Πόση ανοσιακή προστασία έναντι του στελέχους Δέλτα έχουμε μετά από εμβολιασμό

Eξουδετερωτικά αντισώματα έναντι του μεταλλαγμένου στελέχους Δέλτα του SARS-CoV-2 ανιχνεύονται σε όλους τους εμβολιασμένους με mRNA εμβόλια. Επίσης αντισώματα καταγράφονται στο 80% των ασθενών μετά από συμπτωματική λοίμωξη COVID-19.

Την παραγωγή εξουδετερωτικών αντισωμάτων έναντι των ινδικών μεταλλάξεων B.1.617.1 (κάπα) και B.1.617.2 (δέλτα) του SARS–CoV-2 σε εμβολιασμένους και σε άτομα που νόσησαν από τον κορονοϊό αναλύει δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό υψηλού κύρους New England Journal of Medicine (https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMc2107799). Οι ειδικοί εξηγούν πως οι συγκεκριμένες παραλλαγές περιέχουν μεταλλάξεις εντός της πρωτεΐνης ακίδας και βρίσκονται σε θέσεις που αναγνωρίζονται από αντισώματα με ισχυρή εξουδετερωτική ικανότητα. Οι καθηγητές της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευάγγελος Τέρπος και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα σημαντικότερα αποτελέσματα της μελέτης.

Συγκεκριμένα, τα εξουδετερωτικά αντισώματα έναντι του αρχικού στελέχους (WA1/2020) καθώς και έναντι μεταλλαγμένου στελέχους Δέλτα του ιού αξιολογήθηκαν σε 24 άτομα που είχαν νοσήσει από Covid-19 (1-3 μήνες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων). Επίσης, εξετάστηκαν σε 25 άτομα που είχαν λάβει  mRNA εμβόλιο, από αυτούς 15 είχαν λάβει το mRNA-1273 της Moderna, 35-51 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση, καθώς και 10 είχαν λάβει το εμβόλιο BNT162b2 των Pfizer/BioNTech, 7-27 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση.

Ειδικότερα, βρέθηκε σε όλα τα δείγματα από εμβολιασμένα άτομα και αναρρώσαντες από COVID-19 λιγότερη εξουδετερωτική δραστικότητα έναντι των παραλλαγών Β.1.617.1 και Β.1.617.2 από ότι έναντι του αρχικού στελέχους WA1/2020. Σημειώνεται πως ούτε ένα από τα εμβολιασμένα άτομα δεν παρουσίασε έλλειψη εξουδετερωτικών αντισωμάτων έναντι κάποιας παραλλαγής του ιού, κάτι που εμφανίστηκε σε πέντε αναρρώσαντες από την COVID-19.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως  η μετάλλαξη Β.1.617.1 ήταν 6.8 φορές λιγότερο ευαίσθητη και η Β.1.617.2 ήταν 2.9 φορές λιγότερο ευαίσθητη, σε εξουδετέρωση από ορό από εμβολιασθέντες και άτομα που είχαν αναρρώσει από COVID-19, σε σχέση με το αρχικό στέλεχος του ιού WA1/2020. Όμως,  όλοι οι εμβολιασθέντες και περίπου το 80% όσων είχαν αναρρώσει από COVID-19 είχαν ανιχνεύσιμη εξουδετερωτική δραστηριότητα (πάνω από το όριο θετικότητος για τα εξουδετερωτικά αντισώματα). Η ανοσιακή απάντηση ήταν έως 3 μήνες μετά τη δεύτερη δόση εμβολίου ή τα πρώτα συμπτώματα της COVID-19, αντίστοιχα.