Τρία χρόνια Μνημόνιο, μυαλό βάλαμε;

 Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέραμε τι μας περιμένει. Οι πιο μετριοπαθείς, που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα στην υγεία και έχουν διεθνή εμπειρία, παραδέχονταν ότι υπήρχε μια «φούσκα» και πως έπρεπε να ληφθούν μέτρα με σκοπό την εξυγίανση του συστήματος υγείας.
Ακόμη και αυτοί, πάντως, δεν μπόρεσαν να φανταστούν πόσο επιπόλαια και πρόχειρα θα χειρίζονταν τα πράγματα το πολιτικό σύστημα και η δημόσια διοίκηση. Ούτε πόσο άσχετοι με την ελληνική πραγματικότητα, και δη της υγείας, θα ήταν οι Τροϊκανοί.
Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω… Την οριζόντια μείωση στα φάρμακα, που έπεσε σαν «κεραυνός εν αιθρία», γιατί η χώρα κωλυσιεργούσε στην ανατιμολόγηση; Το γεγονός ότι από εκεί που δεν είχαμε τίποτε, αποκτήσαμε αρνητική και θετική λίστα – την πρώτη θετική μάλιστα ουδέποτε την είδαμε;
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ήμασταν απροετοίμαστοι. Άλλωστε κληθήκαμε ως χώρα να εφαρμόσουμε μέτρα και αλλαγές που άλλοι, με δομές, κουλτούρα και τεχνογνωσία, χρειάστηκαν δεκαετίες.
Ήταν επόμενο να υπάρξουν παλινωδίες και λάθη. Η δημόσια διοίκηση είχε ξεχαρβαλωθεί μετά από 3 δεκαετίες αναξιοκρατίας και κομματισμού και οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριών ετών δεν κατάφεραν να τοποθετήσουν με διαφάνεια ικανά στελέχη στο δημόσιο. Το OpenGov μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί…
Η χώρα έδειχνε συχνά να κάνει δύο βιαστικά βήματα μπρος και ένα πίσω. Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων έρχεται και παρέρχεται κάθε τόσο και αποτέλεσμα δεν βλέπουμε. Η υπερφορολόγηση προκάλεσε περαιτέρω ύφεση και τα έσοδα μειώθηκαν.
Έστω και έτσι, όμως, κάποια πράγματα έγιναν. Δυστυχώς με τον πλέον επώδυνο τρόπο. Οι δαπάνες της υγείας μειώθηκαν σε λογικά επίπεδα (μένει να δούμε ποιες θα είναι συνέπειες στην υγεία των Ελλήνων). Υπάρχει πλέον σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης σε φάρμακα και εξετάσεις.
Ήρθε η ώρα να μάθουμε από τα λάθη μας. Και να μην τα ξανακάνουμε. Να αναλάβουμε πρωτοβουλίες ώστε να απαλύνουμε τον πόνο από ομάδες του πληθυσμού που έχουν πληγεί από την ύφεση και την ανεργία. Και κυρίως από δω και πέρα να κινηθούμε πιο μελετημένα και τεκμηριωμένα.
 Ήρθε η ώρα να δούμε τα πράγματα νηφάλια και με ηρεμία να κοιταχτούμε στον καθρέπτη και να κάνουμε λίγο την αυτοκριτική μας. Όλοι μας. Βιομήχανοι, πολιτικοί, συνδικαλιστές, επιστήμονες και φυσικά δημοσιογράφοι. Το κακό είναι ότι, με λύπη μου, βλέπω ότι μερικοί δεν δείχνουν να βάζουν μυαλό…