Τα μέτρα για τους ταξιδιώτες σε 48 ευρωπαϊκές χώρες

Το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τα Συστήματα και τις Πολιτικές Υγείας παρέχει μια συγκριτική ανάλυση 48 χωρών στην Ευρώπη, που έχουν εφαρμόσει περιορισμούς εισόδου και όρους σχετικά με τον τρόπο. με τον οποίο ελέγχουν την είσοδο των ταξιδιωτών κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID19.

Η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών έχουν επιβάλλει απαγορεύσεις εισόδου σε τουρίστες και σε άτομα, που ταξιδεύουν σε μη απαραίτητα ταξίδια (Αλβανία, Αρμενία, Αυστρία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία, Βέλγιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Γεωργία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ισλανδία, Ισραήλ, Ιταλία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Κάτω Χώρες, Βόρεια Μακεδονία, Νορβηγία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ρωσική Ομοσπονδία , Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Τουρκία, Ουκρανία, Ουζμπεκιστάν).

Οι δύο εξαιρέσεις είναι η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο των οποίων τα εξωτερικά σύνορα εξακολουθούν να είναι ανοιχτά, αν και όσοι εισέρχονται στην Ιρλανδία πρέπει να απομονωθούν για 14 ημέρες, καθώς και να υποβάλουν υποχρεωτική φόρμα (Public Health Locator Form) κατά την είσοδο και το Ηνωμένο Βασίλειο θα απαιτήσει παρόμοιους ελέγχους από τις 8 Ιουνίου.

Σχεδόν όλες οι χώρες επιτρέπουν την είσοδο στους δικούς τους πολίτες και στα άμεσα μέλη της οικογένειάς τους, καθώς και στους νόμιμους κατοίκους. Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), οι χώρες καθορίζουν τους δικούς τους κανόνες για τα εσωτερικά τους σύνορα, αλλά σε μια προσπάθεια συντονισμού μέτρων για τα εξωτερικά σύνορα, τα κράτη μέλη, εκτός από την Ιρλανδία, συν τις συνδεδεμένες χώρες Σένγκεν (Ισλανδία, Λιχτενστάιν, Νορβηγία και Ελβετία), συμφώνησαν στα μέσα Μαρτίου να εφαρμόσουν προσωρινούς ταξιδιωτικούς περιορισμούς σε όλα τα μη απαραίτητα ταξίδια από τρίτες χώρες. Αυτά ισχύουν επί του παρόντος έως τις 15 Ιουνίου 2020.

Εξαιρέσεις

Υπάρχει ένας κοινός κατάλογος εξαιρέσεων σε αυτούς τους περιορισμούς σε ολόκληρη την ΕΕ, πράγμα που σημαίνει ότι στην πράξη, άτομα που ασκούν βασικές λειτουργίες, όπως οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, οι ερευνητές υγείας και οι επαγγελματίες μακροχρόνιας φροντίδας μπορούν να εισέλθουν στη χώρα υποδοχής τους και να συνεχίσουν να εργάζονται. Παρομοίως, επιτρέπεται η είσοδος διασυνοριακών εργαζομένων, οδηγών φορτηγών και άλλων που εμπλέκονται στη μεταφορά εμπορευμάτων, μαζί με διπλωμάτες, προσωπικό διεθνών οργανισμών και εργαζομένους ανθρωπιστικής βοήθειας. Άλλοι έγκυροι λόγοι για τους οποίους επιτρέπεται η είσοδος είναι επιτακτικοί οικογενειακοί λόγοι, εκείνοι που απαιτούν διεθνή προστασία ή ανθρωπιστική βοήθεια (κυρίως πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο) και εκείνοι, που διέρχονται για να φτάσουν στη χώρα καταγωγής τους.

Καθώς μεμονωμένες χώρες αρχίζουν να χαλαρώνουν τους περιορισμούς τους, έχουν προσθέσει τις δικές τους εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, η Τσεχία επιτρέπει στους ανθρώπους να εισέλθουν στη χώρα για σύντομο χρονικό διάστημα (λιγότερο από 72 ώρες) για να ασκούν επιχειρηματικές δραστηριότητες, η Ισπανία και η Ουγγαρία επιτρέπουν την είσοδο σε εποχιακούς εργαζόμενους στον τομέα της γεωργίας και οι χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία) επιτρέπουν τώρα στους πολίτες τους για μετακίνηση μεταξύ των τριών χωρών χωρίς περιορισμούς ή καραντίνα.

Έγγραφα

Οι χώρες ζητούν μια σειρά εγγράφων τεκμηρίωσης, με έναν αυξανόμενο αριθμό να απαιτεί αρνητική ιατρική πιστοποίηση για COVID-19. Η πιο βασική (διοικητική) τεκμηρίωση είναι απόδειξη ιθαγένειας ή διαμονής (διαβατήρια, ταυτότητα, άδειες διαμονής) για να αποδειχθεί το δικαίωμα εισόδου. Παρομοίως, όταν το ταξίδι προορίζεται για επιτρεπόμενη εργασία ή για επαγγελματικούς σκοπούς, απαιτείται επιστολή από τον εργοδότη, σύμβαση εργασίας ή κάρτα διασυνοριακού εργαζομένου (π.χ. Βέλγιο, Γερμανία, Λετονία, Νορβηγία). Η Γαλλία και η Ιταλία απαιτούν από τους ανθρώπους να συμπληρώσουν ένα πιστοποιητικό, που να δηλώνει επίσημα τους λόγους ταξιδιού.

Στο πλαίσιο των προσπαθειών παρακολούθησης και επιτήρησης, ορισμένες χώρες, όπως η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Πολωνία, απαιτούν από όλους τους συμμετέχοντες να παράσχουν στοιχεία επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης μιας διεύθυνσης, για να ενημερώσουν τους υπαλλήλους πού θα περάσουν την υποχρεωτική περίοδο καραντίνας. Έντυπα δήλωσης υγείας ή ιατρικά ερωτηματολόγια χρησιμοποιούνται επίσης για τον έλεγχο των νεοεισερχόμενων (Αρμενία, Βουλγαρία, Γαλλία, Ουγγαρία, Κάτω Χώρες, Πολωνία και Τουρκία).

Ποιες χώρες ζητούν τεστ

Μια σχετικά πιο πρόσφατη εξέλιξη είναι ο αυξανόμενος αριθμός χωρών που απαιτούν ιατρικό πιστοποιητικό, που να επιβεβαιώνει αρνητικό τεστ COVID-19 (π.χ. μοριακό τεστ για SARS-CoV-2) που εκδόθηκε όχι περισσότερο από 3-4 ημέρες πριν από το ταξίδι (Αυστρία, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Φινλανδία, Γαλλία, Κάτω Χώρες, Σλοβακία, Σλοβενία, Ρωσική Ομοσπονδία.

Η Δανία συνιστά τέτοιες δοκιμές τόσο πριν όσο και μετά από ένα επιτρεπόμενο ταξίδι. Η απουσία τεστ δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν επιτρέπεται η είσοδος. Για παράδειγμα, στην Αυστρία και την Τσεχία, η κατοχή αυτού του ιατρικού πιστοποιητικού επιτρέπει στον συμμετέχοντα να αποφύγει μια περίοδο 14 ημερών υποχρεωτικής καραντίνας που διαφορετικά θα έπρεπε να συμπληρώσει.