Ποιες ουσίες συνιστούν το «χάπι του βιασμού»- Ποια είναι η πιο επικίνδυνη παρενέργεια

Φως ρίχνει στο θέμα των χημικών ουσιών που ονομάζουμε «χάπι του βιασμού» ο καθηγητής του Α’ Εργαστηρίου Φαρμακολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Αντώνης Γούλας. Οι διευκρινίσεις δόθηκαν με αφορμή τον βιασμό 24χρονης στη Θεσσαλονίκη.

Ο  καθηγητής αποσαφήνισε ότι με τον τρόπο αυτό δεν λειτουργεί  ανέφερε μόνο μια ουσία, αλλά ενδεχομένως περισσότερες από τρεις ουσίες μπορούν να θεωρηθούν «χάπι του βιασμού». Όπως εξήγησε σε δηλώσεις του στο grtimes.gr  η πιο γνωστή ουσία είναι η φθοριονιτροζεπάμη, η οποία χρησιμοποιείται ως ηρεμιστικό-υπνωτικό-αγχολυτικό. Η συγκεκριμένη ουσία υπάρχει στην αγορά, αλλά για να την  προμήθειά της απαιτείται ειδική συνταγή.  Η παρελθούσα εμπειρία από υποθέσεις του εξωτερικού έχει καταδείξει πως την δράση της «αξιοποιούν» βιαστές.

Ωστόσο, οι θύτες δεν περιορίζονται μόνο σε αυτή την ουσία.  Επίσης, υπάρχει, σύμφωνα με τον καθηγητή, το γ-υδροξυβουτυρικό οξύ, «ουσία που αυτούσια δεν είναι θεραπευτική και που προμηθεύεται με παράνομο τρόπο. Είτε μέσω διαδικτυόυ δηλαδή, είτε μέσω κυκλωμάτων».

Η συγκεκριμένη ουσία έχει τις παρενέργειες, τις οποίες περιέγραψε το θύμα, τη «καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος, μια άμβλυνση των αντιστάσεων και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει ακόμη και αύξηση ερωτικής διάθεσης». Ο καθηγητής επεξηγεί ότι η χορήγησή του μετατρέπει τον άνθρωπο που το έχει λάβει «πιο ευάλωτο και αδύναμο να αντισταθεί σε επιθέσεις».

Επίφοβη, κατά τα λεγόμενα του καθηγητή είναι  η παρενέργεια της ανάδρομης αμνησίας. Αυτή έχει ως αποτέλεσμα μετά από την αφύπνιση του ατόμου «να μη θυμάται τίποτα». Στην Ελλάδα μπορεί το φαινόμενο χρήσης του χαπιού κατά τους βιασμούς να αντιμετωπίζεται από τις αρχές  για πρώτη φορά, αλλά ο καθηγητής  αναφέρει πως στο εξωτερικό αυτή κατάσταση έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Την τελευταία 20ετία σημειώνονται αυξημένα περιστατικά βιασμών, αφού έχει χορηγηθεί στα θύματα κάποια τέτοια ουσία. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί  η εμφάνιση του φαινομένου στη Βρετανία, στην οποία τέτοια περιστατικά «αποτελούν μείζον θέμα και αποτελεί πραγματικά παρά πολύ μεγάλο πρόβλημα», σύμφωνα με τον καθηγητή.