Η αλήθεια για το ΚΕΘΕΑ

Σε πεδίο πολιτικής “διαμάχης” μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει μετατραπεί το ΚΕΘΕΑ και το μοντέλο διορισμού των επικεφαλής του φορέα.

Οι έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις που ακολούθησαν την απόφαση της Κυβέρνησης να αλλάξει, με μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του Υπουργείου Υγείας, τη διαδικασίας επιλογής και ορισμού της Διοίκησης του ΚΕΘΕΑ φαίνεται πως δεν κατέστησαν ικανές να οδηγήσουν τον Υπουργό σε υποχώρηση. Ο Βασίλης Κικίλιας ξεκαθάρισε στη συνάντηση με τους επικεφαλής του φορέα ότι εφεξής το ΔΣ θα ορίζεται από τον Υπουργό Υγείας και δεν θα προκύπτει από τη Γενική Συνέλευση. Τι συνέβη, όμως, και η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτή την αλλαγή; Ήταν θέμα μόνο διασφάλισης της χρηστής οικονομικής διαχείρισης, την οποία άλλωστε και έχει ξεκαθαρίσει ότι επιδιώκει η νέα ηγεσία της Αριστοτέλους;

Πέραν της διαφορετικής προσέγγισης στα διοικητικά και διαχειριστικά μοντέλα των φορέων ευθύνης του Υπουργείου Υγείας φαίνεται πως η απόφαση, αλλά και η άμεση εφαρμογή της, έχει κυρίως πολιτικούς λόγους. Η βασική υποψήφια για την τοποθέτηση στο τιμόνι του ΚΕΘΕΑ ήταν, όπως έγραψε και η Κ. Γαλάνη στο Liberal, η πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, η οποία φέρεται να έχει “αναφορές στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ”.

Ποια θα ήταν η επόμενη κινηση για την κ. Δημητρίου, μέτα τον ΑΠ; Το ΚΕΘΕΑ αποτελούσε πιθανόν το μοναδικό διαθέσιμο φορέα που θα μπορούσε να τοποθετηθεί.

Μαλλον δεν είναι και τυχαίο που στη διοίκηση του ΚΕΘΕΑ έχουν τοποθετηθεί και άλλα πρόσωπα, με εμφανέστερες αναφορές στο ΣΥΡΙΖΑ, οπως ο νυν ευρωβουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Αρβανίτης, αλλά και ο πρώην Υπουργός του κόμματος Ν. Παρασκευόπουλος. Μάλιστα, οι “παροικούντες την Ιερουσαλήμ”  αναφέρουν πως εκτός από την πρώην εισαγγελέα, το ΚΕΘΕΑ είχε πέσει στο τραπέζι για την απορρόφηση και κάποιων ισως και πιο προβεβλημένων  στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση, δε, της αντιπροσωπείας της Διοίκησης του ΚΕΘΕΑ να συναντηθεί, από τα πρώτα κιόλας 24ωρα, με τον πρώην Πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα εντείνει αυτή την αίσθηση.

Η διασφάλιση, λοιπόν, μιας συνεπούς πολιτικής για την ηγεσία της Αριστοτελους, ιδίως στον ευαίσθητο τομέα της απεξάρτησης ίσως “σκόνταφτε” στους επικεφαλής ενός φορέα, με κρίσιμο ρόλο όπως το ΚΕΘΕΑ, που θα ακολουθούσαν μια διαφορετική προσέγγιση. Υπό αυτό το πρίσμα, η αλλαγή του μοντέλου ορισμού της διοίκησης ήταν για την κυβέρνηση μάλλον επιβεβλημένη. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για φορέα που χρηματοδοτείται από τα κρατικά ταμεία.

Αλλά σε ο,τι αφορά τα περί διασφάλισης «της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης του οργανισμού» θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως το ΚΕΘΕΑ χαρακτηρίζεται, από όσους γνωρίζουν, από τη διοικητική του επάρκεια και τη χρηστή του οικονομική διαχείριση. Συνεπως οι… ανησυχίες για αδιαφάνεια στα οικονομικά ή για κακοδιαχείριση δεν φαινεται να βρίσκουν καμία εφαρμογή στον εν λόγω φορέα.

Πάρολα αυτά, ένα σενάριο, το οποίο φέρεται να υιοθετούν εκπρόσωποι και από τις δύο πολιτικές πλευρές είναι η πιθανοτητα συνένωσης του ΚΕΘΕΑ με τον ΟΚΑΝΑ, με στόχο ένα πιο αποτελεσματικό μοντέλο διαχείρισης των πολιτικών κατά των εξαρτήσεων. Αν η απόφαση για αλλάγη στο διορισμό του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ εντάσσεται σε μια στρατηγική αναδιαμόρφωσης του χώρου της αντιμετώπισης των εξαρτήσεων μενει να φανεί.