Πρωτοπόρος θεραπεία για την οξεία καρδιακή ανεπάρκεια

Εκφυλιστική και δυνητικά απειλητική για τη ζωή, η καρδιακή ανεπάρκεια προκαλεί περισσότερους θανάτους ακόμη και από συγκεκριμένες μορφές καρκίνου, όπως τον καρκίνο του μαστού και του παχέως εντέρου.
Κάθε χρόνο σημειώνονται περίπου 3,5 εκατομμύρια επεισόδια οξείας καρδιακής ανεπάρκειας μόνο στις Η.Π.Α και την Ε.Ε. και ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω όσο η ηλικία του πληθυσμού αυξάνει. Περίπου το 20 έως 30% των ασθενών καταλήγει σε διάστημα 1 έτους μετά από την εμφάνιση επεισοδίου οξείας καρδιακής ανεπάρκειας.

Στην καρδιακή ανεπάρκεια, η καρδιά δεν αντλεί αρκετό αίμα για το διοχετεύσει σε όλο το σώμα, επειδή έχει εξασθενήσει με την πάροδο του χρόνου ή παρουσιάζει δυσκαμψία. Αυτό προκαλεί τη συγκέντρωση υγρού στους πνεύμονες και στους ιστούς, οδηγώντας σε βλάβη σε μείζονα όργανα.
Εκτός από το κόστος σε ζωές, η καρδιακή ανεπάρκεια έχει αυξανόμενο φορτίο για τα οικονομικά της υγείας, το οποίο αυτή τη στιγμή υπερβαίνει τα 45 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι συχνά θανατηφόρος όταν οι ασθενείς εμφανίζουν ένα ή επαναλαμβανόμενα επεισόδια οξείας καρδιακής ανεπάρκειας. Σε ένα επεισόδιο οξείας καρδιακής ανεπάρκειας, οι ασθενείς εμφανίζουν σοβαρή δύσπνοια και αδυναμία, καθώς και ξαφνική πρόσληψη βάρους λόγω της συγκέντρωσης υγρού στους πνεύμονες και στο σώμα τους. Αίσθημα που συχνά συγκρίνεται με το αίσθημα του πνιγμού.

Άλλα συχνά συμπτώματα της οξείας καρδιακής ανεπάρκειας περιλαμβάνουν το οίδημα των άκρων, τον βήχα, την αδυναμία, την κόπωση και τον ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό. Παρά τον επιπολασμό της, μόνο το 3% του γενικού πληθυσμού στην Ευρώπη μπορεί να εντοπίσει τα σημεία και τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας.

Κάθε επεισόδιο οξείας καρδιακής ανεπάρκειας συμβάλει στην φθίνουσα επιδείνωση της κατάστασης της υγείας και στην πρόκληση βλάβης σε ζωτικά όργανα, όπως είναι η καρδιά και οι πνεύμονες, μειώνοντας την πιθανότητα επιβίωσης του ασθενούς μετά από επόμενο επεισόδιο.
Επεισόδιο οξείας καρδιακής ανεπάρκειας μπορεί να εκδηλωθεί ακόμη και σε άτομα χωρίς ιστορικό και συνήθως επηρεάζει τους ηλικιωμένους και τα άτομα με χρόνιες νόσους. Οι ασθενείς με υπέρταση, στεφανιαία νόσο, διαβήτη, υψηλή αρτηριακή πίεση ή καρδιακή ανεπάρκεια ή οι ασθενείς που έχουν υποστεί προηγούμενο εγκεφαλικό διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης οξείας καρδιακής ανεπάρκειας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, βέβαια, είναι αποτέλεσμα επιδείνωσης σε ασθενείς με προηγούμενη διάγνωση καρδιακής ανεπάρκειας.

Το 50% περίπου των ασθενών που νοσηλεύεται για οξεία καρδιακή ανεπάρκεια επανεισάγεται στο νοσοκομείο μετά από έξι μήνες. Το 20% έως 30% των ασθενών καταλήγει σε διάστημα 1 έτους μετά από την εμφάνιση επεισοδίου οξείας καρδιακής ανεπάρκειας και το 3-4% δεν επιβιώνει μετά από το αρχικό επεισόδιο .

Απάντηση στην ανάγκη για νέες θεραπείες της πάθησης αναμένεται να δώσει η σερελαξίνη (RLX030), ένας αγωνιστής του υποδοχέα της ρελαξίνης. Είναι μία υπό έρευνα και έγκριση ουσία η οποία θα αποτελέσει το πρώτο φάρμακο σε μία νέα κατηγορία φαρμάκων για την οξεία καρδιακή ανεπάρκεια. Όπως αναφέρεται, είναι μία μορφή φυσικής ορμόνης (ανθρώπινη ρελαξίνη-2), η οποία υπάρχει τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Τα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης είναι αυξημένα στις εγκύους προκειμένου να βοηθήσουν το σώμα να αντιμετωπίσει τις επιπρόσθετες καρδιαγγειακές απαιτήσεις που θέτει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η Σερελαξίνη κατόπιν εγκρίσεως θα αποτελέσει την πρώτη καινοτόμο θεραπεία για τους ασθενείς με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια μετά από 20 χρόνια και είναι αυτή τη στιγμή το μόνο φάρμακο για το οποίο έχει παρατηρηθεί μείωση στην ολική θνητότητα σε ασθενείς με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια σε μεγάλη μελέτη.