Πολλαπλή Σκλήρυνση: Νέα δεδομένα για την κλαδριβίνη

Τα δισκία κλαδριβίνης πέτυχαν πιο ευνοϊκές εκβάσεις όσον αφορά στις υποτροπές για τους ασθενείς με Πολλαπλή Σκλήρυνση. Τα στοιχεία από την καθημερινή κλινική πρακτική παρουσιάστηκαν το φετινό συνέδριο της Αμερικανικής Επιτροπής για τη Θεραπεία και την Έρευνα της Πολλαπλής Σκλήρυνσης (ACTRIMS).

Τα δεδομένα προέρχονται  από το διεθνές μητρώο ασθενών MSBase, που αφορά την Πολλαπλή Σκλήρυνση και άλλες ανοσολογικές νόσους του νευρικού συστήματος. Συγκεκριμένα, προκύπτει πως τα δισκία κλαδριβίνης πέτυχαν πιο ευνοϊκές εκβάσεις  σχετικά με τις υποτροπές και παρέτειναν τον χρόνο έως την αλλαγή σε άλλη τροποποιητική της νόσου θεραπεία (DMT), σε σύγκριση με τις από του στόματος DMT φινγκολιμόδη, φουμαρικό διμεθυλεστέρα και τεριφλουνομίδη σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση, όπως ανακοίνωσε η  Merck.

Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από την αξιολόγηση της πορείας της υγείας 633 ασθενών από τη μελέτη GLIMPSE* (Generating Learnings In MultiPle SclErosis), οι οποίοι ήταν εγγεγραμμένοι στο μητρώο MSBase και λάμβαναν θεραπεία με δισκία κλαδριβίνης. Τα συγκεκριμένα στοιχεία  αντιστοιχήθηκαν με βάση τη βαθμολογία τάσης με αυτά ασθενών που λάμβαναν φινγκολιμόδη (n=1195), φουμαρικό διμεθυλεστέρα (n=912) ή τεριφλουνομίδη (n=735).

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο  ρυθμός υποτροπών (ARR) κάθε χρόνο για τους ασθενείς οι οποίοι λάμβαναν δισκία κλαδριβίνης ήταν 0,09 σε σύγκριση με 0,15, 0,15 και 0,17 για τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη, αντίστοιχα. Επίσης,  στους ασθενείς που χορηγούνταν δισκία κλαδριβίνης, το χρονικό διάστημα έως την πρώτη υποτροπή ήταν 40%, 42% και 67% μεγαλύτερο από ό,τι στους ασθενείς που λάμβαναν φινγκολιμόδη, φουμαρικό διμεθυλεστέρα ή τεριφλουνομίδη, αντίστοιχα. Ο λόγος κινδύνου (Hazard Ratio) του χρόνου ως την αλλαγή θεραπείας στους ασθενείς που λάμβαναν δισκία κλαδριβίνης σε σύγκριση με τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη ήταν 4, 7 και 6,5 φορές χαμηλότερος, αντίστοιχα.

«Σε μια χρόνια νόσο όπως η πολλαπλή σκλήρυνση πρέπει να αξιολογούμε συνεχώς την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των διαθέσιμων θεραπευτικών επιλογών στην καθημερινή κλινική πρακτική», δήλωσε ο καθηγητής Helmut Butzkueven από το Πανεπιστήμιο Monash της Μελβούρνης. «Αυτήν ακριβώς την ανάγκη εξυπηρετεί το μητρώο MSBase, από το οποίο βάσει τυποποιημένων αρχείων με δεδομένα περισσότερων από 74.000 ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση από όλον τον κόσμο μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες που δεν είναι δυνατό να συγκεντρωθούν σε μια τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη, όπου η θεραπεία και η παρατήρηση των συμμετεχόντων γίνεται υπό αυστηρές συνθήκες, που ενδέχεται να μην ταυτίζονται απολύτως με τη συνήθη κλινική πρακτική. Αυτές οι πληροφορίες μας έδειξαν ότι στην GLIMPSE, τα δισκία κλαδριβίνης πέτυχαν καλύτερες εκβάσεις όσον αφορά στις υποτροπές και συνέχιση της θεραπείας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με άλλες από του στόματος τροποποιητικές της νόσου θεραπείες και συγκεκριμένα τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη».