Συνεχίζονται οι πολιτικές απαξίωσης του Δημόσιου Συστήματος Ψυχικής Υγείας

Του Μιχάλη Γιαννάκου, Προέδρου ΠΟΕΔΗΝ

Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία ανέπτυξαν σημαντικό δίκτυο Νοσοκομειακών και Εξωνοσοκομειακών Υπηρεσιών στη Πρωτοβάθμια Περίθαλψη, στο τομέα των εισαγωγών και ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης.

Το Δημόσιο Σύστημα Ψυχικής Υγείας στηρίζεται κατά 80% στη λειτουργία των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων (το υπόλοιπο 20% στις Ψυχιατρικές κλινικές των Γενικών Νοσοκομείων).

Από το Σύστημα λείπουν απαραίτητες Μονάδες για να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε, γι’ αυτό οι Ασθενείς (περισσότεροι με Εισαγγελική Εντολή) στοιβάζονται στα Νοσηλευτικά Τμήματα των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων, χωρίς να είναι δυνατή η διαλογή τους.

Στα Τμήματα εισαγωγών νοσηλεύονται νεοχρόνιοι ασθενείς, χρόνιοι ασθενείς, κρατούμενοι με φύλαξη, ασθενείς του άρθρου 69 του Ποινικού Κώδικα που εκτίουν ποινές φυλάκισης, οξέα περιστατικά, χρήστες ναρκωτικών ουσιών κ.ά. Η εισαγωγή τους γίνεται με συνοδεία τριών και τεσσάρων αστυνομικών.

Τα χρόνια τμήματα συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις διαχρονικές εξαγγελίες των Κυβερνώντων, για μεταφορά των χρόνιων ασθενών σε εξωνοσοκομειακές δομές, που θα ανήκουν στον Οργανισμό των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων.

Στα Τμήματα χρονίων νοσηλεύονται ασθενείς κατάκοιτοι που χρήζουν ατομικής περιποίησης, προνοιακά περιστατικά (νοητική υστέρηση, άστεγοι, κοινωνικά περιστατικά κλπ), χρόνιοι ασθενείς του άρθρου 69 του ποινικού κώδικα που εκτίουν ποινές φυλάκισης κ.λ.π.

Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία όπως όλα τα Νοσοκομεία αντιμετωπίζουν εκρηκτικά προβλήματα εξαιτίας της υποχρηματόδοσης και της υποστελέχωσης.

Αδυνατούν να προμηθευτούν είδη απαραίτητα για την ασφαλή και ποιοτική λειτουργία των Νοσοκομείων και το προσωπικό είναι κάτω των ορίων ασφάλειας.

Μάλιστα στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία δεν προσλήφθηκε ούτε ένας υπάλληλος τα τελευταία επτά χρόνια, αφού υλοποιούνται κυβερνητικές πολιτικές κατάργησής τους έως τέλους του έτους 2015 (Σύμφωνο Λυκουρέντζου – ANDOR). Οι κενές οργανικές θέσεις υπερβαίνουν το 50%.

Η απερχόμενη κυβέρνηση δεν βρήκε χρόνο να διαπραγματευτεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την λειτουργία τους χωρίς ημερομηνία λήξεως, αν και γνωρίζει ότι χωρίς τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία δεν υφίσταται Δημόσιο Σύστημα Ψυχικής Υγείας.

Η κάλυψη του κάθε Νοσηλευτικού Τμήματος 30 έως 50 ασθενών με δεδομένη την επικινδυνότητά τους, είναι μία Νοσηλεύτρια ανά βάρδια ή στην καλύτερη των περιπτώσεων 2 (1 Νοσηλεύτρια και 1 ΥΕ Βοηθητικό Υγειονομικό προσωπικό).

Είναι τεράστιες οι ευθύνες των Διοικήσεων των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων και των εκάστοτε Υπουργών Υγείας, αφού τα Νοσηλευτικά Τμήματα των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων, δεν διαθέτουν συστήματα πυροπροστασίας, πυρασφάλειας και πυρανίχνευσης. Γι’ αυτό δεν τους χορηγείται ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑΣ από την ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ.

Αν και καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες και τις θεραπευτικές ομάδες των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων, για την ευαισθητοποίηση των οικογενειών να συμβάλλουν στην αποασυλοποίηση δικών των χρόνιων ασθενών, πολλές φορές αποτυγχάνουν.

Ποινικοποιείται η εργασία του προσωπικού των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων, ανεξάρτητα της θεραπευτικής προσέγγισης προς τους Νοσηλευόμενους Ψυχικά πάσχοντες Ασθενείς.

Εάν αρνηθούν με Ιατρική Γνωμάτευση την εισαγωγή Ασθενούς με Εισαγγελική Παραγγελία επειδή δεν διαθέτουν αντίστοιχο τμήμα ή υποδομή Νοσηλείας, διώκονται ποινικά.

Εάν υπακούσουν στην Εντολή Εισαγγελέα και εισαχθεί για Νοσηλεία ο Ασθενής και στη συνέχεια προβεί σε έκνομες πράξεις, διώκεται ποινικά το προσωπικό για αμέλεια ή κακούργημα. «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».

Τραγικά περιστατικά όπως στο ΔΑΦΝΙ, συνέβησαν και θα ξανασυμβούν σε όλα τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, εξαιτίας των Κυβερνητικών και Διοικητικών παραλείψεων. Κινδυνεύουν ζωές ασθενών και προσωπικού.

Τα φαινόμενα αυτά όσο συνεχίζονται οι πολιτικές απαξίωσης του Δημόσιου Συστήματος Ψυχικής Υγείας πληθαίνουν.