Ποια άτομα κινδυνεύουν να νοσήσουν βαριά από COVID-19

Ο προσδιορισμός αξιόπιστων προγνωστικών παραγόντων για την έκβαση των ασθενών με λοίμωξη COVID-19 είναι καθοριστικής σημασίας για τη βελτίωση της θεραπευτικής προσέγγισης. Διεθνής ομάδα επιστημόνων, στην οποία συμμετείχαν και Έλληνες γιατροί, πραγματοποίησαν πρόσφατα μια σημαντική μελέτη για το θέμα.

Από τη χώρα μας συμμετείχε η Θεραπευτική Κλινική της Ιατρικής Σχολής Αθηνών με τον αναπληρωτή καθηγητή Κίμωνα Σταματελόπουλο και τον καθηγητή και πρύτανη του ΕΚΠΑ Θάνο Δημόπουλο. Οι ερευνητές αξιολόγησαν 6.843 άρθρα και από αυτά επέλεξαν να συμπεριληφθούν στην ανάλυση 49 μελέτες.

Η ανάλυση έγινε δεκτή προς δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό European Journal of Clinical Investigation. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας ήταν ότι:

Η αυξημένη ηλικία, η παρουσία συννοσηροτήτων, οι μη φυσιολογικές τιμές φλεγμονωδών δεικτών και δεικτών καρδιακής και νεφρικής βλάβης καθορίζουν μια ομάδα ασθενών με λοίμωξη COVID-19 και δυσμενή πρόγνωση. Το κλινικό ιστορικό και ο εργαστηριακός έλεγχος μπορούν να επιτρέψουν την έγκαιρη αναγνώριση των ασθενών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο θανάτου.

Οι ερευνητές προσδιόρισαν στην ανάλυση τους 2 καταληκτικά σημεία:

1. σύνθετο καταληκτικό σημείο που συμπεριελάμβανε θάνατο ή/και σοβαρή νόσο ή/και ανάγκη για νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας ή/και μηχανική υποστήριξη, και
2. ενδονοσοκομειακή θνητότητα. Ποικίλοι παράγοντες συσχετίστηκαν στατιστικά σημαντικά με την εμφάνιση των προαναφερθέντων.

Η πιθανότητα εμφάνισης του σύνθετου καταληκτικού σημείου ήταν μεγαλύτερη επί παρουσίας ατομικού αναμνηστικού καρδιαγγειακής νόσου, οξείας καρδιακής ή νεφρικής βλάβης, θρομβοπενίας, αυξημένων τιμών προκαλσιτονίνης ή/και δ-διμερών.

Επιπλέον, οι ασθενείς που ήταν ηλικιακά μεγαλύτεροι, ήταν άνδρες, είχαν καρδιαγγειακές συννοσηρότητες, οξεία καρδιακή ή νεφρική βλάβη, λεμφοπενία ή/και αυξημένες τιμές δ-διμερών είχαν αυξημένο κίνδυνο ενδονοσοκομειακού θανάτου. Αναφορικά με τη θεραπευτική αγωγή κατά την οξεία φάση της νόσου, η χορήγηση στεροειδών συσχετίστηκε με το σύνθετο καταληκτικό σημείο, όχι όμως με τη θνητότητα.