλιών φαρμάκων, κυρίως των Ελληνικών, κατά 60-80%. Η λιανική τιμή τους να διαμορφωθεί έως το 1 ευρώ, η οποία καταλήγει σε καθαρή τιμή 0,5 ευρώ! Την ίδια στιγμή τα νέα εισαγόμενα φάρμακα θα διατηρούν τις ονομαστικές τιμές τους…

Δεν δημιουργεί η πρόταση των «θεσμών» εξοικονόμηση στη φαρμακευτική δαπάνη;
Όχι! Γιατί λόγω του «κλειστού» προϋπολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης, δεν προκύπτει το παραμικρό δημοσιονομικό όφελος και επίσης δεν προσφέρει την παραμικρή εξοικονόμηση στα Ταμεία. Εξ αυτού άλλωστε του γεγονότος οι σημερινές απαιτήσεις δεν υπήρχαν ως προαπαιτούμενα πριν τον Αύγουστο του 2015. Μπήκαν σήμερα στο τραπέζι αυθαίρετα και χωρίς λόγο.

Τι σημαίνουν οι ρυθμίσεις αυτές για την Ελληνική παραγωγή;
Με τις ρυθμίσεις αυτές θα εξουδετερωθεί η Ελληνική παραγωγή. Σήμερα το 80% των φαρμάκων που καταναλώνουμε είναι εισαγόμενα. Αυτά διαμορφώνουν κατά κύριο λόγο τη φαρμακευτική δαπάνη. Μόνο το 20% είναι φτηνότερα, κυρίως τα Ελληνικά. Με τις απαιτήσεις των «θεσμών» είναι φανερό, ότι επιχειρείται να δημιουργηθεί ακόμα μεγαλύτερος χώρος για την εισαγωγή νέων ακριβών σκευασμάτων. Επιδιώκεται δηλαδή μια νέα βίαιη αναδιανομή της «πίτας» υπέρ των εισαγωγών, με τα Ελληνικά φάρμακα να περιορίζονται στο 5% της φαρμακευτικής αγοράς.

Η απαξίωση του προσιτού Ελληνικού φαρμάκου θα ανοίξει το δρόμο στην οριστική κυριαρχία των ξένων φαρμάκων, κυρίως των πολυεθνικών γενοσήμων, και θα επιτρέψει επίσης και την εισβολή προϊόντων από τρίτες χώρες χαμηλού κόστους.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην εθνική οικονομία και την απασχόληση;
Η Ελληνική φαρμακοβιομηχανία, με 27 σύγχρονα εργοστάσια, παράγει ποιοτικά ανταγωνιστικά φάρμακα που εξάγονται σε όλη την Ευρώπη και συνολικά σε 85 χώρες, αναδεικνυόμενη σε έναν από τους τρεις πρώτους εξαγωγικούς κλάδους της χώρας. Απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους, υποστηρίζει δυναμικά την έρευνα και την καινοτομία, επενδύει διαρκώς και στηρίζει την εθνική οικονομία. Είναι σταθερός πυλώνας απασχόλησης και ανάπτυξης. Προσφέρει ποιοτικές, δοκιμασμένες και οικονομικές φαρμακευτικές θεραπείες στον Έλληνα ασθενή και το εθνικό σύστημα υγείας. Και μπορεί να καλύψει υπεύθυνα το 60% των αναγκών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και το 50% της νοσοκομειακής.

Ζητάμε από την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο να αντισταθούν στις αδιανόητες απαιτήσεις των «θεσμών». Να αντισταθούν στην απαξίωση των παλαιών δοκιμασμένων προσιτών φαρμάκων, που παράγουν εξοικονομήσεις στο σύστημα. Και να διεκδικήσουν μια περίοδο ουσιαστικού διαλόγου, κατά την οποία η χώρα θα διαμορφώσει μια εθνική στρατηγική και πολιτική φαρμάκου, μέσω της οποίας η αναγκαία φαρμακευτική δαπάνη θα αποτελεί και μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας.