Ποια η σχέση COVID-19 και καρδιακής ανεπάρκειας

Η καρδιακή ανεπάρκεια ως επιπλοκή της λοίμωξης COVID-19 δεν είναι ιδιαίτερα συχνή σε ασθενείς χωρίς προηγούμενη διάγνωση καρδιακής ανεπάρκειας αλλά όταν συμβαίνει συνδέεται με σοβαρές ενδονοσοκομειακές επιπλοκές, όπως καταλήγουν σε αναδορμική μελέτη επιστήμονες.

Σε ασθενείς με COVID-19 έχει διαπιστωθεί μια ποικιλία καρδιακών επιπλοκών , η οποία μπορεί να περιλαμβάνει «από την ασυμπτωματική αύξηση ειδικών μυοκαρδιακών ενζύμων, όπως είναι η τροπονίνη έως το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου αλλά και η επιδείνωση ή ανάπτυξη νέας καρδιακής ανεπάρκειας» εξηγούν οι επιστήμονες.

Ενδεχομένως να προκληθούν μυοκαρδιακές βλάβες σε ασθενείς με COVID-19, λόγω των χαμηλών επιπέδων οξυγόνου και της γενικευμένης φλεγμονής, θρομβώσεις μικρών αγγείων  καθώς και αποσταθεροποίηση/ρήξη αθηρωματικών πλακών με απότοκο το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, μυοκαρδιοπάθεια προκαλούμενη από ακραία στρεσογόνα ερεθίσματα και λιγότερο συχνά φλεγμονή του μυοκαρδίου (μυοκαρδίτιδα).

Έως τώρα δεν είχε αποσαφηνιστεί το ποσοστό ασθενών που αναπτύσσουν καρδιακή ανεπάρκεια από την COVID-19. Τα περιστατικά επιβεβαιωμένης μυοκαρδίτιδας είναι σχετικά σπάνια στο γενικό πληθυσμό ασθενών με λοίμωξη COVID-19 όπως έχουν καταδείξει πρόσφατες μελέτες (https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.121.054824).

Στο πλαίσιο αναδρομικής μελέτης αξιολογήθηκαν δεδομένα από περισσότερους από 6000 νοσηλευόμενους ασθενείς με λοίμωξη COVID-19 στο μεγαλύτερο δίκτυο νοσοκομείων στην περιοχή της Νέας Υόρκης. Τα στοιχεία συνοψίζουν οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, επίκουρος καθηγητής Αλέξανδρος Μπριασούλης και καθηγητής Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) (https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacc.2021.03.006).

Αξιοσημείωτο εύρημα της εν λόγω μελέτης ήταν το γεγονός πως μεταξύ νοσηλευόμενων ασθενών με COVID-19 χωρίς προηγούμενο ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας, το ποσοστό που ανέπτυξε νεοδιαγνωσθείσα καρδιακή ανεπάρκεια ως επιπλοκή κατά τη διάρκεια της νοσηλείας ήταν περιορισμένο και της τάξεως του 0.6%.

Σε ότι αφορά στους ασθενείς αυτούς με νεοδιαγνωσθείσα καρδιακή ανεπάρκεια διαπιστώθηκε ότι ένας στους πέντε δεν είχαν άλλους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου και ήταν μικρότερης ηλικιακής ομάδας σε σύγκριση με τους υπόλοιπους νοσηλευόμενους ασθενείς.

Ως προς το προφίλ των ασθενών, είχαν υψηλότερο κίνδυνο εισαγωγής σε ΜΕΘ και διασωλήνωσης. Αναλυτικά, οι ασθενείς σε μικρότερη ηλικία, χωρίς καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, διέτρεξαν υψηλότερο κίνδυνο διασωλήνωσης, αλλά είχαν χαμηλότερη θνητότητα ενδεχομένως εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας τους και της απουσίας άλλων παραγόντων κινδύνου.

Κατόπιν αυτών, καταδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη πρόληψης της νόσου ειδικά σε ασθενείς με καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, ενώ αποδεικνύεται η σημασία των ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων ασθενών και η συλλογή δεδομένων σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα, καθώς με την χρήση σύγχρονων αναλυτικών τεχνικών και μοντέλων μηχανικής μάθησης.