Πέταξαν μαθήτρια με Διαβήτη έξω από την αίθουσα. Δείτε γιατί!

Για έναν ινσουλινοεξαρτώμενο ο έλεγχος της τιμής του σακχάρου στο αίμα του, όπως και η λήψη ενέσιμης ινσουλίνης αποτελούν ζήτημα ζωής ή θανάτου, καθώς η παράλειψή τους μπορεί να οδηγήσει σε λιποθυμικό υπογλυκαιμικό ή υπεργλυκαιμικό σοκ τον πάσχοντα. Το στοιχείο αυτό ωστόσο φαίνεται να το αγνοεί μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να αντιδρά με ρατσιστικό τρόπο στη «θέα» ενός ανθρώπου που μετράει το σάκχαρό του ή λαμβάνει τη σωτήρια για τη ζωή του ορμόνη της ινσουλίνης. Δεδομένου όμως των επιδημικών διαστάσεων που λαμβάνει στις μέρες μας ο Σακχαρώδης Διαβήτης, ειδικά στους νέους, η εξοικείωση όλων μας με το θέμα είναι κρίσιμης σημασίας.

Πρώτιστος φορέας αγωγής υγείας θα έπρεπε – θεωρητικά τουλάχιστον – να είναι το σχολείο. Ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε μια ινσουλινοεξαρτώμενη μαθήτρια από το δάσκαλό της στη Βόρεια Ελλάδα, όμως, μόνο με αυτή τη λογική δεν συνάδει. Σύμφωνα με τους γονείς, ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός λειτουργός με εξαιρετικά δηκτικό τόνο εξανάγκασε τη μαθήτριά του να αποχωρήσει από τη σχολική αίθουσα, προκειμένου να λάβει την ενέσιμη ινσουλίνη. Το ίδιο συνέβη όταν η μαθήτρια χρειάστηκε να ελέγξει την τιμή του σακχάρου στο αίμα της. «Η εικόνα της μέτρησης σακχάρου και η χορήγησης της ορμόνης της ζωής, της ινσουλίνης,  αποσπά την προσοχή των συμμαθητών και τους ωθεί  στα ναρκωτικά» φαίνεται να δήλωσε ο δάσκαλος.

Το περιστατικό καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.), τονίζοντας ότι τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο δημιουργούν αίσθημα ντροπής και στενοχώριας στην ίδια τη μαθήτρια, αλλά επιπλέον προάγουν την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό στη μαθητική κοινότητα. Η Ομοσπονδία χαρακτηρίζει επιπλέον τη συμπεριφορά του εν λόγω δασκάλου μη κοινωνικά αποδεκτή και τα επιχειρήματά του άνευ λογικής εκτίμησης.

«Το σχολείο έχει την ευθύνη ως κοινωνικοποιητικός μηχανισμός να διδάσκει πρότυπα συμπεριφοράς, αξίες και κανόνες, να αίρει προκαταλήψεις και να προωθεί κοινωνικές  αρετές και ευαισθησίες. Το ζήτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι ότι οι συμπεριφορές που φέρεται να εκδηλώνονται στο σχολικό περιβάλλον υποθάλπουν και μπορούν να τροφοδοτήσουν περιστατικά σχολικού εκφοβισμού –bullying» τονίζει σχετικά.

«Περιστατικά, όπως αυτό, θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι μεμονωμένα και δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δεν παύουν όμως να είναι από κάθε άποψη απαράδεκτα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ανάλογο τρόπο από τους υπεύθυνους» καταλήγει.