Τα αυτοάνοσα νοσήματα συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου σε νέους

Η απειλή εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου είναι πιθανό να εκδηλωθεί για ασθενείς με κάποια αυτάνοση διαταραχή. Μάλιστα, ο κίνδυνος παραφυλά για ασθενείς που ανήκουν σε νεότερες ηλικιακές ομάδες.

Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet». Τα αποτελέσματά της  ανακοινώθηκαν στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας στη Βαρκελώνη. Ποσοστό σχεδόν 10% του πληθυσμού στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ έχουν διαγνωστεί με μία ή περισσότερες αυτοάνοσες διαταραχές εκτιμάται ότι είναι επιρρεπείς σε καρδιαγγειακή νόσο. Τέτοιες διαταραχές είναι η ρευματοειδή αρθρίτιδα, η ψωρίαση, η συστημική σκλήρυνση, ο ερυθηματώδης λύκος, ο διαβήτης τύπου 1 κ.ά.

Σύμφωνα  με την επικεφαλής τη δρ Ναταλί Κόνραντ του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, οι ασθενείς με αυτοάνοση πάθηση  διατρέχουν 1,4 έως 3,6 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου, σε σχέση με τους ανθρώπους χωρίς αυτοάνοση διαταραχή. Το μέγεθος του κινδύνου εκδήλωσης συναρτάται από τη νόσο. Μάλιστα, ο αυξημένος κίνδυνος είναι ανάλογος της αύξησης του καρδιαγγειακού κινδύνου, λόγω ύπαρξης διαβήτη τύπου 2.

Η μελέτη

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ομάδα με 19 αυτοάνοσες διαταραχές που τέθηκαν υπό εξέταση, ευθύνονται για το 6% περίπου των καρδιαγγειακών περιστατικών. Οι καρδιαγγειακές παθήσεις  περιλαμβάνει όχι μόνο την κλασσική στεφανιαία νόσο, αλλά ένα μεγάλο εύρος, όπως είναι οι καρδιοπάθειες λόγω λοίμωξης, η φλεγμονή καρδιάς, οι θρομβοεμβολικές και οι εκφυλιστικές παθήσεις της καρδιάς κ.ά.  Όπως προαναφέρθηκε, κατά μέσο όρο ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου για τους ασθενείς με αυτοάνοση διαταραχή ήταν 1,56 φορές μεγαλύτερος έναντι εκείνων χωρίς αυτοάνοσο πρόβλημα. Ωστόσο, οι πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου πολλαπλασιάζονται όσο περισσότερες αυτοάνοσες διαταραχές έχει ο ασθενής. Ωστόσο, οι επιστήμονες κατέγραψαν μεγαλύτερο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε ασθενείς  με σκλήρυνση, νόσος Άντισον,  λύκο και διαβήτη τύπου 1. Σε ότι αφορά την ηλικία υπολογίζεται ότι ο κίνδυνος είναι  πιο απειλητικός για τους ασθενείς έως 55 ετών με αυτοάνοσες παθήσεις.

Μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να εξηγήσουν τους υποκείμενους μηχανισμούς για τη σχέση αυτοάνοσων διαταραχών και καρδιαγγειακού κινδύνου. Προς το παρόν ως επικρκατέστερο επιστημονικό σενάριο εξετάζεται  η χρόνια και συστημική φλεγμονή, που είναι ο κοινός παρονομαστής στις αυτοάνοσες διαταραχές, να προκαλεί τις διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις.

Αξίζει να αναφερθεί ότι αξιοποιήθηκαν συνδεδεμένα αρχεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης από τα σύνολα δεδομένων Clinical Practice Research Datalink (CPRD), GOLD και Aurum, για να συγκεντρωθεί μια κοορτή ατόμων στο Ηνωμένο Βασίλειο που είχαν διαγνωστεί πρόσφατα με οποιοδήποτε από τα 19 αυτοάνοσα νοσήματα. Οι συμμετέχοντες ήταν νεότεροι από 80 ετών κατά τη διάγνωση και δεν έπασχαν από καρδιαγγειακά νοσήματα έως και 12 μήνες μετά τη διάγνωση. Ακόμη δημιουργήθηκε μια αντιστοιχισμένη κοόρτη με έως και πέντε άτομα που αντιστοιχούσαν ως προς την ηλικία, το φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, την περιοχή και το ημερολογιακό έτος, τα οποία ήταν ελεύθερα από αυτοάνοσα νοσήματα και ελεύθερα από καρδιαγγειακά νοσήματα έως και 12 μήνες μετά την είσοδο στη μελέτη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ