Στο ίδιο έργο “θεατές” συμβασιούχοι του ΕΣΥ σε υποστηρικτικές υπηρεσίες

Τα δεδουλευμένα τους, δηλαδή τα αυτονόητα, διεκδικούν για μία ακόμη φορά οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στην εστίαση του Νοσοκομείου Άρτας.

Για να σωθούν από τους εργολάβους, το καλοκαίρι του 2016 υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις (έργου). Αυτές στη συνέχεια (1/1/18) αντικαταστάθηκαν από νέες συμβάσεις υπηρεσιών, οι οποίες θεωρητικά τους διασφαλίζουν περισσότερα δικαιώματα. Κι ενώ ο Μάρτης τελειώνει, είναι ξανά απλήρωτοι.

Το προσωπικό στις δύο προαναφερόμενες υπηρεσίες βρίσκεται εγκλωβισμένο ανάμεσα στην τοπική υπηρεσία επιτρόπου, στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στο Υπουργείο Υγείας, παρότι έχουν προηγηθεί περί τις 3 με 4 νομοθετικές ρυθμίσεις.

“Η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος βαθιά εκμεταλλευόμενων εργαζόμενων έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα. Το χρόνιο και δίκαιο αίτημα «έξω οι εργολάβοι από τα Νοσοκομεία» δεν υλοποιείται με τέτοιου είδους πολιτικά και επικοινωνιακά τερτίπια” σχολιάζει σε ανακοίνωσή του το Σωματείο.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Σύλλογος Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Άρτας έκανε δεκτούς από την πρώτη στιγμή ως μέλη, τους συμβασιούχους στην καθαριότητα και στην εστίαση, στηρίζοντας το αίτημα για τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου και την εξόφληση όλων των δεδουλευμένων που τους οφείλονται.

Το σωματείο εκτιμά ότι δεν είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το ζήτημα και προαναγγέλλει κινητοποιήσεις για τη δικαίωση των συμβασιούχων στις υποστηρικτικές υπηρεσίες.

“Το κριτήριο της κυβέρνησης είναι να εξασφαλίσουν τα δημόσια νοσοκομεία φθηνό εργατικό δυναμικό, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, χωρίς την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού προκειμένου να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα, δείχνοντας τον δρόμο που θα ακολουθήσει και για μια σειρά άλλων κλάδων του δημοσίου. Από την άλλη μεριά οι υπηρεσίες επιτρόπων του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπως και η τοπική εδώ στο νομό Άρτας, αρνούνται να υπογράψουν τα εντάλματα πληρωμής δεδουλευμένης εργασίας, συμμετέχοντας κι αυτές στο παιχνίδι πινγκ-πονγκ με μπαλάκι τους εργαζόμενους, μεταξύ κυβέρνησης και δικαιοσύνης. Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές και στην ωμή κοροϊδία, μία μόνο είναι η απάντηση: Συλλογικός ανυποχώρητος αγώνας” τονίζει σχετικά.