Τη χαρά της μητρότητας μπορούν να στερήσουν τα ινομυώματα στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, αν δεν εντοπιστούν έγκαιρα, καθώς εμποδίζουν την σύλληψη και παράλληλα ευθύνονται για τις αυτόματες αποβολές. Ο σχολαστικός έλεγχος, λοιπόν, είναι απαραίτητος καθώς πολλές γυναίκες είναι ασυμπτωματικές, ενώ άλλες εμφανίζουν συμπτώματα.
Σύμφωνα με τους γυναικολόγους, τα ινομυώματα είναι οι πιο συχνοί καλοήθεις όγκοι που εμφανίζονται στη μήτρα. Πρόκειται για αθροίσεις κυττάρων (μυϊκές ίνες και ινώδης ιστός) που το μέγεθός τους ξεκινά από 1 εκατοστό και μπορεί κάποιες φορές να ξεπεράσει ακόμη και τα 15 εκατοστά. Oι πιθανότητες να εξελιχθούν σε κακοήθεια είναι πολύ λίγες (0,1-0,5%).
«Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για τις ακριβείς αιτίες που προκαλούν τη δημιουργία τους. Πιθανολογείται ότι εμφανίζονται όταν υπάρχει κληρονομική προδιάθεση ή εξαιτίας ορμονικών λόγων. Το σίγουρο είναι ότι η ανάπτυξή τους συνδέεται με τις γυναικείες ορμόνες (οιστρογόνα). Φυσικά, ρόλο παίζουν και οι ιδιαιτερότητες του κάθε οργανισμού», εξηγεί ο Διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, τ. Επιμελητής Μαιευτικής Γυναικολογίας του Princess Royal University Hospital London και συνεργάτης των Νοσοκομείων Μητέρα και Υγεία, κ. Στέφανος Χανδακάς.
ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΩΝ ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΩΝ
Αρκετές γυναίκες, παρά το γεγονός ότι έχουν ινομυώματα, είναι ασυμπτωματικές, ωστόσο, οι περισσότερες παρουσιάζουν συμπτώματα, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με το μέγεθος, τον αριθμό και το σημείο εμφάνισης. Τα βασικά συμπτώματα είναι:
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
«Έχει αποδειχτεί ότι, όταν τα ινομυώματα είναι μεγάλα, εμποδίζουν τη φυσιολογική σύλληψη, την κίνηση των σπερματοζωαρίων και δυσκολεύουν την εμφύτευση εμβρύων κατά τη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ακόμη μπορεί να οδηγήσουν σε απόφραξη των σαλπίγγων ή να βλάψουν τις ωοθήκες, προκαλώντας προβλήματα γονιμότητας», αναφέρει ο Δρ Χανδακάς και προσθέτει «Επίσης όταν εντοπίζονται στο ενδομήτριο, θεωρούνται υπεύθυνα για τις αυτόματες αποβολές, κυρίως κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Επίσης λόγω της πίεσης που ασκούν σε μεγάλα αγγεία του οργανισμού, ενδέχεται να προκαλέσουν πρήξιμο (οίδημα), κιρσούς, διόγκωση των νεφρών (υδρονέφρωση), κ.ά.».
Η θεραπεία εξαρτάται από την ηλικία της γυναίκας, το εάν έχει γίνει μητέρα ή όχι, το μέγεθος των ινομυωμάτων, τη θέση τους και τα συμπτώματα που της προκαλούν. Συνήθως μικρά ινομυώματα, που δίνουν λίγα ή και καθόλου συμπτώματα, χρειάζονται μόνο τακτική παρακολούθηση με υπερηχογραφικό έλεγχο ανά εξάμηνο. Αντίθετα, όταν είναι μεγάλα (πάνω από 5 εκ.), η χειρουργική αφαίρεσή τους είναι απαραίτητη (γίνεται λαπαροσκοπικά). Επίσης, το χειρουργείο είναι απαραίτητο όταν τα ινομυώματα δημιουργούν προβλήματα σε άλλα όργανα (λόγω πίεσης) ή προκαλούν αιμορραγία, αναιμία και υπογονιμότητα.
Επιστημονική μελέτη στη Γαλλία, σε γυναίκες που αντιμετώπιζαν ανεξήγητη υπογονιμότητα και προσπαθούσαν επί 3 περίπου χρόνια να συλλάβουν, έδειξε αύξηση κατά 41% των ποσοστών εγκυμοσύνης, μετά τη λαπαρασκoπική αφαίρεση των ινομυωμάτων. Μια άλλη μελέτη στην ίδια χώρα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φυσιολογική γονιμότητα βελτιώνεται από 53 μέχρι 70%, μετά την αφαίρεση ινομυωμάτων από το εσωτερικό της μήτρας.
ΕΙΔΗ ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΩΝ
Ανάλογα με το σημείο της μήτρας που εμφανίζονται, διακρίνονται σε:
Διαπιστευμένη δημοσιογράφος στο Υπουργείο Υγείας. Διπλωματούχος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών. Τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΟΕΕ.
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ