Η ψωρίαση «βρήκε» το χάπι της. Ασφάλεια και δυνατότητες

«Το νόσημα με τα πολλά πρόσωπα». Με αυτό τον τρόπο χαρακτήρισε την ψωρίαση η καθηγήτρια Δερματολογίας Χριστίνα Αντωνίου. Δεν είναι μόνο οι διαφορετικές εκδηλώσεις της νόσου, είναι και οι ποικίλοι τρόποι με τους οποίους επηρεάζει την καθημερινότητα των ασθενών.

Είναι ενδεικτικό πως το Ψήφισμα για την Ψωρίαση της 67^ης Συνέλευσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας υπογράμμιζε πως η νόσος δεν είναι απλά μια πάθηση του δέρματος. Πρόκειται για μια «χρόνια, μη μεταδοτική, επίπονη, παραμορφωτική νόσος, που προκαλεί αναπηρία και για την οποία δεν υπάρχει [οριστική] θεραπεία». Μάλιστα, πρότεινε μια σειρά δράσεων για τον έλεγχο της ψωρίασης και την ελάφρυνση του φορτίου.

Η νόσος πλήττει το 3% του γενικού πληθυσμού και ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι οι «εκρηκτικές» εξάρσεις, καθώς μπορεί να ενεργοποιηθεί ακόμη και σε ένα βράδυ. Πιο συνήθης μορφή της είναι η κατά πλάκας ψωρίαση, αλλά ο τρόπος εκδήλωσης ποικίλλει. Από μια μορφή βαριάς πιτυρίδας, στις παλάμες, στα γεννητικά όργανα είναι κάποιες από τις μορφές που λαμβάνει η νόσος, όπως εξηγεί η κ. Αντωνίου. Σύμφωνα με την καθηγήτρια το «βάθος του νοσήματος βρίσκεται κάτω από το δέρμα». Στη ρίζα βρίσκεται μια συστηματική φλεγμονή, που μπορεί να οδηγήσει σε ψωριασική αρθρίτιδα, ενώ η νόσος χαρακτηρίζεται και από συνοσηρότητες, όπως το μεταβολικό σύνδρομο, η αρτηριακή υπέρταση, ο διαβήτης, η νόσος Chrohn.

«Κάθε ασθενής έχει τη δική του ψωρίαση και απαιτεί τη δική του θεραπεία», υπογράμμισε η κ. Αντωνίου, στο περιθώριο του 25^ου Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Δερματολογικής Ακαδημίας (EADV).

Είναι μια συστημική νόσους με βαρύ σωματικό, ψυχολογικό, συναισθηματικό, κοινωνικό και οικονομικό φορτίο για τον ασθενή, συμπεριλαμβανομένου και ενός αυξημένου κινδύνου συνοσηροτήτων και «ακόμα και αν η νόσος η ίδια είναι σπάνια θανατηφόρα για τον ασθενή, οι συνοσηρότητες είναι», ανέφερε σε ομιλία της η εκτελεστική διευθύντρια της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ψωριασικών Ενώσεων, S. Anderson. Για την κ. Andrerson, η Ψωρίαση θα πρέπει να αναγνωριστεί επισήμως από τον ΠΟΥ ως η 5^η μη μεταδοτική νόσος (καρδιαγγειακές νόσοι, διαβήτης, αναπνευστικές νόσοι και καρκίνος) και να ενταχθεί στο σχετικό Σχέδιο Δράσης του οργανισμού.

Η θεραπευτική φαρέτρα

Η θεραπευτική οδός που θα ακολουθηθεί για τον κάθε ασθενή εξαρτάται από τη βαρύτητα της νόσου (ήπια-μέτρια-σοβαρή), αλλά και από την επίπτωση της στην ποιότητα της ζωής του κάθε πάσχοντα, εξηγεί η κ. Αντωνίου.

Όταν, η νόσος είναι μέτρια προς σοβαρή οι γιατροί προχωρούν σε συστηματική θεραπεία.

Η φαρέτρα, βέβαια, έχει ενισχυθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Στις παραδοσιακές θεραπείες, που συχνά συνοδεύονταν από σοβαρές παρενέργειες, προστέθηκαν τα βιολογικά φάρμακα, που είναι ενέσιμα, αλλά και τα μικρά μόρια, όπως η απρεμιλάστη, που χορηγούνται δια στόματος.

Όπως εξήγησε η κ. Αντωνίου, η απρεμιλάστη, ένας εκλεκτικός αναστολέας της φωσφοδιεστεράσης 4 (PDE4) που ανέπτυξε η Celgene, ήρθε να καλύψει ένα θεραπευτικό κενό για περιπτώσεις μέτριας – σοβαρής ψωρίασης. Το φάρμακο έχει πάρει ένδειξη και για την ψωριασική αρθρίτιδα και κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τον περασμένο Μάρτη.

Είναι η πρώτη δια στόματος θεραπεία που λαμβάνει έγκριση για ασθενείς με ψωρίαση τα τελευταία 20 χρόνια και για ψωριασική αρθρίτιδα τα τελευταία 15 χρόνια, έχοντας επιδείξει αποτελεσματικότητα και σε περιοχές που δύσκολα αντιμετωπίζονταν, όπως το τριχωτό της κεφαλής και τα νύχια. Σύμφωνα με την κ. Αντωνίου, βάσει των κλινικών μελετών, τα αποτέλεσμα είναι εμφανή σε 16 εβδομάδες, αλλά, όπως διαπίστωσε η ίδια, για πολλούς ασθενείς η αλλαγή γίνεται νωρίτερα αντιληπτή.

Παράλληλα, το χαπάκι χαρακτηρίζεται και από ένα ιδιαιτέρως ευνοϊκό προφίλ ασφάλειας. «Σπάνια παρατηρείται ναυτία και όταν παρατηρείται είναι ελαφράς μορφής», ανέφερε η καθηγήτρια.

Μάλιστα βάσει των αποτελεσμάτων τριετίας της εν εξελίξει μελέτης ασφαλείας, απρεμιλάστη δεν παρουσιάζει αύξηση ή σώρευση ανεπιθύμητων ενεργειών, ούτε νέες παρενέργειες.

Αποτελεσματικότητα, ασφάλεια και δια στόματος χορήγηση συνεισφέρουν κατά πολύ στη συμμόρφωση των ασθενών, η απουσία της οποίας συχνά δυναμιτίζει την αντιμετώπιση της πάθησης. Παράλληλα, το φάρμακο δίνει τη δυνατότητα συνδυασμού του με άλλες θεραπείες (όπως φωτοθεραπείες, τοπικές κλπ).