Ποια πρέπει να είναι η διαχείριση ασθενών με long COVID-19

Οι ερευνητές κατέγραψαν ένα 10% των αναρρωσάντων από νόσο COVID-19 που αντιστοιχεί 17 εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως με εμμένοντα συμπτώματα , σύμφωνα με το έγκριτο περιοδικό Annals of Internal Medicine.

Οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Ελένη Κορομπόκη, Μαρία Γαβριατοπούλου και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ), παρουσιάζουν συνοπτικά τα στοιχεία.

Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Λοιμώξεων (CDC) εξέδωσε οδηγίες σχετικά με διάγνωση, αξιολόγηση και διαχείριση των ασθενών με εμμένοντα συμπτώματα.

Για τη χαρτογράφηση του post Covid ή long Covid συνδρόμου, που χαρακτηρίζεται από εμμένοντα συμπτώματα από διαφορετικά συστήματα και όργανα του ανθρώπινου οργανισμού θεωρείται επιτακτική η συνεχής συλλογή κλινικών  δεδομένων και  επιδημιολογικών μελετών καθώς και η αναγνώριση των παραγόντων  κινδύνου.

Με δεδομένη την διακύμανση της έντασης αλλά και τη ποικιλία των συμπτωμάτων που μπορεί να έπονται της οξείας φάσης της νόσου COVID-19, υπογραμμίζεται η αναγκαιότητα της αντιμετώπισης με διεπιστημονική προσέγγιση από ομάδα επαγγελματιών υγείας.

Με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση θα πρέπει οι ασθενείς να είναι υπό παρακολούθηση μετά από την οξεία φάση της νόσου Covid -19, σε συνεργασία με τους γιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Η ίδια στρατηγική πρόληψης και αντιμετώπισης της οξείας φάσης της νόσου θα πρέπει να  ακολουθείται και για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της εμμένουσας συμπτωματολογίας.

Διακεκριμένοι επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες καταλήγουν στα εξής τρία σημεία σε σχέση με τη διαχείριση του long COVID-19 συνδρόμου:

1. Η απουσία αντικειμενικών ευρημάτων από την κλινική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο δεν πρέπει να υποτιμά τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς.
2. Η ιατρική κοινότητα πρέπει να διδαχθεί από την εμπειρία από μεταλοιμώδη συμπτώματα μετά από άλλες ιογενείς λοιμώξεις όπως το σύνδρομο χρονίας κόπωσης ή η μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα και να αποφεύγει κλινικές προσεγγίσεις οι οποίες έχουν περισσότερη πιθανότητα να βλάψουν παρά να ωφελήσουν τους ασθενείς.
3. Οι καλά συντονισμένες διεπιστημονικές προσπάθειες είναι μείζονος σημασίας τόσο για την κλινική αντιμετώπιση όσο και για την κατανόηση της παθοφυσιολογίας και επιδημιολογίας του συνδρόμου που συνοδεύει την οξεία φάση της νόσου COVID-19 προκειμένου να υπάρξει μια αποτελεσματική διαχείριση της εμμένουσας συμπτωματολογίας επομένως εξασφάλιση ψυχοσωματικής υγείας και βέλτιστης ποιότητας ζωής για τους ασθενείς.