Πως εξηγείται ότι κάποιοι εμβολιασμένοι δεν αντιστέκονται στην παραλλαγή Όμικρον

Θωρακισμένο συνεχίζει να είναι το 80% των εμβολιασμένων έναντι της παραλλαγής Όμικρον, σύμφωνα με τη νέα μελέτη χάρη στην καλή ανοσολογική απάντηση. Αρκετοί είναι αυτοί που διερωτώνται γιατί κάποιοι εμβολιασμένοι και με τη τρίτη δόση δεν μπορούν να αντισταθούν στη νέα παραλλαγή.

Φως στη σθεναρή αντίσταση του οργανισμού κάποιων εμβολιασμένων ρίχνει μια πρόσφατη μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές στο Harvard και MIT στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Η μελέτη ανέδειξε τη θεαματική ποικιλομορφία του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο ρυθμίζεται και γενετικά. Οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Λίνα Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής-Αιματολογίας-Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής. https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2022.01.04.21268586v1

Ο πληθυσμός της μελέτης ήταν 76 εθελοντές από τους οποίους  έλαβαν δείγματα αίματος . Στόχος ήταν να διερευνηθεί μια υποκατηγορία κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι γνωστά ως Τ λεμφοκύτταρα.

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές  απομόνωσαν στο εργαστήριο τα Τ λεμφοκύτταρα των συμμετεχόντων και τα έθεσαν αντιμέτωπα με διάφορες παραλλαγές SARS-CoV-2 σε πειραματικούς δοκιμαστικούς σωλήνες. Κατά την έρευνα αποδέιχθηκε ότι σε 4 από τα 5 άτομα (80%) ο εμβολιασμός είχε ως αποτέλεσμα Τ λεμφοκύτταρα που λειτούργησαν εξίσου καλά έναντι της  παραλλαγής όμικρον σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές. Αλλά σε 1 στους 5 ανθρώπους (20%) τα Τ λεμφοκύτταρα ήταν πολύ λιγότερο αποτελεσματικά έναντι της  παραλλαγής όμικρον, παρόλο που λειτούργησαν καλά έναντι των αρχικών παραλλαγών. Ενθαρρυντικό είναι ότι η ενισχυτική δόση  αύξησε ικανοποιητικά τις αποκρίσεις των Τ λεμφοκυττάρων στην ακίδα όμικρον.

Στην περίπτωση που οργανισμός αναγνωρίζει την πρωτεΐνη ακίδα SARS-CoV-2, είτε μετά από μόλυνση είτε μετά από εμβόλιο, κάποια κύτταρα, ενεργοποιούνται τα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα καιι εμφανίζουν τμήματα της ιικής πρωτεΐνης εξωτερικά στα Τ λεμφοκύτταρα. Αυτή η διαδικασία βασίζεται σε πρωτεΐνες που ονομάζονται HLA. Κάθε ανθρώπινος οργανισμός έχει διαφορετικά γονίδια που κωδικοποιούν για το σύμπλεγμα HLA. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ενδεχομένως οι γενετικές διαφορές να συμβάλλουν στις διαφορές και στην ανοσολογική απάντηση.

Διάρκεια της ανοσίας

Ως γνωστόν τα αντισώματα μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, τα Τ λεμφοκύτταρα όμως παρέχουν μια δεύτερη γραμμή άμυνας, κυτταρική ανοσία μεγαλύτερης διάρκειας. Πρόκειται για ανοσολογική μνήμη, η οποία θεωρείται ως η πιο κρίσιμη παράμετρο άμυνας έναντι στην παραλλαγής Όμικρον.

Οι ερευνητές κατέληξαν πως το 20% των ανθρώπων παρουσιάζουν χαμηλότερη προστασία από τα εμβόλια έναντι της παραλλαγής Όμικρον, λόγω λιγότερο αποτελεσματικής απόκρισης των Τ λεμφοκυττάρων. Εξακολουθούν όμως να βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από τα ανεμβολίαστα άτομα, ειδικά όσοι έλαβαν ενισχυτική δόση.