“Θέατρο του παραλόγου” με τους νέους κανόνες συνταγογράφησης εξετάσεων

Σειρά προβλημάτων αντιμετωπίζουν οι χρήστες της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης (γιατροί) κατά την εφαρμογή των νέων κανόνων παραπομπής διαγνωστικών εξετάσεων, όπως το μέσο παραπεμπτικό ανά ειδικότητα και ICD-10.

Είναι χαρακτηριστικό πως γιατροί διαφορετικών ειδικοτήτων έχουν για το ίδιο νόσημα διαφορετικό πλαφόν. Για παράδειγμα άλλου κόστους παραπεμπτικά θα μπορεί να λάβει ένας ασθενής με διαβήτη, με τη χρήση του ICD-10 e11 «διαβήτη», αν επιλέξει να αντιμετωπιστεί από ενδοκρινολόγο, άλλου από γενικό ιατρό και άλλου από παθολόγο.

“Στην περίπτωση αυτή το σύστημα επιβραβεύει την ειδικότητα που ήταν πιο σπάταλη μέχρι τώρα και όχι τους γιατρούς που κάνουν την πιο κατάλληλη χρήση εξετάσεων για τους ασθενείς τους” τονίζει η Ελληνική Ένωση Γενικής Ιατρικής (ΕΛΕΓΕΙΑ). Το αποτέλεσμα αυτού θα είναι οι γιατροί να αυξήσουν τον αριθμό των ICD-10 διαγνώσεων και συμπτωμάτων που χρησιμοποιούν για κάθε παραπεμπτικό. “Θα μπορούν έτσι να ξεγελούν το σύστημα, γράφοντας με το νόμο τις επιπλέον εξετάσεις που θέλουν: 3 η υπέρταση, 4 ο διαβήτης, 4 η ζάλη, 2 η ωχρότητα κ.ο.κ.” προσθέτει η Ένωση.

Διαβάστε ορισμένα πρακτικά παραδείγματα από τα ευτράπελα στα οποία οδηγούν οι νέοι κανόνες:

• Η γ-GT ή η CRP χαρακτηρίζονται ως εξετάσεις που δεν δικαιολογούνται με τον κωδικό ICD-10 «κοιλιακό άλγος».
• Σε νεφρολόγο δεν επιτρέπεται η συνταγογράφηση γενικής ούρων επί «υπερλιπιδαιμίας» ως εξέταση εκτός ειδικότητας.

“Λες και το νεφρωσικό σύνδρομο που κάνει δευτεροπαθή υπερλιπιδαιμία δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, αν τύχει ο ασθενής να επισκεφθεί νεφρολόγο” σχολιάζει η ΕΛΕΓΕΙΑ.

• Δεν επιτρέπεται με τη διάγνωση παρακολούθηση «υπερλιπιδαιμίας» να γίνει ο βασικός έλεγχος μετά από έναρξη στατίνης.
• Η Μέτρηση Οστικής Πυκνότητας (η βασική εξέταση για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της οστεοπόρωσης) έχει τιμή πάνω από το πλαφόν εξετάσεων για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της οστεοπόρωσης από Γενικό Γιατρό. Αντίθετα, για τον ορθοπεδικό δεν υπάρχει κόφτης που να απαγορεύει τη συνταγογράφηση της εξέτασης αν δεν έχει παρέλθει 2ετία από την προηγούμενη, όπως ορίζει ο κανονισμός του ΕΟΠΥΥ ή κόφτης που να απαγορεύει τη συνταγογράφηση της σε μικρές ηλικίες αν παράλληλα δεν συντρέχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως ορίζει το διαγνωστικό πρωτόκολλο.

“Μήπως οι ορθοπεδικοί δεν τηρούσαν το ελάχιστο διάστημα της διετίας στην επανάληψη και αύξησαν έτσι το δικό τους πλαφόν;” διερωτάται η ΕΛΕΓΕΙΑ.