Βήμα υποχώρησης της Αριστοτέλους στην περίθαλψη των οικονομικά αδυνάτων

Το δικαίωμα κάθε πολίτη στη δωρεάν περίθαλψη αποτελεί τη «σημαία» των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών της Κυβέρνησης στην Υγεία, με την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να την «σηκώνει» όποτε βρίσκεται αντιμέτωπη με κριτική για τις ημέρες και τα έργα της.

Η πράξη όμως απέχει όλο και περισσότερο από την θεωρία, καθώς η δαπάνη για την πολλά υποσχόμενη μεταρρυθμιστική τομή δεν έχει προϋπολογιστεί βάσει των πραγματικών δεδομένων, δηλαδή της δυνητικής κάλυψης 2,5 εκατομμυρίων που είναι ο επίσημος αριθμός των ανασφάλιστων και άπορων πολιτών, χωρίς να προσμετρώνται πρόσφυγες και μετανάστες.

Η νοσηλεία καθενός «κοστίζει» κατά μέσο όρο 1.950 ευρώ. Το 2016, η Κυβέρνηση για την περίθαλψή τους είχε προϋπολογίσει να δαπανήσει όμως μόλις 1,265 εκ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Φέτος, η κρατική χρηματοδότηση αντί να αυξηθεί μειώθηκε! Όπως προκύπτει ειδικότερα από τις εγγεγραμμένες πιστώσεις στον προϋπολογισμό του 2017 προβλέπεται μόλις 1 εκ. ευρώ. Η φτώχεια, η λιτότητα και η ανεργία όμως δεν έχουν μειωθεί. Όπως υπογραμμίζουν, μάλιστα, οι νοσοκομειακοί γιατροί ο όγκος εργασίας τους αυξήθηκε. Την ίδια ώρα, ο ΕΟΠΥΥ αδυνατεί να χρηματοδοτήσει τα νοσοκομεία αφού ο νεοσύστατος ΕΦΚΑ ξεκίνησε τη λειτουργία του με έλλειμμα ύψους 1,048 δις ευρώ.

Προκύπτει επομένως το λογικό ερώτημα, με ποιο τρόπο θα καλυφθεί η ολοένα αυξανόμενη δαπάνη για την περίθαλψη των οικονομικά αδύναμων πολιτών, αν όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό;

Καλά είναι, λοιπόν, τα λόγια για την καθολικότητα, την ισότητα και την ποιότητα στην ιατροφαρμακευτική φροντίδα, αλλά θα πρέπει να συνοδεύονται από τις αντίστοιχες πράξεις. Στην προκειμένη περίπτωση, η αναπροσαρμογή των πιστώσεων με έκτακτη κρατική επιχορήγηση αποτελεί μονόδρομο. Διαφορετικά, πρόκειται για βήμα υποχώρησης ακόμη κι από μια minimum παραχώρηση, που ούτως ή άλλως δεν ανταποκρίνεται στο ύψος των πραγματικών αναγκών.

«Για να μη μείνουν κενά λόγια οι κυβερνητικές υποσχέσεις για τα 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστων και το αυξανόμενο κύμα μεταναστών, πρέπει η κρατική επιχορήγηση να είναι άμεση και επαρκής» αναφέρει σχετικά η ΕΙΝΑΠ, τονίζοντας ότι οι νοσοκομειακοί γιατροί είναι και θα παραμείνουν αλληλέγγυοι στους ανασφάλιστους και θα αγωνίζονται για τη δωρεάν υγεία όλων των κατοίκων αυτής της χώρας.