PROZAC κατά του καρκίνου!

Βρετανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Brunel του Λονδίνου υποστηρίζουν το κοινό αντικαταθλιπτικό φάρμακο, το Prozac (φλουοξετίνη), θα μπορούσε να αναπροσαρμοστεί ως θεραπεία του νευροβλαστώματος – ενός θανατηφόρου όγκου, που εμφανίζεται σε παιδιά.

Η ιδέα να χρησιμοποιηθεί το Prozac για τη θεραπεία του καρκίνου φαίνεται να ήρθε μετά από προηγούμενες μελέτες που διαπίστωσαν ότι τα άτομα με μακροχρόνια θεραπεία για ψυχωσικές παθήσεις έχουν χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου.

Η μελέτη των βρετανών ερευνητών δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό Oncogenesis, προκαλώντας αίσθηση. Σύμφωνα με τον επικεφαλής των ερευνητών, καθηγητή Arturo Sala, «δεδομένου ότι το Prozac στοχεύει σε καρκινικά κύτταρα που εκφράζουν το γονίδιο MYC, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος ανθρώπινων καρκίνων με υψηλή έκφραση του  MYC, για παράδειγμα, όπως ο καρκίνος του μαστού ή ο καρκίνος του προστάτη».

Υπερέκφραση του γονιδίου MYC υπάρχει σε 30% των όγκων και χρησιμοποιείται ως προγνωστικός δείκτης για την επιθετικότητα του όγκου, είναι δηλαδή κακός προγνωστικός παράγοντας. Το ογκογονίδιο αυτό είναι γνωστό από το 1981 και παίζει ρόλο σε πολλές παθολογικές και φυσιολογικές διαδικασίες.

Είναι καθοριστικό για την ταυτότητα των βλαστικών κυττάρων, παίζει ρόλο στην εμβρυογένεση, στην ομοιόσταση ιστών και στην γήρανση. Ακόμα, παίζει ρόλο στην παθοφυσιολογία του καρκίνου, της φλεγμονής και στις καρδιοαγγειακές νόσους.

Η νέα έρευνα στο πανεπιστήμιο Brunel του Λονδίνου δείχνει ότι το PROZAC μπορεί να σταθεροποιήσει μια πρωτεΐνη που κωδικοποιείται από το γονίδιο CDKN1B που σκοτώνει κύτταρα νευροβλαστώματος και επιβραδύνει την ανάπτυξή τους. Μάλιστα, είναι επίσης σημαντικό ότι οι απαιτούμενες δόσεις είναι ασφαλείς για τα παιδιά.

Το νευροβλάστωμα είναι ένας σπάνιος καρκίνος που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας και της βρεφικής ηλικίας. Αν και αντιπροσωπεύει μόνο το 7% της διάγνωσης καρκίνου παιδιών ηλικίας κάτω των 15 ετών, είναι υπεύθυνος για τους περισσότερους θανάτου λόγω συμπαγών όγκων και είναι ο συχνότερος καρκίνος που εντοπίζεται κατά το πρώτο έτος της ζωής.

Ακόμη και με χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, ο μέσος ασθενής με μεταστατική νόσο υψηλού κινδύνου ζει λιγότερο από 3 χρόνια. Η υποτροπή είναι συνηθισμένη, οπότε η εύρεση ενός λιγότερο τοξικού φαρμάκου για την παράταση της ύφεσης θα μπορούσε να είναι σωτήρια.