Συνδυαστική θεραπεία με ριβαροξαμπάνη για την Στεφανιαία Νόσο

Νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας (ESC) προτρέπουν  για τη διαχείριση χρόνιων ασθενών με Στεφανιαία Νόσο, όπως και για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και αρτηριακή νόσο των κάτω άκρων στη θεραπεία με αγγειακή δόση ριβαροξαμπάνης (2,5 mg δύο φορές ημερησίως, συν χαμηλή δόση ασπιρίνης άπαξ ημερησίως).

Επίσης, η «σταθερή στεφανιαία νόσος» μετονομάζεται σε «χρόνια στεφανιαία σύνδρομα (ΧΣΣ)» προκειμένου να παραπέμπουν στον συνεχή υψηλό κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού. Πρόκειται για αντικατάσταση των συστάσεων του 2013 για τη διαχείριση της σταθερής στεφανιαίας νόσου.

Η σύσταση για την ριβαροξαμπάνη

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ESC η αγγειακή δόση ριβαροξαμπάνης (2,5 mg δύο φορές ημερησίως) στην αγωγή με ασπιρίνη 100 mg μία φορά ημερησίως, πρέπει να συμπεριληφθεί στη θεραπεία ασθενών με ΣΝ και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης περαιτέρω επεισοδίων, ταυτόχρονα με χαμηλό κίνδυνο αιμορραγίας.

Άξιο λόγου είναι ότι η  εν λόγω θεραπεία εντάχθηκε και στο τμήμα των οδηγιών που αναφέρεται στο σακχαρώδη διαβήτη, για ασθενείς με διαβήτη και αρτηριακή νόσο των κάτω άκρων.

Κατά τη νέα ανάλυση της μελέτης COMPASS, η οποία δημοσιεύθηκε τον περασμένο Ιούλιο στο Journal of the American College of Cardiology, καταδείχθηκε ότι ειδικά οι ασθενείς με παράγοντες υψηλού κινδύνου ωφελήθηκαν περισσότερο από την αναστολή διπλής οδού με τη ριβαροξαμπάνη και την ασπιρίνη.

«Το χρόνιο στεφανιαίο σύνδρομο παραμένει η κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως. Πρόκειται για μια προοδευτική νόσο, που δεν μένει ποτέ σταθερή» επισημαίνει ο καθηγητής John Eikelboom, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Αιματολογίας & Θρομβοεμβολισμού, στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου McMaster.

Συγκεκριμένα, προτείνεται σε ασθενείς με ΣΝ πολλαπλών αγγείων με τουλάχιστον έναν από τους ακόλουθους παράγοντες κινδύνου: περιφερική αρτηριακή νόσο (ΠΑΝ), υποτροπιάζον έμφραγμα του μυοκαρδίου, σακχαρώδη διαβήτη που απαιτεί φαρμακευτική αγωγή ή χρόνια νεφρική νόσο.

Επίσης, ενδείκνυται σε ασθενείς με προηγούμενο έμφραγμα του μυοκαρδίου, οι οποίοι διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για ισχαιμικά επεισόδια και έχουν χαμηλό κίνδυνο αιμορραγίας.

Άξιο λόγου είναι ότι η ριβαροξαμπάνη είναι το μόνο από τα νεότερα αντιπηκτικά που συστήνεται σε συνδυασμό με ασπιρίνη για τους συγκεκριμένους ασθενείς.

Σε ασθενείς με διαβήτη και χρόνια συμπτωματική αρτηριακή νόσο των κάτω άκρων – που αντιπροσωπεύουν την πλειονότητα των ασθενών με ΠΑΝ – χωρίς υψηλό κίνδυνο αιμορραγίας, θα πρέπει να εξεταστεί ο συνδυασμός αγγειακής δόσης ριβαροξαμπάνης και ασπιρίνης.

Η αναθεώρηση των κατευθυντήριων οδηγιών περιλαμβάνει επίσης μια αλλαγή στην ονοματολογία της νόσου, από τη σταθερή στεφανιαία νόσο σε χρόνια στεφανιαία σύνδρομα.

Πορίσματα έρευνας

Η συστινόμενη αλλαγή έλαβε υπόψιν στοιχεία από τη μελέτη Φάσης ΙΙΙ COMPASS, η οποία έδειξε ότι η αγγειακή δόση ριβαροξαμπάνης, 2,5 mg δύο φορές την ημέρα, μαζί με ασπιρίνη 100 mg μία φορά την ημέρα, μείωσε το συνολικό κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, καρδιαγγειακού θανάτου και εμφράγματος κατά 24%, σε σύγκριση με τη μονοθεραπεία με ασπιρίνη 100 mg μία φορά ημερησίως, σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο ή περιφερική αρτηριακή νόσο.

Ακόμη, διαπιστώθηκε σχετική μείωση του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου, κατά 42% και  σχετική μείωση της θνησιμότητας κατά 18%.

Η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη Φάσης ΙΙΙ COMPASS δημοσιεύθηκε το 2017, αφού σταμάτησε περίπου ένα χρόνο νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα λόγω της εντυπωσιακής αποτελεσματικότητας του σκέλους  των 2,5 mg ριβαροξαμπάνης δύο φορές ημερησίως μαζί με ασπιρίνη.

Αναφερόμενος στο θέμα, ο Dr. Joerg Moeller, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Τομέα Pharmaceuticals της Bayer AG και επικεφαλής του τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης, δήλωσε ότι «η αγγειακή δόση ριβαροξαμπάνης σε συνδυασμό με ασπιρίνη, μας παρέχει μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε την κλινική πρακτική και να θεραπεύσουμε καλύτερα τους ασθενείς που πάσχουν από στεφανιαία νόσο και/ή περιφερική αγγειακή νόσο».

Οι κατευθυντήριες οδηγίες υπογραμμίζουν επίσης τον σημαντικό ρόλο του υγιεινού τρόπου ζωής, της φαρμακευτικής αγωγής και άλλων προληπτικών μέτρων για τη μείωση του κινδύνου επακόλουθων καρδιαγγειακών συμβαμάτων και θνησιμότητας.