Θετικά δεδομένα για πειραματική αντιδιαβητική θεραπεία

Αποτελέσματα μεγάλης μελέτης δείχνει ότι η λήψη της ουσίας σεμαγλουτίδη σε μορφή χαπιού υπερέχει στη βελτίωση των επιπέδων HbA1c σε ασθενείς με διαβήτη τύπου II, σε σύγκριση με την ουσία εμπαγλιφλοζίνη.

Τα αποτελέσματα της μελέτης PIONEER 2 είναι ένα σημαντικό ορόσημο στην κλινική ανάπτυξη τη σεμαγλουτίδης σε μορφή χαπιού. Σήμερα, το φάρμακο διατίθεται μόνο σε μορφή διαλύματος για ένεση σε προγεμισμένες συσκευές τύπου πένας και χορηγείται με υποδόρια ένεση στην κοιλιά, τον μηρό ή τον βραχίονα.

H σεμαγλουτίδη, είναι «αγωνιστής των υποδοχέων του πεπτιδίου GLP- 1». Δρα με τον ίδιο τρόπο όπως το πεπτίδιο GLP-1 (μια ορμόνη που παράγεται στο έντερο) αυξάνοντας την ποσότητα της ινσουλίνης που απελευθερώνεται από το πάγκρεας μετά τη λήψη τροφής. Αυτό συντελεί στον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

Από την άλλη, η εμπαγλιφλοζίνη (empagliflozin) δρα αναστέλλοντας τη δράση μιας πρωτεΐνης στους νεφρούς, η οποία αποκαλείται υπότυπος 2 του συμμεταφορέα νατρίου και γλυκόζης (SGLT2 – Sodium-glucose co-transporter 2). Η SGLT2 είναι πρωτεΐνη που αναρροφά γλυκόζη από τα ούρα, καθώς το αίμα φιλτράρεται στους νεφρούς και τη διοχετεύει στην κυκλοφορία του αίματος. Αναστέλλοντας τη δράση της SGLT2, η εμπαγλιφλοζίνη αυξάνει την αποβολή της γλυκόζης μέσω των ούρων, μειώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Πρόσφατα, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης PIONEER 2, στην οποία έγινε σύγκριση των δύο φαρμακευτικών ουσιών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπήρξε καλύτερος έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στις 26 εβδομάδες σε ασθενείς, που έλαβαν σεμαγλουτίδη από το στόμα, σε σύγκριση με εκείνους στους οποίους χορηγήθηκε εμπαγλιφλοζίνη.

Όσον αφορά την απώλεια βάρους, οι ασθενείς που έλαβαν σεμαγλουτίδη έχασαν 4,2kg στις 26 εβδομάδες και 4,7kg στις 52 εβδομάδες, έναντι 3,8kg με την εμπαγλιφλοζίνη τόσο στις 26 εβδομάδες όσο και στις 52 εβδομάδες, με τη διαφορά να φτάνει στατιστικά σημαντική στις 52 εβδομάδες.