Θαλασσαιμικοί ΓΝΑ “Λαϊκό”: “Φοβόμαστε για τη ζωή μας”

Σοκάρουν οι μαρτυρίες των πασχόντων από μεσογειακή αναιμία που μεταγγίζονται στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Αυτές είναι οι ιστορίες τριών ασθενών, με τους οποίους μίλησε το Virus.

«Εγώ είχα έρθει 27 Ιουλίου τελευταία φορά και είχα πάρει 2 μονάδες κι από κει και μετά ήρθα 3 Σεπτέμβρη και πήρα 1 μονάδα. Ξαναήρθα σήμερα με αιμοσφαιρίνη 6,7» λέει η κ. Ειρήνη, η οποία εξηγεί πως η φυσιολογική τιμή για κάποιον που χρειάζεται μετάγγιση δεν θα πρέπει να είναι κάτω του 9-10. «Είμαι 2 μήνες με 1 φιάλη αίματος, όταν κανονικά έρχομαι κάθε 20ήμερο περίπου και παίρνω 2 μονάδες» τονίζει με αγανακτισμένη φωνή.

Μία άλλη ασθενής, η Χ.Π., έμεινε χωρίς αίμα για 1,5 μήνα: «Τελευταία φορά μεταγγίστηκα στις 7 Αυγούστου. Από κει και πέρα, όταν τηλεφώνησα επιστρέφοντας από τις διακοπές, μου είπαν δεν υπάρχει αίμα». Η Χ.Π. δεν περίμενε πότε θα την καλέσουν από το νοσοκομείο, καθώς οι δυνάμεις της είχαν αρχίσει να την εγκαταλείπουν. Μετά από παρέμβαση που έκανα, μεταγγίστηκα τελικά στις 23 Σεπτεμβρίου, ενώ θα έπρεπε να έχω μεταγγιστεί γύρω στις 21-25 Αυγούστου. Ξαναήρθα όμως δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα γιατί είχα αιματοκρίτη 19 και αιμοσφαιρίνη 6,1» λέει χαρακτηριστικά.

Έτοιμος να προχωρήσει σε μηνύσεις, δηλώνει από την πλευρά του ο Α.Κ., ένας ακόμη πολυμεταγγιζόμενος ασθενής του Λαϊκού. «Έκανα 1 μήνα και 11 μέρες να πάω για μετάγγιση, όταν κανονικά πάω ανά 15 μέρες. Αυτό είναι εγκληματικό! Όποτε τους έπαιρνα τηλέφωνο μου λέγανε δεν υπάρχει αίμα και μου ζητούσαν να στείλω εγώ κάποιον αιμοδότη. Ποιος θα αναλάβει ευθύνη αν εμένα μου συμβεί κάτι;» αναφέρει σχετικά.

Υπομετάγγιση και αναβολές: Οι επιπτώσεις στην υγεία των πασχόντων

Ο ήδη εξασθενημένος οργανισμός ενός πάσχοντα από μεσογειακή αναιμία που μένει τόσο καιρό χωρίς μετάγγιση, υφίσταται μια δεύτερη ταλαιπωρία η οποία αντανακλά στην καρδιά κι από κει και μετά επηρεάζονται όλα.

Όπως επισημαίνουν και οι τρεις πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία με τους οποίους μίλησε το Virus, η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Λαϊκό, κάποιες φορές επίσης Πάσχα και Χριστούγεννα. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που βιώνουν το πρόβλημα με τόσο ακραίο τρόπο…

«Δεν μπορούσα ούτε μια σκάλα να ανέβω. Είχα ταχυκαρδίες, είχα πονοκεφάλους, ζαλάδες… Ευτυχώς έχω βγει στη σύνταξη γιατί δεν θα μπορούσα να εργαστώ σε αυτή την κατάσταση. Έχω όμως οικογένεια και παιδιά, έχω προσωπική ζωή στην οποία δεν μπορώ να ανταποκριθώ» λέει η κ. Ειρήνη.

«Άρχισα και πρηζόμουνα, γιατί δεν έκανε καλή κυκλοφορία το αίμα. Δεν ξέρω αν έχει προκύψει και κάτι καρδιολογικό… Την άλλη εβδομάδα έχω ραντεβού με το γιατρό μου. Πήγαινα στη δουλειά, αλλά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ όπως έπρεπε. Υπέφερα» αναφέρει η Χ.Π.

«Είχα αρχίσει να σέρνομαι. Ζεσταινόμουν απίστευτα, είχα αρρυθμίες, δεν μπορούσα να περπατήσω. Πήγαινα 50 μέτρα και λαχάνιαζα. Δεν έβγαινα καν έξω το πρωί για να μην κουράζομαι» λέει ο Α.Κ.

Σύμφωνα με το Διοικητή του ΓΝΑ «Λαϊκό», από την ερχόμενη Τρίτη και μετά το πρόβλημα θα αρχίσει να αποκαθίσταται (δείτε το ρεπορτάζ εδώ και εδώ). Ποιος όμως θα αναλάβει την ευθύνη αν κάποιος από τους ασθενείς δεν «τη βγάλει καθαρή» μέχρι τότε;