Το μόνο που έχει τεθεί επί του θέματος είναι από την επιτροπή Σουλιώτη και αυτό πέρασε δυστυχώς στα ψιλά. Εμείς στο Virus το επισημάναμε από την αρχή. Η επιτροπή λοιπόν υπολογίζει ότι για την υποστήριξη ενός αποτελεσματικού συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας απαιτούναι τουλάχιστον το 15% των δημοσίων δαπανών του συστήματος υγείας. Αυτό με τα σημερινά δεδομένα εκτιμάται ότι προσεγγίζει το 1,5 δισ. ευρώ.

Από το σημείο αυτό πρέπει να ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος της κυβέρνησης με τα κόμματα και τους φορείς. Πώς θα εξασφαλίσουμε αυτά τα χρήματα. Ποιο είναι το νόημα να συζητούμε για τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών ή τη διαχείριση του συστήματος από τους οικογενειακούς γιατρούς (gatekeeping), όταν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει πόσα χρήματα χρειαζόμαστε και πού θα τα βρούμε;

Προσέξτε το λεπτό σημείο: Η επιτροπή Σουλιώτη σημειώνει και κάτι άλλο. Ότι απαιτείται μετατόπιση πόρων – προφανώς από τη νοσοκομειακή φροντίδα – η οποία σήμερα μαζί με μισθούς και λειτουργικά απορροφά περίπου 4,5 δις!

Εξίσου σημαντικό είναι ακόμη να θέσουμε επιτέλους τους στόχους για τη δημόσια υγεία στη χώρα για την επόμενη 10ετία, λαμβάνοντας υπόψη όσα συμβαίνουν διεθνώς. Π.χ. να μειώσουμε τους θανάτους από καρδιαγγειακά κατά 5-10%, να μειώσουμε το κάπνισμα στον ελληνικό πληθυσμό στο 30% από 40% που είναι σήμερα κ.ο.κ.

Μόνο αν έχουμε ρεαλιστικούς στόχους στο σύστημα υγείας και ξεκαθαρίσουμε το θέμα της χρηματοδότησης μπορούμε να κάνουμε ένα γόνιμο και ρεαλιστικό δημόσιο διάλογο για τις αλλαγές που μπορούμε να κάνουμε και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους. Διαφορετικά, για μία ακόμη φορά, άλλη μία ευκαιρία στη χώρα θα πάει χαμένη.