Τι μπορεί να δείξει η παραλλαγή Δέλτα για το μέλλον

Ερευνητές μελετούν την παραλλαγή Δέλτα που επικράτησε τον προηγούμενο χρόνο για να είναι προετοιμασμένοι για πιθανή νέα επιθετική παραλλαγή.

Το  2021  η διάδοση της παραλλαγής Δέλτα σκόρπισε τον θάνατο και έφερε σε εγρήγορση την επιστημονική κοινότητα που ερευνά την μοριακή αυτή εξέλιξη του κορονοϊού. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο εξελικτικός αυτός κλάδος δεν προέκυψε από τα προϋπάρχοντα επικρατούντα στελέχη του κορονοϊού . Υπενθυμίζεται ότι  η παραλλαγή Δέλτα είχε αυξημένη μεταδοτικότητα και παθογένεια. Η εμφάνισή της ήρθε ως υπόμνηση ότι η εξέλιξη του κορονοϊού δεν οδηγείται απαραίτητα σε πιο ήπια νόσο, οπότε ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο εμφάνισης ενός πιο επικίνδυνου στελέχους.

Από  την  επικράτηση της, οι ερευνητές διαπίστωσαν την ικανότητά της να διαφεύγει από την ανοσολογική απόκριση, ενώ κάποιες άλλες έδειχναν και την πιο δυνατή συγγένεια σύνδεσης με τα κύτταρα στόχους. Οι ιατροί της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γκίκας Μαγιορκίνης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) μελετούν στοιχεία για ψευδοτυπικούς ιούς, δηλαδή ιούς στους οποίους μέσω γενετικής τροποποίησης δόθηκαν χαρακτηριστικά του στελέχους Δέλτα.

Ενδεικτική  είναι η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science πέρυσι  κατά την οποία το στέλεχος Δέλτα έχει την ικανότητα να πακετάρει περισσότερο RNA στα ιϊκά σωμάτια. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι ένας ιός Δέλτα περιέχει πολύ περισσότερο γονιδίωμα από ότι τα προηγούμενα στελέχη. Οι ειδικοί αποσαφηνίζουν ότι ο μολυσματικός παράγοντας στους ιούς είναι στην πράξη το γονιδίωμα, αυτό έχει ως άμεση συνέπεια τα ιϊκά σωμάτια Δέλτα να μπορούν να μολύνουν πιο εύκολα τα κύτταρα στόχους.

Από νεότερη δημοσίευση ερευνητών του NIH στο περιοδικό Viruses  προκύπτει ότι οι Δέλτα ιοί μπορούν και σχηματίζουν συσσωματώματα. Συνεπώς, οι ιοί Δέλτα μπορούν και κολλάνε μεταξύ τους  και να προκύπτουν δομές που μοιάζουν με «στρατιωτικούς σχηματισμούς». Οι επιστήμονες εξηγούν ότι  «οι ιοί που είναι στο κέντρο του σχηματισμού είναι προστατευμένοι από περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η ζέστη, η ξηρασία αλλά και τα αντισώματα. Αυτό έχει ως συνέπεια κατά τους ερευνητές να έχουν μεγαλύτερη αντοχή σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες με αποτέλεσμα να αυξάνεται η μεταδοτικότητά του».

Σύμφωνα με άλλη μελέτη η παραλλαγή δέλτα έφερε τη μετάλλαξη D164G, η οποία  ενίσχυε την ικανότητα του ιού. Συγκριμένα εντοπίστηκαν 25 μεταλλάξεις για τις σειρές δέλτα και δέλτα plus, τουλάχιστον 25, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Autoimmunity, οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στην πρωτεΐνη spike του ιού. Οι  μεταλλάξεις T95I και W258L βρέθηκαν να είναι παρούσες στο 40% των γονιδιωμάτων delta plus. Οι μεταλλάξεις υψηλού επιπολασμού ήταν παρούσες σε τουλάχιστον 20% των δειγμάτων. Ωστόσο, ήταν μεγαλύτερες μεταξύ της παραλλαγής delta plus, με 40 τέτοιες μεταλλάξεις σε σύγκριση με 29. Ειδικότερα, δύο μεταλλάξεις ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες μεταξύ της παραλλαγής δέλτα συν και σχεδόν απούσες από την παραλλαγή δέλτα: V70F και W258L.