Υποχρεωτικός ο εμβολιασμός στους υγειονομικούς;

Του Αχιλλέα Αναγνωστόπουλου

Συντονιστής Διευθυντής Αιματολογικής Κλινικής, Μονάδας Μεταμόσχευσης Αιμοποιητικών Κυττάρων, Μονάδας Γονιδιακής και Κυτταρικής Θεραπείας, Δημόσιας Τράπεζας Ομφαλιοπλακουντικού Αίματος Γ.Ν.Θ. “Γ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ”

Κατά τη γνώμη μου συγκρούονται δύο δικαιώματα και μια υποχρέωση: Το δικαίωμα της επιλογής στον εμβολιασμό από τον υγειονομικό, το δικαίωμα του ασθενούς για συνθήκες ασφαλούς περίθαλψης και η υποχρέωση του υγειονομικού να ωφελεί και να μην βλάπτει τον ασθενή.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που υγειονομικοί μετέδωσαν τον κορωνοϊό στους ασθενείς (όπως φυσικά και το αντίθετο). Κατανοητό και δικαιολογημένο προ εμβολιασμού. Αδικαιολόγητο μετά την έλευση των εμβολίων, όταν οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί εισάγουν τον ιό στα νοσηλευτικά τμήματα που εργάζονται.

Τί συμβαίνει τότε;

Tίθεται σε κίνδυνο η υγεία και η ζωή ασθενών που εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους στην υγειονομική μονάδα. Κινδυνεύουν συνάδελφοί τους, που για λόγους υγείας δεν εμβολιάστηκαν ή σε αυτούς τους λίγους που τα εμβόλια δεν ήταν αποτελεσματικά. Μπαίνουν σε καραντίνα όσοι ήλθαν σε επαφή μαζί τους, επομένως υπολειτουργούν ή κλείνουν προσωρινά εργαστήρια ή νοσηλευτικά τμήματα.

Γιατί μεγάλο ποσοστό νοσηλευτών και μικρότερο ιατρών απέφυγαν να εμβολιαστούν παρότι δεν είχαν λόγους υγείας;

Αν εξαιρέσουμε τους λίγους, εν γένει, ιδεολογικούς αμφισβητίες της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, οι πολλοί γιατί αρνήθηκαν να εμβολιαστούν;

Νομίζω ότι είναι θέμα ενημέρωσης. Οι ιατροί που εργάζονται σε Μονάδες Μεταμόσχευσης, πνευμονολογικά τμήματα, ΜΕΘ (και σε άλλα τμήματα) εμβολιάστηκαν σε πολύ υψηλά ποσοστά. Άλλοι σε μικρότερα ποσοστά, οι νοσηλευτές ακόμη λιγότερο. .

Οι περισσότεροι ιατροί μελετούν συνεχώς, συμμετέχουν σε συνέδρια, κάνουν μαθήματα στα τμήματά τους, ερευνούν, δημοσιεύουν. Υπάρχει γι’ αυτούς ένα σύστημα εκπαίδευσης, όχι υποχρεωτικό και ελεγχόμενο για όλους και παντού.

Οι νοσηλευτές δεν έχουν οργανωμένα συστήματα εκπαίδευσης. Μικρό ποσοστό προσπαθεί σε δύσκολες συνθήκες για ενημέρωση και μόρφωση. Το ίδιο ισχύει και για άλλους κλάδους υγειονομικών. Η ευθύνη δεν είναι δική τους, είναι της πολιτείας (να τα θεσμοθετήσει και να τα υποστηρίξει) και των οργάνων των υγειονομικών σχηματισμών.

Ο βαθμός της άρνησης σχετίζεται με τον βαθμό της ενημέρωσης. Χρειαζόμαστε καλά ενημερωμένους όλους τους υγειονομικούς. Οι εκπρόσωποί τους και η αρμόδιοι φορείς της πολιτείας να συνεργαστούν για την οργανωμένη έκφραση συνεχούς ενημέρωσης και την αξιολόγησή της. Η ενημέρωση για τον υγειονομικό δεν είναι απλώς ένα δικαίωμα, είναι ταυτόχρονα και υποχρέωση.

Με τη σημερινή κατάσταση και τους κινδύνους της, καθίσταται αναγκαίος ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των υγειονομικών κατά του κορωνοϊού σε όλα τα τμήματα, πόσω μάλλον σε αυτά που νοσηλεύουν ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς ή με αυξημένη επιρρέπεια σε βαριές μορφές νόσησης.